مزمور 56

56
بر خدا توکل خواهم کرد
برای سالار سرایندگان: در مایۀ ’کبوتر بر درختان بلوط دوردست‘. مزمور داوود. غزل. آنگاه که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند.
1خدایا، مرا فیض عطا فرما،
زیرا انسان بر من پا می‌گذارد!#56‏:1 یا: «مرا سخت تعقیب می‌کند».
همۀ روز، مهاجمان بر من ستم روا می‌دارند.
2تمام روز، مخالفان مرا لگدمال می‌کنند،#56‏:2 یا: «مرا سخت تعقیب می‌کنند».
زیرا بسیاری متکبرانه با من می‌جنگند.
3آنگاه که ترسان شوم،
بر تو توکل خواهم کرد.
4آری، بر خدا توکل خواهم کرد،
بر خدایی که کلامش را می‌ستایم.
و ترسان نخواهم شد؛
انسان خاکی به من چه تواند کرد؟
5همۀ روز سخنان مرا تحریف می‌کنند،
و همۀ تدبیرهایشان برای آزار من است.
6دسیسه می‌کنند،
در کمین می‌نشینند،
و گامهایم را می‌پایند،
زیرا قصد جان من دارند!
7با این همه شرارت، آیا جان سالم به در خواهند برد؟
خدایا، در خشمِ خود قومها را سرنگون ساز!
8تو شمار آوارگیهایم را نگاه می‌داری،
و اشکهایم را در مَشک خود می‌نهی!
آیا آنها در دفترِ تو نیست؟
9پس آنگاه که یاری بخواهم،
دشمنانم واپس خواهند نشست.
این را نیک می‌دانم که#56‏:9 یا ”زیرا“. خدا با من است.
10آری، بر خدا توکل می‌دارم،
بر خدایی که کلامش را می‌ستایم،
بر خداوندی که کلامش را می‌ستایم.
11و ترسان نخواهم شد؛
آدمی به من چه تواند کرد؟
12خدایا، نذرهایم را به تو باید ادا کنم؛
قربانیهای شکرگزاری به تو تقدیم خواهم کرد.
13زیرا که تو خدایا،
جانم را از مرگ رهانیدی،
و پاهایم را از لغزش بازداشتی،
تا در نور زندگی در حضور خدا سالک باشم.

اکنون انتخاب شده:

مزمور 56: nmv

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید