مزامیر 77

مزمور ۷۷

تسلی به هنگام گرفتاری

برای رهبر سرایندگان: برای یِدوتون. مزمور آساف.

1با صدایی بلند به سوی خدا فریاد برمی‌آورم! به سوی خدا فریاد برمی‌آورم تا صدای مرا بشنود. 2به هنگام گرفتاری از خدا کمک می‌طلبم. تمام شب به سوی او دست نیاز دراز می‌کنم. تا دعایم را مستجاب نکند آرام نخواهم گرفت. 3خدا را به یاد می‌آورم و از حسرت می‌نالم. به فکر فرو می‌روم و پریشان می‌شوم.

4او نمی‌گذارد خواب بچشمانم بیاید. از شدت ناراحتی نمی‌توانم حرف بزنم. 5به روزهای گذشته فکر می‌کنم، به سالهایی که پشت سر نهاده‌ام می‌اندیشم. 6تمام شب را در تفکر می‌گذرانم و از خود می‌پرسم:

7«آیا خداوند مرا برای همیشه ترک کرده است؟ آیا او دیگر هرگز از من راضی نخواهد شد؟ 8آیا دیگر هرگز به من محبت نخواهد کرد؟ آیا دیگر هرگز به قول خود وفا نخواهد کرد؟ 9آیا خدا مهربانی و دلسوزی را فراموش کرده است؟ آیا غضب او باعث شده در رحمت او بسته شود؟»

10سپس به خود می‌گویم: «این از ضعف من است که چنین فکر می‌کنم. پس سالهایی را که دست خداوند قادر متعال در کار بوده است به یاد خواهم آورد.» 11بله، معجزات و کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است به یاد خواهم آورد 12و در کارهای شگفت‌انگیز او تفکر خواهم کرد.

13ای خدا، تمام راههای تو پاک و بی‌عیب است! خدایی به بزرگی و عظمت تو وجود ندارد. 14تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی و قدرت خود را بر قومها نمایان می‌سازی. 15با دست توانای خود بنی‌اسرائیل را رهانیدی.

16آبها وقتی تو را دیدند به عقب رفتند و اعماق دریا به لرزه درآمد. 17از ابرها باران بارید. در آسمان رعد و برق پدید آمد و تیرهای آتشین به هر سو جهید. 18در میان گردباد صدای رعد شنیده شد و برق آسمان دنیا را روشن کرد. زمین تکان خورد و لرزید. 19از میان دریا جایی که هرگز به فکر کسی نمی‌رسید راهی پدید آوردی 20و مانند یک شبان، بنی‌اسرائیل را به رهبری موسی و هارون از آن عبور دادی.

اکنون انتخاب شده:

مزامیر 77: PCB

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی