اِشعیا 17
17
وحی دربارۀ دمشق
1وحی دربارۀ دمشق:
هان، دمشق دیگر شهری نخواهد بود،
بلکه به تودۀ ویرانی بدل خواهد شد.
2شهرهای ’عَروعیر‘ متروک گشته،
به جهت گله‌ها خواهد بود،
که خواهند خوابید و کسی آنها را نخواهد ترسانید.
3برج و بارو از اِفرایِم نابود خواهد شد،
و سلطنت از دمشق،
و باقیماندگان اَرام
مانند جلال بنی‌اسرائیل خواهند بود؛
این است فرمودۀ خداوندِ لشکرها.
4در آن روزْ جلال یعقوب بی‌فروغ خواهد شد،
و فربهیِ تَنَش آب خواهد گشت.
5همچون زمانی خواهد بود که دروگر غَله را گرد می‌آورَد،
و خوشه‌ها را به دستان خویش می‌دِرَوَد؛
مانند زمان خوشه‌چینی در وادی رِفائیم.
6همچون روزی که درخت زیتون را می‌تکانند،
دانه‌هایی چند بر آن باقی خواهد ماند؛
دو یا سه دانه زیتون بر بالاترین شاخه‌ها،
چهار یا پنج دانه بر شاخه‌های پربار؛
این است فرمودۀ یهوه، خدای اسرائیل.
7در آن روز انسان به آفریدگار خود خواهد نگریست، و به جانب قدوس اسرائیل نظر خواهد کرد. 8او دیگر به مذبحهایی که به دست خود ساخته است نخواهد نگریست، و به اَشیرَه‌ها#17:8 ”اَشیرَه“ الهۀ باروری که پرستش آن با اعمال منافی عفت همراه بود؛ همچنین در باب ۲۷. و مذبحهای بُخور که به انگشتان خود ساخته است، نظر نخواهد افکند.
9در آن روز شهرهای مستحکم ایشان مانند اماکن متروک در درختستانهای اَموریان#17:9یا: ”در درختستانها و مکانهای بلند“. خواهد بود که آنها را به سبب بنی‌اسرائیل وانهادند. آری، آنها یکسره ویرانه‌ای خواهند بود.
10زیرا که تو خدای نجات خویش را از یاد برده‌ای
و صخرۀ پناهگاه خویش را به یاد نمی‌آوری.
پس هرچند نهالهای دلپذیر غَرس کنی
و موهای بیگانگان را بکاری،
11و هرچند در همان روز که آنها را غرس‌می‌کنی، نمُوِشان دهی،
و همان صبح که آنها را می‌کاری، به شکوفه‌‌‌شان آوری،
محصولت در روزِ ناخوشی و دردِ بی‌درمان
یکسره زایل خواهد شد.
12وای از خروش قومهای بسیار،
که چون دریای خروشان می‌خروشند!
وای از غرش ملتها،
که چون آبهای بسیار می‌غرّند!
13هرچند ملتها چون آبهای خروشان به خروش آیند،
چون بر ایشان عتاب زند، به جاهای دور خواهند گریخت:
چون کاه که در برابر باد بر کوهها رانده شود،
و چون غبار در برابر گردباد!
14اینک شامگاهان هراس می‌آفرینند،
اما هنوز سپیده نزده که اثری از ایشان نخواهد بود!
آری، این است نصیب تاراج‌کنندگان ما،
و قسمت آنان که غارتمان می‌کنند.
اکنون انتخاب شده:
اِشعیا 17: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
اِشعیا 17
17
وحی دربارۀ دمشق
1وحی دربارۀ دمشق:
هان، دمشق دیگر شهری نخواهد بود،
بلکه به تودۀ ویرانی بدل خواهد شد.
2شهرهای ’عَروعیر‘ متروک گشته،
به جهت گله‌ها خواهد بود،
که خواهند خوابید و کسی آنها را نخواهد ترسانید.
3برج و بارو از اِفرایِم نابود خواهد شد،
و سلطنت از دمشق،
و باقیماندگان اَرام
مانند جلال بنی‌اسرائیل خواهند بود؛
این است فرمودۀ خداوندِ لشکرها.
4در آن روزْ جلال یعقوب بی‌فروغ خواهد شد،
و فربهیِ تَنَش آب خواهد گشت.
5همچون زمانی خواهد بود که دروگر غَله را گرد می‌آورَد،
و خوشه‌ها را به دستان خویش می‌دِرَوَد؛
مانند زمان خوشه‌چینی در وادی رِفائیم.
6همچون روزی که درخت زیتون را می‌تکانند،
دانه‌هایی چند بر آن باقی خواهد ماند؛
دو یا سه دانه زیتون بر بالاترین شاخه‌ها،
چهار یا پنج دانه بر شاخه‌های پربار؛
این است فرمودۀ یهوه، خدای اسرائیل.
7در آن روز انسان به آفریدگار خود خواهد نگریست، و به جانب قدوس اسرائیل نظر خواهد کرد. 8او دیگر به مذبحهایی که به دست خود ساخته است نخواهد نگریست، و به اَشیرَه‌ها#17:8 ”اَشیرَه“ الهۀ باروری که پرستش آن با اعمال منافی عفت همراه بود؛ همچنین در باب ۲۷. و مذبحهای بُخور که به انگشتان خود ساخته است، نظر نخواهد افکند.
9در آن روز شهرهای مستحکم ایشان مانند اماکن متروک در درختستانهای اَموریان#17:9یا: ”در درختستانها و مکانهای بلند“. خواهد بود که آنها را به سبب بنی‌اسرائیل وانهادند. آری، آنها یکسره ویرانه‌ای خواهند بود.
10زیرا که تو خدای نجات خویش را از یاد برده‌ای
و صخرۀ پناهگاه خویش را به یاد نمی‌آوری.
پس هرچند نهالهای دلپذیر غَرس کنی
و موهای بیگانگان را بکاری،
11و هرچند در همان روز که آنها را غرس‌می‌کنی، نمُوِشان دهی،
و همان صبح که آنها را می‌کاری، به شکوفه‌‌‌شان آوری،
محصولت در روزِ ناخوشی و دردِ بی‌درمان
یکسره زایل خواهد شد.
12وای از خروش قومهای بسیار،
که چون دریای خروشان می‌خروشند!
وای از غرش ملتها،
که چون آبهای بسیار می‌غرّند!
13هرچند ملتها چون آبهای خروشان به خروش آیند،
چون بر ایشان عتاب زند، به جاهای دور خواهند گریخت:
چون کاه که در برابر باد بر کوهها رانده شود،
و چون غبار در برابر گردباد!
14اینک شامگاهان هراس می‌آفرینند،
اما هنوز سپیده نزده که اثری از ایشان نخواهد بود!
آری، این است نصیب تاراج‌کنندگان ما،
و قسمت آنان که غارتمان می‌کنند.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop