عاموس 5:8-14

و می‌گویید: «ماهِ نو کی خواهد گذشت، تا غَله را بفروشیم؟ و شَبّات کی به پایان خواهد رسید، تا گندم را به بازار عرضه کنیم؟ تا ایفَه را کوچک و مثقال را بزرگ ساخته، با میزانهای نادرست تقلب کنیم؟ تا بینوایان را به نقره و نیازمندان را به جفت نعلینی بخریم و پس‌ماندۀ گندم را بفروشیم؟» خداوند به فخر یعقوب قَسم خورده است که: «هیچ‌یک از اعمال ایشان را هرگز فراموش نخواهم کرد. آیا زمین بدین سبب نخواهد لرزید و همۀ ساکنان آن ماتم نخواهند گرفت؟ آیا تمامی زمین همچون رود نیل طغیان نخواهد کرد، و همچون نیلِ مصر به سیلان نخواهد آمد و باز فرو نخواهد نشست؟» خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: «در آن روز خورشید را در نیمروز فرود خواهم آورد، و زمین را در روز روشن، تاریک خواهم ساخت. جشنهای شما را به سوگواری بدل خواهم کرد، و همۀ سرودهایتان را به مرثیه؛ بر هر کمری، پلاس خواهم آورد، و بر هر سری، طاسی؛ و آن را مانند سوگواری برای پسری یگانه، و آخرش را همچون روزی تلخ خواهم ساخت.» خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: «هان ایامی می‌آید که بر این سرزمین گرسنگی خواهم فرستاد، اما نه گرسنگی به جهت نان یا تشنگی به جهت آب، بلکه برای شنیدن کلام خداوند. و ایشان از دریا تا دریا و از شمال تا مشرق سرگشته خواهند شد؛ و به هر سو خواهند شتافت تا کلام خداوند را بجویند، اما آن را نخواهند یافت. «در آن روز دختران زیبا و مردان جوان از تشنگی ضعف خواهند کرد. آنان که به ’تقصیرِ‘ سامِرِه سوگند خورده، می‌گویند: ”به حیات خدای تو، ای دان،“ و ”به طریقت بِئِرشِبَع،“ ایشان فرو خواهند افتاد و هرگز بر نخواهند خاست.»