مزامیر 1:84-12

ای خداوند متعال، چه دلپذیر است خانهٔ تو! چقدر دلم می‌خواهد که در آنجا باشم، و چقدر آرزو دارم که در صحن خانهٔ تو ساکن باشم و با تمام وجودم سرود شادمانی برای خدای زنده بسرایم. حتّی گنجشکان در آنجا برای خود لانه‌ای و پرستوها آشیانه‌ای ساخته‌اند تا جوجه‌های خود را در پناه قربانگاه تو بگذارند، ای خدای متعال، ای پادشاه من و ای خداوند من. خوشا به حال کسانی‌که در خانهٔ تو ساکنند و همیشه سرود حمد و سپاس برای تو می‌خوانند. خوشا به حال آنانی که از تو نیرو می‌یابند و آرزوی زیارت کوه صهیون را دارند. وقتی‌که از صحرای خشک بكاء گذر می‌کنند، آنجا را چشمه‌سار می‌سازند و بارانِ پاییزی آنجا را سیراب می‌سازد. هرقدر پیشتر می‌روند، زیادتر قوّت می‌گیرند و خدای خدایان را در صهیون زیارت می‌کنند. ای خداوند و ای خدای متعال، دعای مرا اجابت کن. ای خدای یعقوب، به من گوش بده! خدایا، پادشاه ما را برکت بده، پادشاهی که خودت او را برگزیده‌ای. یک روز در صحن خانهٔ تو بودن، بهتر است از هزار روز در جای دیگر بودن. دربانی خانه تو را بر زندگی در کاخ شریران ترجیح می‌دهم. زیرا خداوند، نور و پشتیبان ماست. ما را به لطف برکت خویش افتخار می‌بخشد. او هیچ چیز نیکو را از کسانی‌که به راه راست می‌روند دریغ نمی‌کند. ای خداوند متعال، خوشا به حال کسی‌که بر تو توکّل می‌کند.