69
مزمور ۶۹
فریاد رهایی از رنجها
برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود.
1خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده! 2در منجلاب فرو رفتهام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیدهام و سیلاب مرا پوشانده است. 3از بس مینالم خسته شدهام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بودهاند که تار گشتهاند.
4آنانی که بیسبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ میگویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیدهام، از من میخواهند برگردانم.
5ای خدا، تو حماقت مرا میدانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.
6ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را میکشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم. 7من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشتهام. 8نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب میشوم.
9اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه میکشد، و توهینهای اهانتکنندگانِ تو بر من افتاده است. 10هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن میسازم، آنها مرا سرزنش میکنند. 11وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر میکنم، آنها مسخرهام میکنند. 12مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف میزنند و میگساران برای من آواز میخوانند.
13اما من، ای خداوند، نزد تو دعا میکنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده. 14مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده. 15مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.
16ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفتانگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است. 17روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده. 18نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.
19میدانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شدهام؛ تو همهٔ دشمنانم را میبینی. 20طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شدهام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم. 21به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.
22بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد. 23چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد! 24خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان! 25ای کاش خانههایشان خراب گردد و کسی در خیمههایشان ساکن نشود. 26زیرا به کسی که تو تنبیه کردهای آزار میرسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساختهای سخن میگویند. 27گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود. 28نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.
29اما من مصیبتزده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.
30با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود. 31خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات میپسندد. 32اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد. 33خداوند دعای نیازمندان را مستجاب مینماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمیکند.
34ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید! 35خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیدهاش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند. 36فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست میدارند، در آن ساکن خواهند شد.