عاموس 2
2
موآب
1خداوند میفرماید: «مردم موآب بارها گناه کردهاند. من از خطاهای آنها چشم نمیپوشم، زیرا آنها استخوانهای پادشاه اَدوم را سوزاندند و به خاکستر تبدیل کردند. 2پس من نیز آتشی را بر مردم زمین موآب میفرستم و قلعههای قریوت را میسوزانم. موآب در بین خروش و غوغای جنگ و نعرهٔ جنگجویان از بین میرود. 3پادشاه ایشان و رهبرانشان را همگی هلاک خواهم ساخت.»
یهودا
4خداوند میفرماید: «مردم یهودا بارها گناه کردهاند. ایشان حتماً جزا میبینند، زیرا آنها احکام مرا بجا نیاوردند و از قوانین من پیروی نکردند، بلکه با پرستش همان بُتهایی که معبود اجدادشان بودند، گمراه شدند. 5پس من نیز آتش بر یهودا نازل میکنم و قلعههای اورشلیم را میسوزانم.»
داوری خدا بر اسرائیل
6خداوند میفرماید: «قوم اسرائیل بارها گناه کردهاند. آنها باید به سزای گناه خود برسند، زیرا آنها اشخاص نیک و درستکار را که قادر به پرداخت قرض خود نیستند به بردگی میفروشند و مردم فقیر و بینوا را با یک جفت کفش عوض میکنند. 7مردم بینوا را در خاک پایمال میکنند و مانع اجرای عدالت در حق اشخاص ضعیف و ناتوان میگردند. پسر و پدر با یک دختر همبستر میشوند. به این ترتیب نام مقدّس مرا بیحرمت میسازند. 8با همان لباسی که از قرضداران خود گرو گرفتهاند در کنار هر قربانگاه میخوابند و در پرستشگاه خدای خود، با پولی که بابت جریمه از مردم گرفتهاند شراب مینوشند.
9«امّا ای قوم من، بهخاطر شما، اموریان را که مانند درختان سدر، بلند و همچون درختان بلوط، نیرومند و قوی بودند، با میوه و ریشههایشان بکلّی نابود ساختم. 10همچنین من شما را از کشور مصر بیرون آوردم و مدّت چهل سال در بیابان راهنمایی کردم تا سرزمین اموریان را تصاحب کنید. 11بعضی از پسران شما را انبیا و بعضی را به عنوان نذر شده برای خودم انتخاب کردم.»
خداوند میفرماید: «ای قوم اسرائیل، آیا این حقیقت ندارد؟ 12امّا شما به آن جوانان نذر شده شراب دادید که بنوشند و به انبیا گفتید که پیشگویی نکنند. 13پس حالا شما را مانند گاریای که در زیر بار غلّه صدا میکند، به ناله میآورم. 14حتّی سریعترین کسان نمیتوانند فرار کنند. قوّت و نیروی جنگجویان از بین میرود و قادر نخواهند بود که جان سالم بدربرند. 15تیراندازان مقاومت خود را از دست میدهند، دوندگان از فرار باز میمانند و اسب سواران نمیتوانند جانهای خود را نجات دهند.»
16خداوند میفرماید: «در آن روز شجاعترین جنگجویان برای نجات جان خود، سلاح خود را به زمین خواهند انداخت و فرار خواهند کرد.»
اکنون انتخاب شده:
عاموس 2: TPV
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.
عاموس 2
2
موآب
1خداوند میفرماید: «مردم موآب بارها گناه کردهاند. من از خطاهای آنها چشم نمیپوشم، زیرا آنها استخوانهای پادشاه اَدوم را سوزاندند و به خاکستر تبدیل کردند. 2پس من نیز آتشی را بر مردم زمین موآب میفرستم و قلعههای قریوت را میسوزانم. موآب در بین خروش و غوغای جنگ و نعرهٔ جنگجویان از بین میرود. 3پادشاه ایشان و رهبرانشان را همگی هلاک خواهم ساخت.»
یهودا
4خداوند میفرماید: «مردم یهودا بارها گناه کردهاند. ایشان حتماً جزا میبینند، زیرا آنها احکام مرا بجا نیاوردند و از قوانین من پیروی نکردند، بلکه با پرستش همان بُتهایی که معبود اجدادشان بودند، گمراه شدند. 5پس من نیز آتش بر یهودا نازل میکنم و قلعههای اورشلیم را میسوزانم.»
داوری خدا بر اسرائیل
6خداوند میفرماید: «قوم اسرائیل بارها گناه کردهاند. آنها باید به سزای گناه خود برسند، زیرا آنها اشخاص نیک و درستکار را که قادر به پرداخت قرض خود نیستند به بردگی میفروشند و مردم فقیر و بینوا را با یک جفت کفش عوض میکنند. 7مردم بینوا را در خاک پایمال میکنند و مانع اجرای عدالت در حق اشخاص ضعیف و ناتوان میگردند. پسر و پدر با یک دختر همبستر میشوند. به این ترتیب نام مقدّس مرا بیحرمت میسازند. 8با همان لباسی که از قرضداران خود گرو گرفتهاند در کنار هر قربانگاه میخوابند و در پرستشگاه خدای خود، با پولی که بابت جریمه از مردم گرفتهاند شراب مینوشند.
9«امّا ای قوم من، بهخاطر شما، اموریان را که مانند درختان سدر، بلند و همچون درختان بلوط، نیرومند و قوی بودند، با میوه و ریشههایشان بکلّی نابود ساختم. 10همچنین من شما را از کشور مصر بیرون آوردم و مدّت چهل سال در بیابان راهنمایی کردم تا سرزمین اموریان را تصاحب کنید. 11بعضی از پسران شما را انبیا و بعضی را به عنوان نذر شده برای خودم انتخاب کردم.»
خداوند میفرماید: «ای قوم اسرائیل، آیا این حقیقت ندارد؟ 12امّا شما به آن جوانان نذر شده شراب دادید که بنوشند و به انبیا گفتید که پیشگویی نکنند. 13پس حالا شما را مانند گاریای که در زیر بار غلّه صدا میکند، به ناله میآورم. 14حتّی سریعترین کسان نمیتوانند فرار کنند. قوّت و نیروی جنگجویان از بین میرود و قادر نخواهند بود که جان سالم بدربرند. 15تیراندازان مقاومت خود را از دست میدهند، دوندگان از فرار باز میمانند و اسب سواران نمیتوانند جانهای خود را نجات دهند.»
16خداوند میفرماید: «در آن روز شجاعترین جنگجویان برای نجات جان خود، سلاح خود را به زمین خواهند انداخت و فرار خواهند کرد.»
اکنون انتخاب شده:
:
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.