8
ندای حکمت
1آیا ندای حکمت را نمیشنوید و به آواز بصیرت گوش نمیدهید؟ 2-3حکمت دم دروازههای شهر و سر چهارراهها و جلوی در هر خانهای ایستاده، میگوید: 4«ای مردم، شما را صدا میزنم. 5ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید. 6-7به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان میکنم و از ناراستی نفرت دارم. 8سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمیکند. 9سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است. 10تعلیمی که من میدهم از طلا و نقره گرانبهاتر است. 11ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمیتوان با من مقایسه کرد.
12«من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار میباشم. 13اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.
14-15«منم که هدایت میکنم و فهم و بصیرت میبخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت میکنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت مینمایند. 16تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی میکنند.
17«من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست میدارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت. 18ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است. 19بخششهای من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است. 20راههای من عدل و حق است. 21ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانههای ایشان را پر میسازم.
22«در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت. 23از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم#8:23 یا «من مقرر شدم».. 24قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمههای پر آب، 25قبل از آنکه کوهها و تپهها به وجود آیند، 26قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم.
27«هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم. 28وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمهها را از اعماق جاری نمود، 29وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد، 30من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی میکردم. 31دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند.
32«پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی میکنند سعادتمندند. 33به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید. 34خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد، 35زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛ 36اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه میزند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»