مزامیر 52

مزمور ۵۲

تنبیه خدا

برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ داوود دربارۀ زمانی که دوآغ ادومی نزد شائول رفت و او را خبر داد که: «داوود به خانۀ اخیملک رفته است.»#52‏:0 نگاه کنید به ۱سموئیل ۲۲.

1ای جنگاور، چرا از ظلم خود فخر می‌کنی؟ آیا نمی‌دانی عدالت#52‏:1 یا «محبت». خدا همیشه پابرجاست؟ 2ای حیله‌گر، توطئه می‌چینی که دیگران را نابود کنی؛ زبانت مانند تیغ، تیز و برّنده است. 3بدی را به نیکی ترجیح می‌دهی و دروغ را بیشتر از راستی دوست می‌داری.

4ای فریبکار، تو دوست داری با سخنانت تباهی بار بیاوری. 5بنابراین، خدا نیز تو را از خانه‌ات بیرون کشیده تو را به کلی نابود خواهد کرد و ریشه‌ات را از زمین زندگان خواهد کند.

6نیکان این را دیده، خواهند ترسید و به تو خندیده، خواهند گفت: 7«ببینید، این همان مردی است که به خدا توکل نمی‌کرد، بلکه به ثروت هنگفت خود تکیه می‌نمود و برای حفظ و حراست از خود به ظلم متوسل می‌شد.»

8اما من مانند درخت زیتونی هستم که در خانهٔ خدا سبز می‌شود؛ من تا ابد به محبت خدا توکل خواهم کرد. 9خدایا، به خاطر آنچه که کرده‌ای پیوسته از تو تشکر خواهم نمود و در حضور قوم تو اعلام خواهم کرد که تو نیکو هستی.

اکنون انتخاب شده:

مزامیر 52: PCB

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی