نحمیا 2:7-73

برادرم حنانی و حننیا افسر فرماندهٔ دژ را به سمت فرمانداری اورشلیم گماشتم. حننیا مردی بسیار درستکار و خداترس بود و همتایی نداشت. به ایشان گفتم دروازه‌های اورشلیم را تا بعد از طلوع خورشید باز نکنند و قبل از اینکه نگهبانان در غروب، محل خدمت خود را ترک کنند، آنها را ببندند و قفل کنند. همچنین به ایشان گفتم از ساکنان اورشلیم پاسبانانی تعیین کنند. گروهی را در محلهای مخصوص بگمارند و دیگران در اطراف خانه‌های خود گشت بزنند. اورشلیم شهر بزرگی بود، ولی افراد کمی در آن زندگی می‌کردند و هنوز بسیاری از خانه‌ها در آن بازسازی نشده بودند. آنگاه خدا در دلم نهاد که بزرگان، رهبران و قوم را برای بررسی شجره‌نامهٔ ایشان گرد آورم. دفتر ثبت شجره‌نامهٔ نخستین گروهی را که از اسارت بازگشته بودند، یافتم که از این قرار بود: بسیاری از تبعید شدگان، استان بابل را ترک کردند و به شهرهای خود در اورشلیم و یهودیه بازگشتند و هر کدام در شهر خود ساکن شدند. خانواده‌های ایشان از زمانی که نبوکدنصر ایشان را به اسارت برده بود، در بابل در تبعید زندگی می‌کردند. رهبران ایشان عبارت بودند از: زروبابل، یهوشع، نحمیا، عزریا، رعمیا، نحمانی، مردخای، بلشان، مسفارت، بغوای، نحوم، بعنه. نام خاندانهای اسرائیل که به میهن بازگشتند، تعداد ایشان به شرح زیر است: از خانوادهٔ فرعوش دو هزار و صد و هفتاد و دو نفر؛ از خانوادهٔ شفطیا سیصد و هفتاد و دو نفر؛ از خانوادهٔ آرح ششصد و پنجاه و دو نفر؛ از خانوادهٔ فحت موآب پسر یشوع و یوآب دو هزار و هشتصد و هجده نفر؛ از خانوادهٔ عیلام هزار و دویست و پنجاه و چهار نفر؛ از خانوادهٔ زتو هشتصد و چهل و پنج نفر؛ از خانوادهٔ زکای هفتصد و شصت نفر؛ از خانوادهٔ بانی ششصد و چهل و هشت نفر؛ از خانوادهٔ بابای ششصد و بیست و هشت؛ از خانوادهٔ ازجد دوهزار و سیصد و بیست و دو نفر؛ از خانوادهٔ ادونیقام ششصد و شصت و هفت نفر؛ از خانوادهٔ بغوای دوهزار و شصت و هفت نفر؛ از خانوادهٔ عادین ششصد و پنجاه و پنج نفر؛ از خانوادهٔ آطیر معروف به حزقیا نود و هشت نفر؛ از خانوادهٔ حاشوم سیصد و بیست و هشت نفر؛ از خانوادهٔ بیصای سیصد و بیست و چهار نفر؛ از خانوادهٔ حاریف صد و دوازده نفر؛ از خانوادهٔ جبعون نود و پنج نفر. افرادی که اجدادشان در شهرهای زیر زندگی می‌کردند، نیز برگشتند: از شهرهای بیت‌لحم و نطوفه صد و هشتاد و هشت نفر؛ از شهر عناتوت صد و بیست و هشت نفر؛ از شهر بیت عزموت چهل و دو نفر؛ از شهرهای قریت یعاریم، کفیره و بئیروت هفتصد و چهل و سه نفر؛ از شهرهای رامه و جبع ششصد و بیست و یک نفر؛ از شهر مخماص صد و بیست و دو نفر؛ از شهرهای بیت‌ئیل و عای صد و بیست و سه نفر؛ از شهر نبوی دیگر پنجاه و دو نفر؛ از شهر عیلام (یکی دیگر) هزار و دویست و پنجاه و چهار نفر؛ از شهر حاریم سیصد و بیست نفر؛ از شهر اریحا سیصد و چهل و پنج نفر؛ از شهرهای لود، حادید و اونو هفتصد و بیست و یک نفر؛ از شهر سنئاب سه هزار و نهصد و سی نفر. این است فهرست خاندانهای کاهنانی که از تبعید به میهن بازگشتند: از خاندان یدعیا از نسل یشوع نهصد و هفتاد و سه نفر؛ از خاندان امیر هزار و پنجاه و دو؛ از خاندان فحشور هزار و دویست و چهل و هفت نفر؛ از خاندان حاریم هزار و هفده نفر. خاندانهای لاویانی که از تبعید بازگشتند عبارت بودند از: خاندان یشوع و قدمیئیل از نسل هودویا هفتاد و چهار نفر؛ سرایندگان معبد بزرگ از نسل آساف صد و بیست و هشت نفر؛ نگهبانان معبد بزرگ از خاندان شلوم، آطیر، طلمون، عقوب، حطیطا و شوبای صد و سی و هشت نفر. کارکنان معبد بزرگ که از تبعید بازگشتند عبارت بودند از خاندانهای: صیحا، حسوفا، طباعوت، قیروس، سیعها، فادوم، لبانه، حجابه، شملای، حانان، جدیل، حجر، رآیا، رحین، نقودا؛ جزام، عزه، فاسیح؛ بیسای، معونیم، نفوسیم؛ بقبوق، حقوفا، حرحور؛ بصلوت، محیدا، حرشا؛ برقوس، سیسرا، تامح؛ نصیح و حفطیا. خادمان سلیمان که از تبعید بازگشتند عبارت بودند از خاندانهای: سوطای، سوفرت، فرودا؛ یعله، درقون، جدیل؛ شفیطا، حطیل، فوخرتِ حظباییم و آمی. شمارهٔ خادمان معبد بزرگ و بازماندگان خادمان سلیمان که از تبعید بازگشتند سیصد و نود و دو نفر بود. ششصد و چهل و دو نفر از خاندانهای دلایا، طوبیا و نقودا بودند که از شهرهای تلملح، تل خرشا، کروب، ادان و امیر آمده بودند، امّا نتوانستند ثابت کنند که از نسل اسرائیل هستند. همچنین سه خاندان از کاهنان به نامهای حبایا، هقوص و برزلائی بزرگ (خاندان برزلائی همان کسی است که با دختر برزلائی جلعادی ازدواج کرد و نام خانوادگی او را برای خود برگزید.) چون اینها نتوانستند از طریق شجره‌نامهٔ اجداد خود را پیدا کنند از کهانت کنار گذاشته شدند. فرماندار یهودی به ایشان گفت که نمی‌توانند از غذای اهدایی به خدا بخورند تا کاهنی که بتواند از اوریم و تمیم استفاده کند پیدا شود. تعداد کلّ کسانی‌که از تبعید بازگشته بودند، چهل و دو هزار و سیصد شصت نفر بودند. هفت هزار و سیصد و سی و هفت نفر خدمتکاران زن و مرد؛ دویست و چهل و پنج نفر سرایندگان و نوازندگان زن و مرد؛ هفتصد و سی و شش راس اسب؛ دویست و چهل و پنج راس قاطر؛ چهارصد و سی و پنج نفر شتر؛ شش هزار و هفتصد بیست رأس الاغ. گروهی از مردم که برای هزینهٔ بازسازی معبد بزرگ کمک کردند: فرماندار یهودیان معادل هشت و نیم کیلوگرم طلا، پنجاه جام و پانصد و سی دست لباس برای کاهنان هدیه کرد. سران خاندان صد و شصت و هشت کیلوگرم طلا و هزار و دویست و پنجاه کیلوگرم نقره و بقیّهٔ قوم صد و شصت و هشت کیلوگرم طلا و صد و چهل کیلو گرم نقره و شصت و هفت دست لباس کهانت برای کاهنان هدیه دادند. پس کاهنان، لاویان، نگهبانان معبد بزرگ، نوازندگان و سرایندگان، بسیاری از مردم عادی، کارکنان معبد بزرگ و همهٔ مردم اسرائیل در شهرهای یهودا مستقر شدند.