ایّوب 1:36-23

صبور باش و قدری بیشتر گوش بده که از طرف خدا چه می‌گویم. معلومات خود را به کار می‌گیرم تا نشان بدهم که خالق من، خدا عادل است. من که در برابر تو ایستاده‌ام دروغ نمی‌گویم و دانش من کامل است. خدا در واقع با عظمت و داناست و کسی را ذلیل و خوار نمی‌شمارد. اشخاص شریر را زنده نمی‌گذارد و به داد مردم مظلوم می‌رسد. به مردمان نیک توجّه دارد و آنها را به تخت پادشاهی می‌نشاند و تا به ابد سرفراز می‌سازد. امّا اگر با زنجیرها بسته شوند و به‌خاطر آنچه که انجام داده‌اند به مصیبتی گرفتار شوند، خدا خطاها و گناهشان را که از روی غرور مرتکب شده‌اند، به رخ آنها می‌کشد. گوشهایشان را باز می‌کند تا دستورات او را بشنوند و از کارهای خطا دست بکشند. هرگاه سخنان او را شنیده، از او اطاعت کنند، در تمام عمر خود سعادتمند و خوشحال خواهند شد. امّا اگر نافرمانی کنند، با شمشیر کشته می‌شوند و در نادانی خواهند مرد. آنانی که بی‌خدا می‌باشند، همیشه خشمگین هستند و حتّی در وقت هلاکت هم از خدا کمک نمی‌طلبند. در جوانی می‌میرند و عمرشان با ننگ و رسوایی به پایان می‌رسد. امّا خدا رنجدیدگان را از سختی و زحمت نجات می‌دهد و در حقیقت وقتی‌که رنج می‌بینند، گوشهایشان را باز می‌کنند. خدا تو را از رنج و مصیبت می‌رهاند و به جایی می‌آورد که خوشبخت و آرام باشی و سفرهٔ تو را با نعمات خود پُر می‌کند. امّا اکنون به‌خاطر شرارت خود سزاوار مجازات هستی. پس احتیاط کن، مبادا کسی تو را با رشوه و ثروت از راه راست منحرف سازد. ناله و فریاد تو سودی ندارد و با قدرت خود نمی‌توانی از مصیبت رهایی یابی. در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، چرا که شب وقت هلاکت ملّتهاست. به راه گناه مرو، زیرا به‌خاطر گناه بود که تو به این مصیبتها گرفتار شدی. به یادآور که قدرت خدا چقدر عظیم است؛ او معلّمی است که همتا ندارد. چه کسی می‌تواند به او بگوید که چه کند و یا او را متّهم به بی‌عدالتی نماید؟