ایوب 11:20-29

استخوانهایش از نیروی جوانی پر است، اما با او در دلِ خاک خواهد آرامید. «اگرچه بدی به مذاق او شیرین است، و آن را زیر زبان خود پنهان می‌کند، از آن لذت می‌برد و رهایش نمی‌کند، بلکه آن را در دهان خود نگاه می‌دارد، اما خوراک او در شکمش تبدیل می‌شود، و در اندرونش به زهرِ مار بَدَل می‌گردد. ثروتی را که فرو بلعیده، قِی خواهد کرد؛ خدا آن را از شکمش بیرون خواهد کشید. زهرِ مارها را خواهد مکید، و نیش افعی او را خواهد کشت. بر رودخانه‌ها نظر نخواهد کرد، و نه بر نهرهایی که به خامه و عسل جاری است. دسترنجِ خویش را پس خواهد داد، و از گلوی او پایین نخواهد رفت؛ از سود تجارت خود لذتی نخواهد برد. زیرا بینوایان را زیرِ پا لِه کرده و آنها را به حال خود واگذاشته است؛ خانه‌ای را که خود نساخته، غصب کرده است. «از آنجا که شکمش هیچ سیری نمی‌شناسد، نمی‌گذارد هیچ چیزی که مایۀ لذت اوست از چنگش به در رود. دیگر چیزی نمانده که نخورده باشد، از این رو کامروایی‌اش را دوامی نخواهد بود. در اوجِ رفاه خویش، در تنگی خواهد بود. دست همۀ مفلوکان بر او بلند خواهد شد. آنگاه که شکم خویش را پر می‌کند، خدا آتش خشمِ خویش را بر او خواهد فرستاد، و حینی که می‌خورَد آن را بر او خواهد بارانید. هرچند از سِلاح آهنین بگریزد، تیر برنجین او را خواهد سُفت. آن را بیرون می‌کِشد و از پشت او به در می‌آید؛ نوکِ برّاق آن از زهره‌اش خارج می‌شود. ترس و وحشت او را فرا می‌گیرد؛ تاریکی مطلق برای خزائنش مقرر است. آتشِ ندمیده او را در کام خواهد کشید، و آنچه را در خیمۀ او باقی است خواهد خورد. آسمانها تقصیر او را فاش خواهد کرد، و زمین به ضد او بر خواهد خاست. خانه‌اش را سیل خواهد برد، آبهای خروشان در روز غضب خدا. این است نصیب مرد شریر از جانب خدا، میراث مقدر برای او از سوی پروردگار.»

برنامه های خواندنی رایگان و عبادات مربوط به ایوب 11:20-29