اِشعیا 59
59
گناه و اعتراف
1هان دست خداوند کوتاه نیست که نجات ندهد،
و نه گوش او سنگین تا نشنود.
2بلکه تقصیرات شما، میان شما و خدایتان جدایی افکنده است،
و گناهانتان روی او را از شما نهان ساخته است تا نشنود.
3زیرا دستان شما به خون آغشته است،
و انگشتانتان به تقصیر آلوده!
لبهایتان به دروغ تکلم می‌کند،
و زبانتان به انحراف سخن می‌گوید.
4کسی عادلانه اقامۀ دعوی نمی‌کند،
و هیچ‌کس به امانت محاکمه نمی‌شود.
بر بطالت توکل می‌دارند،
و به دروغ سخن می‌گویند؛
به آزار آبستن می‌شوند،
و شرارت می‌زایند!
5از تخمهای افعی، بچه برمی‌آورند،
و تار عنکبوت می‌تَنَند.
هر که از تخمهای آنان بخورد، می‌میرد،
و هر کدام که بشکند، افعی بیرون می‌آید.
6از تارهای ایشان جامه حاصل نمی‌شود،
و از صنعت خویش خود را نتوانند پوشانید.
کارهای ایشان شریرانه است،
و اعمال خشونت‌آمیز در دستهایشان!
7پاهایشان برای شرارت دوان است،
و برای ریختن خون بی‌گناهان شتابانند!
افکار ایشان شریرانه است،
و هر کجا می‌روند، ویرانی و خرابی بر جای می‌گذارند.
8طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند،
و در راههای ایشان عدالت جایی ندارد.
راههای خویش را کج ساخته‌اند،
و آن که در آنها گام زند روی سلامت نخواهد دید.
9از این رو انصاف از ما دور است،
و عدالت به ما نمی‌رسد.
انتظار نور می‌کشیم،
و اینک ظلمت است؛
منتظر روشنایی هستیم،
اما در تاریکی گام می‌زنیم!
10چون نابینایان با لمسِ دیوار قدم برمی‌داریم؛
مانند کسانی که چشم ندارند کورمال راه می‌رویم.
در نیمروز، همچون شامگاهان می‌لغزیم؛
در میان تندرستان#59:10 معنای عبری این واژه مشخص نیست. همچون مردگانیم!
11جملگی چون خرسها خرناس می‌کشیم،
و مانند کبوتران ناله می‌کنیم.
برای عدالت انتظار می‌کشیم، و نیست!
برای نجات، اما از ما دور است!
12زیرا که نافرمانیهای ما در نظر تو بسیار است،
و گناهانمان بر ضد ما شهادت می‌دهد.
عِصیانهای ما پیوسته با ماست،
و تقصیرهای خود را می‌دانیم.
13عِصیان کرده و به خداوند خیانت ورزیده‌ایم،
و از خدای خود روی برتافته‌ایم.
به ظلم و فتنه سخن گفته‌ایم،
و در دل به دروغ آبستن شده، آن را بر زبان آورده‌ایم.
14پس انصاف به عقب رانده شده،
و عدالت دور ایستاده است.
حقیقت در معابر فرو افتاده،
و صداقت نمی‌تواند داخل شود.
15راستی مفقود شده،
و هر که از شرارت دوری گزیند،
به یغما می‌رَوَد.
داوری و رهایی
پس خداوند این را دید،
و در نظرش ناپسند آمد
که انصاف وجود نداشت.
16او دید که کسی نبود،
و به شگفت آمد که شفاعت‌کننده‌ای وجود نداشت.
پس بازوی خودش برای او نجات به ارمغان آورد،
و عدالت وی، از او حمایت کرد.
17پس عدالت را چون زره بر تن کرد،
و کلاهخود نجات را بر سر نهاد؛
جامۀ انتقام را در بر کرد،
و خویشتن را به ردای غیرت ملبس ساخت.
18بدیشان بر حسب اعمالشان سزا خواهد داد:
بر دشمنان خویش غضب را فرو خواهد ریخت،
بر خصمانش مکافات را،
و بر سواحل دوردست، آنچه را سزاوار آنند.
19از جانب غرب، مردمان از نام یهوه خواهند ترسید،
و از محل طلوع آفتاب، از جلال وی ترسان خواهند بود.
زیرا او همچون جویبار پُر شتابی
که دَمِ خداوند#59:19 یا: ”روح خداوند“. آن را براند، خواهد آمد.
20و خداوند می‌فرماید:
«برای کسانی در یعقوب که از نافرمانیهای خویش بازگشت کنند،
رهاننده‌ای به صَهیون خواهد آمد.»
21باز خداوند می‌گوید: «و اما این است عهد من با ایشان: روح من که بر تو است و سخنان من که بر دهانت نهاده‌ام، هرگز از دهان تو، از دهان فرزندانت، و از دهان فرزندان فرزندانت دور نخواهد شد، از حال تا ابدالآباد.» این است فرمودۀ خداوند.
