10
خون مسیح، پاککنندهٔ قطعی گناه
1شریعت موسی و تشریفات مذهبی آن فقط پیشنمایش و سایهای مبهم است از امور نیکویی که بنا بود مسیح برای ما به ارمغان بیاورد، اما نه صورت واقعی آنها. به همین دلیل، چنین شریعتی نمیتواند با همان قربانیهای مکرر و سالیانه، آنانی را که برای عبادت به حضور خدا میآیند، کامل سازد. 2زیرا اگر قدرت چنین کاری را داشت، یک قربانی کافی میبود تا عبادتکننده، یک بار و برای همیشه، پاک شود و دیگر احساس تقصیر و گناه نکند. 3در حالی که میبینیم این قربانیها همه ساله، به جای آنکه وجدان مردم را آسوده کند، خاطرهٔ تلخ نافرمانیها و گناهانشان را به یادشان میآورد. 4زیرا محال است که خون گاوها و بزها واقعاً لکههای گناه را پاک سازد.
5به همین جهت بود که وقتی مسیح به این جهان میآمد، گفت: «تو به قربانی و هدیه رغبت نداشتی؛ بلکه بدنی برای من مهیا ساختی؛ 6از قربانی سوختنی و قربانی گناه خشنود نبودی. 7آنگاه گفتم: ”اینک میآیم تا خواست تو را، ای خدا، انجام دهم؛ همانطور که در کتاب دربارۀ من نوشته شده است.“»#10:7 مزمور ۴۰:۶-۸ (ترجمۀ یونانی).
8مسیح نخست فرمود: «تو به قربانی و هدیه و قربانی سوختنی و قربانی گناه رغبت نداشتی و از آنها خشنود نبودی» (گرچه اینها را بر اساس شریعت تقدیم میکردند). 9و سپس فرمود: «اینک میآیم تا خواست تو را، ای خدا، بهجا آورم.»
به این ترتیب، عهد سابق را لغو میکند تا عهد دوم را بنیاد نهد. 10طبق این عهد و طرح جدید، عیسی مسیح یک بار جان خود را در راه ما فدا کرد تا ما را ببخشد و پاک نماید. 11مطابق شریعت و عهد سابق، کاهنان هر روز در مقابل مذبح میایستند و قربانیهایی تقدیم میکنند که هرگز نمیتوانند گناهان را برطرف نمایند. 12اما مسیح خود را فقط یک بار به عنوان قربانی به خدا تقدیم کرد تا گناهان را بیامرزد؛ و پس از آن، در بالاترین مکان عزّت و افتخار، به دست راست خدا نشست، 13و منتظر است تا دشمنانش به زیر پاهای او افکنده شوند. 14او با یک قربانی، همهٔ آنانی را که از گناهانشان پاک میشوند، تا ابد کامل میگرداند.
15روحالقدس نیز این را تصدیق کرده، میفرماید: 16«این است آن عهدی که در آن روز با ایشان خواهم بست: احکام خود را در دل ایشان خواهم نهاد و در ذهن ایشان خواهم نوشت.» 17سپس اضافه کرده، میفرماید: «خطایای ایشان را خواهم بخشید و گناهانشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»
18پس حال که گناهان ما به طور دائمی بخشیده و فراموش شده است، دیگر چه نیازی است که برای آمرزش گناهان، بار دیگر قربانی تقدیم کنیم؟
هوشیاری برای حفظ نجات
19بنابراین، ای برادران عزیز، اکنون میتوانیم به سبب خون عیسی، مستقیم وارد مقدّسترین جایگاه شده، به حضور خدا برویم؛ 20زیرا زمانی که بدن مسیح بر روی صلیب پاره شد، در واقع پردهٔ مقدّسترین جایگاه معبد نیز پاره شد؛ و به این ترتیب او راهی تازه و حیاتبخش برای ما گشود تا ما را به حضور مقدّس خدا برساند.
21پس حال که ادارهٔ امور خانۀ خدا، به عهدهٔ این کاهن بزرگ ماست، 22بیایید با دلی پاک، مستقیماً به حضور خدا برویم، و یقین کامل داشته باشیم که او ما را میپذیرد، زیرا خون مسیح بر ما پاشیده شده و ما را پاک ساخته؛ بدنهایمان نیز با آب پاک شسته شده است. 23اکنون میتوانیم منتظر نجاتی باشیم که خدا وعده داده است، و میتوانیم بدون هیچگونه تردیدی به همه بگوییم که نجات یافتهایم، زیرا خدا به همهٔ وعدههای خود عمل خواهد فرمود.
24حال، به پاس آن همه لطفی که خدا در حق ما کرده است، بیایید یکدیگر را به محبت کردن و به انجام اعمال نیک تشویق و ترغیب نماییم. 25و نیز چنانکه برخی را عادت است، از حضور در مجالس عبادت کلیسایی غافل نشوید، بلکه یکدیگر را تشویق کنید، بخصوص در این روزها که بازگشت مسیح نزدیک میشود. 26زیرا اگر کسی پس از شناخت حقیقت، عمداً به گناه کردن ادامه بدهد، دیگر قربانیای برای پاک کردن این گناهان وجود نخواهد داشت. 27بله، راهی نیست جز به سر بردن در انتظار مجازاتی وحشتناک و آتشی مهیب که دشمنان خدا را نابود خواهد ساخت. 28هر که احکام موسی را بشکند، به شهادت دو یا سه نفر، بدون ترحم کشته میشود. 29پس چه مجازات وحشتناکتری در انتظار کسانی خواهد بود که پسر خدا را تحقیر میکنند، و خونی را که نشان عهد خدا و پاککنندهٔ گناهان ایشان است، بیارزش میشمارند، و به روحالقدس که بخشندۀ رحمت الهی است، بیاحترامی مینمایند.
30زیرا او را میشناسیم که فرموده: «انتقام و جزا از آنِ من است.» و همچنین میفرماید: «من خودم قومم را داوری خواهم فرمود.» 31برای کسانی که چنین گناهی کرده باشند، افتادن به دستهای خدای زنده بسیار وحشتناک خواهد بود!
32هیچگاه از یاد نبرید آن روزها را که نور مسیح به تازگی دلتان را روشن ساخته بود؛ زیرا در آن زمان گرچه زحمات و رنجهای بسیاری بر شما وارد آمد، اما شما همه را تحمل کردید و به خداوند وفادار ماندید. 33بله، شما بارها مورد استهزا و ضرب و شتم قرار گرفتید، و یا شریک درد آنانی بودید که به چنین زحماتی دچار میشدند؛ 34با زندانیان نیز همدردی میکردید؛ و به هنگام غارت اموالتان، شاد بودید، زیرا میدانستید که در آسمان چیزهای بهتری در انتظار شماست که تا ابد از بین نخواهد رفت. 35پس اعتماد و اطمینانی را که به خداوند دارید از دست ندهید، زیرا پاداش عظیمی در انتظار شماست! 36اگر میخواهید که خدا به وعدهٔ خود وفا کند، لازم است که شما نیز با کمال صبر و بردباری، خواست خدا را انجام دهید. 37زیرا «دیری نخواهد پایید که او که باید بیاید، خواهد آمد و تأخیر نخواهد کرد. 38و اما عادل#10:38 یا «شخص عادل من». به ایمان خواهد زیست. ولیکن اگر کسی از میان ایشان به عقب برگردد و دیگر راه مرا نپیماید، از او خشنود نخواهم شد.»#10:38 حبقوق ۲:۳و۴.
39ولی ما هرگز از خدا برنگشتهایم تا به چنان سرنوشت تلخی دچار شویم، بلکه ایمانمان را حفظ کردهایم و این ایمان، نجات جانمان را تضمین میکند.