دوم قرنتیان 1:2-16
دوم قرنتیان 1:2-16 TPV
پس در این مورد تصمیم گرفتم كه اگر آمدن من باعث رنجش و اندوه شما شود، دیگر نزد شما نیایم؛ زیرا اگر من شما را برنجانم، دیگر چه كسی باقی میماند كه به من دلخوشی دهد؟ جز همان کسانیکه من رنجانیدم! به این جهت آن نامه را نوشتم تا در وقت آمدن من آن کسانیکه باید مرا خوشحال كنند، مایهٔ رنجش و اندوه من نشوند. اطمینان دارم كه شادمانی من همهٔ شما را نیز شادمان خواهد ساخت. من آن نامه را با قلبی بسیار اندوهگین و پریشان و با اشکهای فراوان به شما نوشتم. منظورم رنجانیدن شما نبود بلكه میخواستم شما را از محبّت خاصّی كه به شما دارم خاطرجمع سازم. اگر كسی در میان شما باعث رنجش و اندوه شده است، نه فقط مرا رنجانیده است، بلكه تا حدّی همهٔ شما را نیز! (در این مورد نمیخواهم بیش از حد سختگیری كنم.) تنبیهی كه اكثر شما نسبت به شخص مقصّر روا داشتید برای او كافی است. پس اكنون شما باید او را ببخشید و دلداری دهید مبادا غم و اندوه زیاد، او را از پای درآورد. بنابراین من از شما خواهش میکنم كه محبّت خود را دوباره به او ثابت كنید. زیرا من آن نامه را نوشتم تا شما را آزمایش كنم. من میخواستم ببینم كه آیا در هر موردی از تعالیم من اطاعت میکنید یا خیر. هرگاه شما كسی را ببخشید من نیز او را میبخشم و اگر لازم باشد كه من هم او را ببخشم، باید بگویم كه من او را در حضور مسیح و بهخاطر شما بخشیدهام. ما نمیخواهیم شیطان از این فرصت استفاده كند؛ زیرا ما از نقشههای او بیخبر نیستیم. وقتی به تروآس رسیدم كه بشارت مسیح را بدهم فرصت خوبی برای خدمت خداوند داشتم، امّا چون برادرم تیطُس را در آنجا نیافتم، فكرم ناراحت بود. پس از حضور ایشان مرخّص شده به مقدونیه رفتم. امّا خدا را شکر میکنم که ما را به وسیلهٔ اتّحاد با مسیح در صف پیروزمندان قرار داده و هدایتمان میكند. مثل عطر خوشبو در همهجا پخش میشویم تا بوی خوش معرفت الهی را به همه برسانیم. زیرا ما مانند بُخور خوشبویی هستیم كه مسیح به خدا تقدیم میكند و بوی خوش آن هم بین آنانی كه نجات مییابند و هم بین آنانی كه هلاک میگردند، پخش میگردد. این بو برای کسانیکه در راه هلاكت هستند، بوی كشندهای است كه مرگ را به دنبال دارد و برای آنهایی كه در راه نجات سالكند، رایحهای حیات بخش میباشد. پس كیست كه لیاقت این كار و خدمت را داشته باشد؟