اکنون انتخاب شده:
اِشعیا 59: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop
اِشعیا 59
59
گناه و اعتراف
1هان دست خداوند کوتاه نیست که نجات ندهد،
و نه گوش او سنگین تا نشنود.
2بلکه تقصیرات شما، میان شما و خدایتان جدایی افکنده است،
و گناهانتان روی او را از شما نهان ساخته است تا نشنود.
3زیرا دستان شما به خون آغشته است،
و انگشتانتان به تقصیر آلوده!
لبهایتان به دروغ تکلم می‌کند،
و زبانتان به انحراف سخن می‌گوید.
4کسی عادلانه اقامۀ دعوی نمی‌کند،
و هیچ‌کس به امانت محاکمه نمی‌شود.
بر بطالت توکل می‌دارند،
و به دروغ سخن می‌گویند؛
به آزار آبستن می‌شوند،
و شرارت می‌زایند!
5از تخمهای افعی، بچه برمی‌آورند،
و تار عنکبوت می‌تَنَند.
هر که از تخمهای آنان بخورد، می‌میرد،
و هر کدام که بشکند، افعی بیرون می‌آید.
6از تارهای ایشان جامه حاصل نمی‌شود،
و از صنعت خویش خود را نتوانند پوشانید.
کارهای ایشان شریرانه است،
و اعمال خشونت‌آمیز در دستهایشان!
7پاهایشان برای شرارت دوان است،
و برای ریختن خون بی‌گناهان شتابانند!
افکار ایشان شریرانه است،
و هر کجا می‌روند، ویرانی و خرابی بر جای می‌گذارند.
8طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند،
و در راههای ایشان عدالت جایی ندارد.
راههای خویش را کج ساخته‌اند،
و آن که در آنها گام زند روی سلامت نخواهد دید.
9از این رو انصاف از ما دور است،
و عدالت به ما نمی‌رسد.
انتظار نور می‌کشیم،
و اینک ظلمت است؛
منتظر روشنایی هستیم،
اما در تاریکی گام می‌زنیم!
10چون نابینایان با لمسِ دیوار قدم برمی‌داریم؛
مانند کسانی که چشم ندارند کورمال راه می‌رویم.
در نیمروز، همچون شامگاهان می‌لغزیم؛
در میان تندرستان#59:10 معنای عبری این واژه مشخص نیست. همچون مردگانیم!
11جملگی چون خرسها خرناس می‌کشیم،
و مانند کبوتران ناله می‌کنیم.
برای عدالت انتظار می‌کشیم، و نیست!
برای نجات، اما از ما دور است!
12زیرا که نافرمانیهای ما در نظر تو بسیار است،
و گناهانمان بر ضد ما شهادت می‌دهد.
عِصیانهای ما پیوسته با ماست،
و تقصیرهای خود را می‌دانیم.
13عِصیان کرده و به خداوند خیانت ورزیده‌ایم،
و از خدای خود روی برتافته‌ایم.
به ظلم و فتنه سخن گفته‌ایم،
و در دل به دروغ آبستن شده، آن را بر زبان آورده‌ایم.
14پس انصاف به عقب رانده شده،
و عدالت دور ایستاده است.
حقیقت در معابر فرو افتاده،
و صداقت نمی‌تواند داخل شود.
15راستی مفقود شده،
و هر که از شرارت دوری گزیند،
به یغما می‌رَوَد.
داوری و رهایی
پس خداوند این را دید،
و در نظرش ناپسند آمد
که انصاف وجود نداشت.
16او دید که کسی نبود،
و به شگفت آمد که شفاعت‌کننده‌ای وجود نداشت.
پس بازوی خودش برای او نجات به ارمغان آورد،
و عدالت وی، از او حمایت کرد.
17پس عدالت را چون زره بر تن کرد،
و کلاهخود نجات را بر سر نهاد؛
جامۀ انتقام را در بر کرد،
و خویشتن را به ردای غیرت ملبس ساخت.
18بدیشان بر حسب اعمالشان سزا خواهد داد:
بر دشمنان خویش غضب را فرو خواهد ریخت،
بر خصمانش مکافات را،
و بر سواحل دوردست، آنچه را سزاوار آنند.
19از جانب غرب، مردمان از نام یهوه خواهند ترسید،
و از محل طلوع آفتاب، از جلال وی ترسان خواهند بود.
زیرا او همچون جویبار پُر شتابی
که دَمِ خداوند#59:19 یا: ”روح خداوند“. آن را براند، خواهد آمد.
20و خداوند می‌فرماید:
«برای کسانی در یعقوب که از نافرمانیهای خویش بازگشت کنند،
رهاننده‌ای به صَهیون خواهد آمد.»
21باز خداوند می‌گوید: «و اما این است عهد من با ایشان: روح من که بر تو است و سخنان من که بر دهانت نهاده‌ام، هرگز از دهان تو، از دهان فرزندانت، و از دهان فرزندان فرزندانت دور نخواهد شد، از حال تا ابدالآباد.» این است فرمودۀ خداوند.
اکنون انتخاب شده:
:
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop