اِشعیا 33
33
تنگی و اعانت
1وای بر تو ای ویرانگر
که خود ویران نشده‌ای!
وای بر تو ای خیانتکار
که خود طعم خیانت نچشیده‌ای!
آنگاه که از ویران کردن فارغ شوی
خود ویران خواهی شد،
و آنگاه که از خیانت ورزیدن بازایستی،
بر تو خیانت خواهند ورزید.
2خداوندا، فیض تو شامل حال ما گردد،
زیرا که چشم‌انتظار تو هستیم.
هر بامداد بازوی نیرومند برای ما باش،
و به وقت تنگی، نجات ما شو!
3از بانگ غوغا قومها می‌گریزند،
و چون خویشتن را برافرازی ملتها پراکنده می‌شوند.
4ای قومها،#33:4 عبارت ”ای قومها“ در متن عبری وجود ندارد. غنیمت شما را گرد می‌آورند،
چنانکه حشرات گرد می‌آورند؛
و بر آن می‌جهند،
چنانکه ملخها می‌جهند.
5خداوند متعال است، زیرا که در اعلی ساکن است.
او صَهیون را از عدل و داد مملو خواهد ساخت.
6او بنیان مستحکم برای ایام تو خواهد بود،
و منبع نجات و حکمت و دانش؛
و ترس خداوند گنج صَهیون خواهد بود.
7هان دلاورانش بیرون فریاد برمی‌کشند،
و قاصدانِ صلح زار زار می‌گریند!
8شاهراه‌ها متروک است
و هیچ رهگذری یافت نمی‌شود.
پیمان شکسته شده،
شاهدان#33:8 نسخۀ دریای مرده؛ نسخۀ مازورِتی: ”شهرها“. خوار گشته‌اند،
و آدمی را هیچ قدری نیست.
9زمینْ ماتم‌کنان می‌پژمُرَد؛
لبنانْ خجلت‌زده می‌خشکد؛
شارون همچون بَرَهوت گشته،
و برگهای درختان باشان و کَرمِل ریخته است.
10خداوند می‌فرماید: «اکنون برمی‌خیزم؛
حال، خود را برمی‌افرازم،
و اکنون متعال می‌گردم.
11شما به کاه آبستن خواهید شد
و خَس خواهید زایید!
دَم شما آتشی است که خودتان را خواهد سوزانید.
12قومها کاملاً سوخته شده، مانند آهک خواهند شد،
و همچون خاربوته‌های قطع شده، در آتش خواهند سوخت.»
13ای شما که دورید،
آنچه را کرده‌ام بشنوید!
و ای شما که نزدیکید،
به قدرتم اذعان کنید!
14گنهکاران در صَهیون ترسانند،
و لرزه بر تن منافقان افتاده است:
«کیست از ما که بتواند در آتشِ سوزاننده منزل گزیند؟
و کیست از ما که بتواند در آتشگاه جاودانی ساکن شود؟»
15آن که به پارسایی سلوک می‌کند،
و به انصاف سخن می‌گوید،
سود ظلم را خوار می‌شمارد،
و دست خویش از گرفتن رشوه بازمی‌دارد،
به توطئۀ قتل گوش نمی‌سپارد،
و چشم بر فرصتهای شرارت فرو می‌بندد؛
16اوست که بر بلندیها ساکن خواهد شد،
و پناهگاهش قلعه‌هایی خواهد بود مستحکم چون صخره؛
نان او فراهم خواهد آمد،
و آب او برقرار خواهد بود.
17چشمان تو پادشاه را در زیبایی‌اش نظاره خواهد کرد،
و بر سرزمینی بی‌پایان خواهد نگریست.
18دل تو به خوف پیشین خواهد اندیشید و خواهی گفت:
«کجاست آن که ما را می‌شمرد؟
کجاست آن که خَراج می‌گرفت؟
کجاست آن که برجها را می‌شمرد؟»
19دیگر قوم ستم‌‌کیش نخواهی دید،
قوم دشوارسخنی را که زبان اَلکَن و غیرقابل فهم دارند.
20صَهیون را بنگر،
آن شهر جشنهایِ مقدسمان را!
چشمانت اورشلیم را خواهد دید،
آن منزلگه آسوده و آن خیمه که مُنتقل نتوان کرد؛
که میخهایش کنده نشود،
و طنابهایش گسیخته نگردد.
21بلکه خداوند در آنجا برای ما زورآور خواهد بود،
و آنجا مانند مکانی از رودها و نهرهای وسیع خواهد بود
که هیچ کشتیِ پارویی از آنها گذر نتواند کرد،
و هیچ کشتی نیرومندی از آنها عبور نتواند نمود.
22زیرا که خداوند داور ماست؛
اوست که شریعت را به ما بخشیده.
خداوند پادشاه ماست؛
اوست که ما را نجات خواهد داد.
23طنابهای تو سست است؛
دَکَل را در جایش استوار نمی‌دارد
و بادبانها افراشته نمی‌گردد.
آنگاه غنایمِ بسیار تقسیم می‌شود
و حتی لنگان نیز از غنیمت سهم می‌برند.
24هیچ‌یک از ساکنان نخواهد گفت که «بیمارم!»
و تقصیرات مردمی که در آن زندگی می‌کنند آمرزیده خواهد شد.
اکنون انتخاب شده:
اِشعیا 33: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
اِشعیا 33
33
تنگی و اعانت
1وای بر تو ای ویرانگر
که خود ویران نشده‌ای!
وای بر تو ای خیانتکار
که خود طعم خیانت نچشیده‌ای!
آنگاه که از ویران کردن فارغ شوی
خود ویران خواهی شد،
و آنگاه که از خیانت ورزیدن بازایستی،
بر تو خیانت خواهند ورزید.
2خداوندا، فیض تو شامل حال ما گردد،
زیرا که چشم‌انتظار تو هستیم.
هر بامداد بازوی نیرومند برای ما باش،
و به وقت تنگی، نجات ما شو!
3از بانگ غوغا قومها می‌گریزند،
و چون خویشتن را برافرازی ملتها پراکنده می‌شوند.
4ای قومها،#33:4 عبارت ”ای قومها“ در متن عبری وجود ندارد. غنیمت شما را گرد می‌آورند،
چنانکه حشرات گرد می‌آورند؛
و بر آن می‌جهند،
چنانکه ملخها می‌جهند.
5خداوند متعال است، زیرا که در اعلی ساکن است.
او صَهیون را از عدل و داد مملو خواهد ساخت.
6او بنیان مستحکم برای ایام تو خواهد بود،
و منبع نجات و حکمت و دانش؛
و ترس خداوند گنج صَهیون خواهد بود.
7هان دلاورانش بیرون فریاد برمی‌کشند،
و قاصدانِ صلح زار زار می‌گریند!
8شاهراه‌ها متروک است
و هیچ رهگذری یافت نمی‌شود.
پیمان شکسته شده،
شاهدان#33:8 نسخۀ دریای مرده؛ نسخۀ مازورِتی: ”شهرها“. خوار گشته‌اند،
و آدمی را هیچ قدری نیست.
9زمینْ ماتم‌کنان می‌پژمُرَد؛
لبنانْ خجلت‌زده می‌خشکد؛
شارون همچون بَرَهوت گشته،
و برگهای درختان باشان و کَرمِل ریخته است.
10خداوند می‌فرماید: «اکنون برمی‌خیزم؛
حال، خود را برمی‌افرازم،
و اکنون متعال می‌گردم.
11شما به کاه آبستن خواهید شد
و خَس خواهید زایید!
دَم شما آتشی است که خودتان را خواهد سوزانید.
12قومها کاملاً سوخته شده، مانند آهک خواهند شد،
و همچون خاربوته‌های قطع شده، در آتش خواهند سوخت.»
13ای شما که دورید،
آنچه را کرده‌ام بشنوید!
و ای شما که نزدیکید،
به قدرتم اذعان کنید!
14گنهکاران در صَهیون ترسانند،
و لرزه بر تن منافقان افتاده است:
«کیست از ما که بتواند در آتشِ سوزاننده منزل گزیند؟
و کیست از ما که بتواند در آتشگاه جاودانی ساکن شود؟»
15آن که به پارسایی سلوک می‌کند،
و به انصاف سخن می‌گوید،
سود ظلم را خوار می‌شمارد،
و دست خویش از گرفتن رشوه بازمی‌دارد،
به توطئۀ قتل گوش نمی‌سپارد،
و چشم بر فرصتهای شرارت فرو می‌بندد؛
16اوست که بر بلندیها ساکن خواهد شد،
و پناهگاهش قلعه‌هایی خواهد بود مستحکم چون صخره؛
نان او فراهم خواهد آمد،
و آب او برقرار خواهد بود.
17چشمان تو پادشاه را در زیبایی‌اش نظاره خواهد کرد،
و بر سرزمینی بی‌پایان خواهد نگریست.
18دل تو به خوف پیشین خواهد اندیشید و خواهی گفت:
«کجاست آن که ما را می‌شمرد؟
کجاست آن که خَراج می‌گرفت؟
کجاست آن که برجها را می‌شمرد؟»
19دیگر قوم ستم‌‌کیش نخواهی دید،
قوم دشوارسخنی را که زبان اَلکَن و غیرقابل فهم دارند.
20صَهیون را بنگر،
آن شهر جشنهایِ مقدسمان را!
چشمانت اورشلیم را خواهد دید،
آن منزلگه آسوده و آن خیمه که مُنتقل نتوان کرد؛
که میخهایش کنده نشود،
و طنابهایش گسیخته نگردد.
21بلکه خداوند در آنجا برای ما زورآور خواهد بود،
و آنجا مانند مکانی از رودها و نهرهای وسیع خواهد بود
که هیچ کشتیِ پارویی از آنها گذر نتواند کرد،
و هیچ کشتی نیرومندی از آنها عبور نتواند نمود.
22زیرا که خداوند داور ماست؛
اوست که شریعت را به ما بخشیده.
خداوند پادشاه ماست؛
اوست که ما را نجات خواهد داد.
23طنابهای تو سست است؛
دَکَل را در جایش استوار نمی‌دارد
و بادبانها افراشته نمی‌گردد.
آنگاه غنایمِ بسیار تقسیم می‌شود
و حتی لنگان نیز از غنیمت سهم می‌برند.
24هیچ‌یک از ساکنان نخواهد گفت که «بیمارم!»
و تقصیرات مردمی که در آن زندگی می‌کنند آمرزیده خواهد شد.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop