Luc 15
15
Dameg y ddafad a gollwyd
1Roedd y casglwyr trethi a’r troseddwyr ym mhobman yn gwthio ato i glywed beth oedd ganddo i’w ddweud. 2Yn y man, aeth y Phariseaid ac athrawon y Gyfraith i gwyno, “Y mae hwn yn croesawu troseddwyr, ac yn bwyta wrth yr un bwrdd â nhw!”
3Ac adroddodd yr Iesu wrthyn nhw y ddameg hon: 4“Petai gan un ohonoch gant o ddefaid, a bod un yn mynd ar goll, onid gadael naw deg naw yn y lle anial a wnâi, a mynd i chwilio’n ddyfal am yr un a gollwyd nes dod o hyd iddi? 5Ac wedi dod o hyd iddi, ei chodi ar ei ysgwyddau yn llawen? 6Yna, wedi dychwelyd adref, galw ei gyfeillion a’i gymdogion at ei gilydd, gan ddweud, ‘Dewch i ddathlu, canys cefais fy nafad oedd ar goll!’ 7Coeliwch fi’n dweud wrthych mai felly y mae yn y nefoedd hefyd — mwy o lawenhau am un pechadur a newidiodd ei ffordd o fyw nag am y naw deg naw o bobl barchus, nad oes raid iddyn nhw newid eu ffordd o fyw.
Dameg y darn arian colledig
8“Neu dywedwch fod gwraig a deg darn o arian ganddi, ond ei bod hi’n colli un darn. Onid yw’n goleuo’r gannwyll ac ysgubo pob modfedd o’r tŷ, a chwilio’n ofalus nes dod o hyd iddo? 9Ac wedi ei gael, y mae hithau’n galw ati ei ffrindiau, a’i chymdogion, gan ddweud, ‘Dewch i ddathlu gyda mi: oherwydd fe gefais y darn arian a gollais i!’ 10Dyna’r math o lawenydd sydd ymhlith angylion Duw pan fydd un pechadur yn newid ei ffordd o fyw.”
Dameg y Mab Afradlon
11Yna dywedodd ef: “Un tro roedd gŵr a chanddo ddau fab. 12Meddai’r ieuengaf wrth ei dad, ‘Fy Nhad, gad imi gael fy rhan o’r eiddo yn awr.’ Ac felly y bu; fe rannodd y tad ei eiddo rhyngddyn nhw. 13Cyn bo hir, casglodd y mab ieuengaf bopeth at ei gilydd, a ffwrdd ag ef i wlad bell. Yno, gwastraffodd ei arian gan fyw yn ofer. 14Wedi iddo wario’r cyfan, daeth yn newyn enbyd yn y wlad honno, a dechreuodd fynd yn gyfyng arno. 15Aeth i ddibynnu ar un o ddinaswyr y wlad honno, ac anfonodd hwnnw ef i’r caeau i borthi’r moch. 16Aeth mor ddrwg arno, fel y dyheai hyd yn oed am fwyta’r bwyd moch, a neb o gwbl yn trugarhau wrtho. 17Pan ddaeth i’w synnwyr, dechreuodd ymresymu — ‘Dyna weision fy nhad â mwy o fwyd o’u blaen nag y medran nhw ddod i ben ag ef, a minnau’n llwgu i farwolaeth fan hyn! 18Fe godaf a mynd at fy Nhad, a dweud wrtho, “Nhad, rydw i wedi troseddu yn erbyn Duw a thithau, 19ac nid wy’n haeddu cael fy ngalw yn fab iti; gaf fi ddod yn ôl fel un o’th weision?”’ 20A dyna ef yn codi a mynd at ei dad. A phan oedd bellter o’r tŷ, fe’i gwelodd ei dad ef, ac o dosturi mawr rhedodd i’w gyfarfod, gan daflu’i freichiau amdano a’i gusanu. 21‘Nhad,’ meddai’r mab, ‘troseddais yn erbyn Duw a thithau, ac nid wy’n haeddu cael fy ngalw yn fab iti…’ 22Ond dweud a wnaeth y tad wrth ei weision, ‘Dewch â’r dillad newydd ar unwaith, a gwisgwch amdano. Rhowch fodrwy ar ei fys, a sandalau am ei draed, 23a lleddwch y llo sydd wedi’i besgi Rhaid inni gael gwledd i ddathlu! 24Daeth fy mab marw yn fyw eilwaith! Mae’r bachgen a gollwyd ar gael!’ A dyna fynd ati i ddathlu.
25“Ond roedd ei fab hynaf allan yn y cae, ac fel y dynesai at y tŷ, clywai sŵn canu a dawnsio. 26Galwodd un o’r gweision a holi beth oedd yn bod. 27Atebodd yntau, ‘Daeth dy frawd yn ôl, ac fe laddodd dy dad y llo oedd wedi’i besgi am iddo ddod yn ôl yn ddiogel.’ 28Digiodd yntau, a gwrthod mynd i mewn. Felly daeth ei dad allan i erfyn arno ddod. 29Meddai yntau wrth ei dad, ‘Edrych faint o amser y bûm i’n slafio i ti, heb fod yn anufudd iti erioed. A fu dim sôn am roi hyd yn oed fyn gafr i mi i gael gwledd gyda ’nghyfeillion! 30Ond y munud y daeth hwn, dy fab, yn ôl, wedi rhedeg drwy dy arian gyda phuteiniaid, dyna ti’n lladd y llo tewaf iddo!’ 31‘Fy mab annwyl,’ meddai’r tad, ‘ni adewaist ti erioed mohonof, a phopeth sydd gennyf, ti a’i piau. 32Ond roedd rhaid dathlu a llawenhau, oherwydd mae dy frawd a dybid yn farw, yn fyw! Wedi bod ar goll, ond wedi’i gael!’ ”
اکنون انتخاب شده:
Luc 15: FfN
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
© Cymdeithas y Beibl 1971
© British and Foreign Bible Society 1971
Luc 15
15
Dameg y ddafad a gollwyd
1Roedd y casglwyr trethi a’r troseddwyr ym mhobman yn gwthio ato i glywed beth oedd ganddo i’w ddweud. 2Yn y man, aeth y Phariseaid ac athrawon y Gyfraith i gwyno, “Y mae hwn yn croesawu troseddwyr, ac yn bwyta wrth yr un bwrdd â nhw!”
3Ac adroddodd yr Iesu wrthyn nhw y ddameg hon: 4“Petai gan un ohonoch gant o ddefaid, a bod un yn mynd ar goll, onid gadael naw deg naw yn y lle anial a wnâi, a mynd i chwilio’n ddyfal am yr un a gollwyd nes dod o hyd iddi? 5Ac wedi dod o hyd iddi, ei chodi ar ei ysgwyddau yn llawen? 6Yna, wedi dychwelyd adref, galw ei gyfeillion a’i gymdogion at ei gilydd, gan ddweud, ‘Dewch i ddathlu, canys cefais fy nafad oedd ar goll!’ 7Coeliwch fi’n dweud wrthych mai felly y mae yn y nefoedd hefyd — mwy o lawenhau am un pechadur a newidiodd ei ffordd o fyw nag am y naw deg naw o bobl barchus, nad oes raid iddyn nhw newid eu ffordd o fyw.
Dameg y darn arian colledig
8“Neu dywedwch fod gwraig a deg darn o arian ganddi, ond ei bod hi’n colli un darn. Onid yw’n goleuo’r gannwyll ac ysgubo pob modfedd o’r tŷ, a chwilio’n ofalus nes dod o hyd iddo? 9Ac wedi ei gael, y mae hithau’n galw ati ei ffrindiau, a’i chymdogion, gan ddweud, ‘Dewch i ddathlu gyda mi: oherwydd fe gefais y darn arian a gollais i!’ 10Dyna’r math o lawenydd sydd ymhlith angylion Duw pan fydd un pechadur yn newid ei ffordd o fyw.”
Dameg y Mab Afradlon
11Yna dywedodd ef: “Un tro roedd gŵr a chanddo ddau fab. 12Meddai’r ieuengaf wrth ei dad, ‘Fy Nhad, gad imi gael fy rhan o’r eiddo yn awr.’ Ac felly y bu; fe rannodd y tad ei eiddo rhyngddyn nhw. 13Cyn bo hir, casglodd y mab ieuengaf bopeth at ei gilydd, a ffwrdd ag ef i wlad bell. Yno, gwastraffodd ei arian gan fyw yn ofer. 14Wedi iddo wario’r cyfan, daeth yn newyn enbyd yn y wlad honno, a dechreuodd fynd yn gyfyng arno. 15Aeth i ddibynnu ar un o ddinaswyr y wlad honno, ac anfonodd hwnnw ef i’r caeau i borthi’r moch. 16Aeth mor ddrwg arno, fel y dyheai hyd yn oed am fwyta’r bwyd moch, a neb o gwbl yn trugarhau wrtho. 17Pan ddaeth i’w synnwyr, dechreuodd ymresymu — ‘Dyna weision fy nhad â mwy o fwyd o’u blaen nag y medran nhw ddod i ben ag ef, a minnau’n llwgu i farwolaeth fan hyn! 18Fe godaf a mynd at fy Nhad, a dweud wrtho, “Nhad, rydw i wedi troseddu yn erbyn Duw a thithau, 19ac nid wy’n haeddu cael fy ngalw yn fab iti; gaf fi ddod yn ôl fel un o’th weision?”’ 20A dyna ef yn codi a mynd at ei dad. A phan oedd bellter o’r tŷ, fe’i gwelodd ei dad ef, ac o dosturi mawr rhedodd i’w gyfarfod, gan daflu’i freichiau amdano a’i gusanu. 21‘Nhad,’ meddai’r mab, ‘troseddais yn erbyn Duw a thithau, ac nid wy’n haeddu cael fy ngalw yn fab iti…’ 22Ond dweud a wnaeth y tad wrth ei weision, ‘Dewch â’r dillad newydd ar unwaith, a gwisgwch amdano. Rhowch fodrwy ar ei fys, a sandalau am ei draed, 23a lleddwch y llo sydd wedi’i besgi Rhaid inni gael gwledd i ddathlu! 24Daeth fy mab marw yn fyw eilwaith! Mae’r bachgen a gollwyd ar gael!’ A dyna fynd ati i ddathlu.
25“Ond roedd ei fab hynaf allan yn y cae, ac fel y dynesai at y tŷ, clywai sŵn canu a dawnsio. 26Galwodd un o’r gweision a holi beth oedd yn bod. 27Atebodd yntau, ‘Daeth dy frawd yn ôl, ac fe laddodd dy dad y llo oedd wedi’i besgi am iddo ddod yn ôl yn ddiogel.’ 28Digiodd yntau, a gwrthod mynd i mewn. Felly daeth ei dad allan i erfyn arno ddod. 29Meddai yntau wrth ei dad, ‘Edrych faint o amser y bûm i’n slafio i ti, heb fod yn anufudd iti erioed. A fu dim sôn am roi hyd yn oed fyn gafr i mi i gael gwledd gyda ’nghyfeillion! 30Ond y munud y daeth hwn, dy fab, yn ôl, wedi rhedeg drwy dy arian gyda phuteiniaid, dyna ti’n lladd y llo tewaf iddo!’ 31‘Fy mab annwyl,’ meddai’r tad, ‘ni adewaist ti erioed mohonof, a phopeth sydd gennyf, ti a’i piau. 32Ond roedd rhaid dathlu a llawenhau, oherwydd mae dy frawd a dybid yn farw, yn fyw! Wedi bod ar goll, ond wedi’i gael!’ ”
اکنون انتخاب شده:
:
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
© Cymdeithas y Beibl 1971
© British and Foreign Bible Society 1971