مزمور ‮معرفی کتاب مزامیر‬

معرفی کتاب مزامیر
در کتاب‌مقدس عبری، عنوان این کتاب ’ستایشها‘ است. عنوانی که در کتاب‌مقدس یونانی برای آن به کار رفته، از کلمه‌ای مشتق شده است به معنی ’به صدا درآوردن زِه‌ها‘. بنابراین، مفهوم موسیقی در آن مستتر است. کلمۀ ’مَزامیر‘ در عربی، جمع ’مِزمار‘ است، به معنی شعری که با موسیقی خوانده می‌شود. این کتاب گاه ’زَبور داوود‘ نیز نامیده شده است، یعنی ’کتاب یا نوشتۀ داوود‘.
کتاب مزامیر را هفت نویسنده به نگارش درآورده‌اند. داوودِ پادشاه نویسندۀ ۷۳ مزمور از کل مزامیر است؛ ده مزمور را پسران قورَح نوشته‌اند (مزامیر ۴۲، ۴۴‏-۴۹، ۸۴، ۸۵، ۸۷)؛ آساف نیز دوازده مزمور را به نگارش درآورده (مزامیر ۵۰، ۷۳‏-۸۳). سایر نویسندگان عبارتند از سلیمان (مزامیر ۷۲ و ۱۲۷)، موسی (مزمور ۹۰)، هیمان (مزمور ۸۸)، و ایتان (مزمور ۸۹). هویت نویسندۀ پنجاه مزمور باقی‌مانده روشن نیست، ولی اغلب عِزرا را نویسندۀ آنها می‌دانند. مزامیر در طول هزاران سال، سرودهای عبادتی یهودیان و مسیحیان بوده است.
کتاب مزامیر را نمی‌توان بر اساس موضوع تقسیم‌بندی کرد، اما اغلب آن را به پنج مجموعه یا کتاب به شرح زیر تقسیم می‌کنند. هر کتاب شامل موضوعات مختلف نظیر بیان رنجها، درخواست کمک، اعلام توکل به خداوند و پیروزی در او، بخشهایی از تاریخ قوم اسرائیل، و حمد و ستایش خدا است. هر کتاب، با جمله‌ای در ستایش خدا به پایان می‌رسد.
تقسیم‌بندی کلّی
کتاب اوّل: مزامیر ۱ تا ۴۱
کتاب دوّم: مزامیر ۴۲ تا ۷۲
کتاب سوّم: مزامیر ۷۳ تا ۸۹
کتاب چهارم: مزامیر ۹۰ تا ۱۰۶
کتاب پنجم: مزامیر ۱۰۷ تا ۱۵۰

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید