امثال 1:4-27

ای پسران، به رهنمود یک پدر گوش فرا دهید؛ توجه کنید تا فهم را به دست آورید. من شما را آموزشِ نیکو می‌دهم، تعلیم مرا ترک مکنید. زیرا که من نیز پدر خود را پسر بودم و عزیز و یگانه در چشم مادرم. پدرم مرا آموخته، می‌گفت: «دل تو به سخنان من تمسک جوید؛ فرامین مرا نگاه دار تا زنده بمانی. حکمت را کسب کن و فهم را به دست آور؛ کلمات دهانم را از یاد مبر و از آنها انحراف مورز. ترکش مکن که نگاهبان تو خواهد بود؛ دوستش بدار که از تو مراقبت خواهد کرد. حکمت، برترین است، پس حکمت را به دست آور؛ به بهای همۀ دارایی خویش، فهم را کسب کن. آن را برافراز که تو را سرافراز خواهد ساخت؛ آن را در بر گیر که تو را عزّت خواهد بخشید. تاج زیبایی بر سرت خواهد نهاد و افسر جلال به تو خواهد بخشید.» پسرم! گوش فرا ده و آنچه می‌گویم بپذیر که سالهای عمرت بسیار خواهد شد. من راه حکمت را به تو می‌آموزم و در مسیر راست هدایتت می‌کنم. چون در راه بروی، قدمهایت را مانعی نخواهد بود؛ چون بدوی، نخواهی لغزید. رهنمود را به چنگ گیر و آن را فرو مگذار؛ پاسش بدار، زیرا که حیات توست. به راه شریران پا مگذار و در طریق بدکاران گام مزن. از آن دوری کن و در آن ره مسپار؛ از آن، روی بگردان و به راه خویش رو. زیرا تا شرارتی نکنند نمی‌خُسبند، و تا کسی را نلغزانند خواب به چشمشان نمی‌آید. نانِ شرارت را می‌خورند و شرابِ خشونت را می‌نوشند. طریق پارسایان همچون طلوع سپیده‌دمان است، که تا روشنایی نیمروز، نور آن هر دم فزونی می‌گیرد. اما راه شریران همچون تاریکیِ غلیظ است و نمی‌دانند که از چه می‌لغزند. پسرم، به آنچه می‌گویم توجه کن؛ و به سخنانم نیک گوش فرا ده. آنها را از نظر دور مکن بلکه در قلبت نگاهشان بدار؛ زیرا برای یابندگان خود حیاتند و شفا برای تمامیِ تن ایشان. دل خویش را با مراقبتِ تمام پاس بدار، زیرا سرچشمۀ امور حیاتی است. کج‌گویی را از دهان خود بزدای؛ و بدسخنی را از لبان خویش دور کن. چشمانت مستقیم به جلو بنگرد، مژگانت راست به جلو باشد. مسیر پاهای خویش را هموار گردان که همۀ راههایت استوار خواهد شد. به راست یا چپ کج مشو؛ پای خویش از شرارت نگاه دار.