دوم قرنتیان 5:10-18
دوم قرنتیان 5:10-18 TPV
و هر مانعی كه در مقابل شناخت خدا قرار بگیرد از بین میبریم و تمام افكار و خیالات را تحت فرمان مسیح در میآوریم. وقتی اطاعت شما از ما كامل شود، آن وقت كسانی را كه نافرمانی میکنند، مجازات خواهیم كرد. به آنچه در جلوی چشمان شما قرار دارد توجّه كنید! آیا كسی در میان شما مطمئن است كه به مسیح تعلّق دارد؟ آن شخص باید قبول كند كه ما هم مثل او متعلّق به مسیح هستیم. شاید من دربارهٔ اختیاراتی كه خدا به من داده است بیش از اندازه به خود بالیده باشم، ولی پشیمان نیستم. زیرا خدا این قدرت و اختیار را برای بنای شما به من داده است و نه برای خرابی شما! فكر نكنید كه میخواهم با نامههای خود شما را بترسانم. شاید كسی بگوید: «نامههای او سخت و مؤثرند ولی حضور او بیاثر و بیانش تعریفی ندارد.» این اشخاص خاطرجمع باشند كه آنچه را از دور به وسیلهٔ نامه مینویسم هروقت بیایم، همان را به عمل خواهم آورد و تفاوتی در بین نخواهد بود. البتّه ما جرأت آن را نداریم خود را با کسانیکه خود را اینقدر بزرگ میدانند، مقایسه كنیم و یا در یک سطح قرار دهیم. وقتی آنها خود را با یكدیگر میسنجند و با همدیگر مقایسه میکنند، نشان میدهند كه چقدر احمقند! و امّا ما نمیتوانیم از آن حدّی كه برای ما تعیین شده، بیشتر فخر كنیم؛ یعنی به میزان خدمتی كه خدا به ما سپرده است و آن شامل خدمت شما نیز میشود. وقتی ادّعا میکنیم كه كلیسای شما هم در محدودهٔ مأموریت ما قرار دارد از حدّ خود تجاوز نمیکنیم، زیرا ما اولین اشخاصی بودیم كه انجیل مسیح را به شما رسانیدیم. ما از آنچه دیگران در خارج از محدودهٔ مأموریت ما انجام دادهاند، به خود نمیبالیم؛ بلكه امیدواریم كه ایمان شما رشد كند و ما بتوانیم دامنهٔ خدمت خود را وسیعتر سازیم، تا سرانجام بتوانیم انجیل را در كشورهایی كه در آنسوی سرزمین شماست، اعلام نماییم و آن وقت لازم نیست كه ما به كاری كه قبلاً در حوزهٔ مأموریت شخصی دیگر انجام شده است، فخر كنیم. چنانکه كلام خدا میفرماید: «هرکه بخواهد فخر كند به خداوند فخر نماید.» زیرا خودستایی، شخص را در حضور خدا مقبول نمیسازد بلكه فقط وقتی خداوند از كسی تعریف نماید مورد پسند اوست.