مزامیر ‮مقدمه‬

مقدمه

کتاب مزامیر که به «زبور داوود» نیز شهرت دارد، یکی از دلپذیرترین کتب «کتاب‌مقدّس» است. این کتاب مجموعه‌ای است از شعر و سرود که به زبانی شیوا، روحیات و رویدادهای تاریخی قوم یهود را بیان می‌کند. بیشتر بخشهای این کتاب در زمان داوود پادشاه و کمی بعد از آن نگارش یافته است. «زبور داوود» را قوم یهود پس از بازگشت از اسارت بابِل، به عنوان کتاب سرود به کار می‌برد.

هفتاد و دو مزمور را داوود نوشته؛ دو مزمور را سلیمان، دوازده مزمور را آساف، نُه مزمور را خاندان قورَح و بالاخره یک مزمور را موسی به رشته تحریر درآورده. مزامیر روحیات مردم را در هنگام شادی و غم بیان می‌کند. از این کتاب می‌فهمیم که در هر روحیه و حالتی که باشیم می‌توانیم قلب خود را به سوی خدا بگشاییم و با وی راز و نیاز کنیم. همچنین، در این کتاب با سرودهای زیبای پرستش خدا آشنا می‌شویم. مطالب این کتاب به خواننده کمک می‌کند تا نه فقط مشکلات خود را با خداوند در میان بگذارد بلکه او را برای نعمتهایش ستایش کند.

موضوع اصلی کتاب مزامیر «پرستش» است. این واژه بیش از ۲۰۰ بار در این کتاب به کار رفته؛ «توکل» و واژه‌های مشابه، ۵۷ بار. آیهٔ کلیدی این کتاب را می‌توان در ۱۵۰‏:۶ یافت: «هر که جان در بدن دارد خداوند را ستایش کند! خداوند را سپاس باد!»

اکنون انتخاب شده:

مزامیر ‮مقدمه‬: PCB

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی