Eoin 7
7
Caibidil VII
Téid Críost suas go Féile na mBoth: bheir sé teagasc san teampall.
1Ina dhiaidh seo shuibhaladh Íosa san Ghailile: óir níorbh áil leis siubhal i n-Iudaia, de bhrígh go raibh na h-Iúdhaigh ag iarraidh a mharbhadh.
2Agus bhí Féile na n-Iúdach, Féile na mBoth,#Leibh. 23, 34. ar na gaobhair.
3Agus dubhairt a bhráithre leis: Fág seo, agus imthigh go n-Iudaia, chun go bhfeicidh do dheisciobail fosta na h-oibreacha seo agat a ghní tú.
4Óir ní dhéan aoinneach rud ar bith faoi cheilt, agus é féin ag iarraidh a bheith i mbéal an phobail: má ghní tú na neithe seo, léirigh thú féin do’n tsaoghal.
5Óir níor chreid a bhráithre féin ann.
6Deir Íosa leo, dá bhrígh sin: Ní tháinic mo am-sa go fóill: acht tá bhur n-am-sa i gcómhnaidhe ullamh.
7Ní féidir do’n tsaoghal fuath a thabhairt díbh-se: acht tá fuath aige orm-sa, de bhrígh go dtabhraim-se fiadhnaise air, gurab olc a oibreacha:
8Téighigidh sibh-se suas chun na féile seo, acht ní théighim-se suas chun na féile seo; óir ní fuil mo am-sa cóimhlíonta go fóill.
9Agus nuair a dubhairt sé seo, d’fhan sé féin san Ghailile.
10Agus i ndiaidh dhul suas dá bhráithre, annsin chuaidh sé féin suas fosta chun na féile, ní go puiblidhe, acht amhail faoi cheilt.
11Ar an adhbhar sin, bhí na h-Iúdaigh ghá chuartughadh lá na féile, agus deireadh siad: Cá bhfuil sé siúd?
12Agus bhí monabhar mór imeasc an tsluaigh fá dtaoibh de. Óir deireadh cuid acu: Is duine maith é. Acht deireadh tuilleadh: Ní h-eadh, acht tá sé ag mealladh na ndaoine.
13Acht ní labhradh duine ar bith air ós árd ar eagla roimh na h-Iúdaig.
14Acht nuair a bhí meadhón lae na féile ann, chuaidh Íosa suas chun an teampaill agus thug sé teagasc.
15Agus bhí iongantas ar na h-Iúdaigh, agus dubhairt siad: Cad é mar tá léigheann aige seo, nuair nár fhoghlaim sé?
16D’fhreagair Íosa iad, agus dubhairt: Ní liom féin mo theagasc, acht leis an té a chuir uaidh mé.
17Má’s mian le duine ar bith a thoil-sean a dhéanamh, béidh a fhios aige i dtaoibh an teagaisc, an ó Dhia é, nó an uaim féin a labhraim-se.
18An té a labhras uaidh féin, bíonn sé i bhfáthach le n-a ghlóir féin; acht an té atá i bhfáthach le glóir an té a chuir uaidh é, tá sé sin fírinneach, agus ní fhuil éagcóir ann.
19Nach dtug Maoise an dlighe#Ecs. 24, 3. díbh, agus ní chóimhlíonann aoinneach agaibh an dlighe?
20Cad chuige a bhfuil sibh ag iarraidh mé chur chun báis? D’fhreagair an sluagh, agus dubhairt: Tá deamhan ionnat: cé tá ag iarraidh thú chur chun báis?
21Dubhairt Íosa leo, ghá bhfreagairt: Rinne mé aon obair amháin, agus tá iongantas oraibh uilig.
22Ar an adhbhar sin, thug Maoise an timcheallghearradh díbh,#Leibh. 12, 3. (ní ar son gurab ó Mhaoise é, acht ó na h-aithreacha#Gein. 17, 10.) agus ghní sibh duine a thimcheallghearradh ar an tsabóid.
23Má gheibh duine timcheallghearradh ar an tsabóid, chun nach mbristí dlighe Mhaoise: an bhfuil fearg oraibh liom-sa as siocair go ndearna mé duine uilig a leigheas ar an tsabóid?
24Ná tabhairigidh breitheamhnas#Deut. 1, 16. do réir an deallraimh, acht tabhairigidh breitheamhnas cóir.
25Ar an adhbhar sin, dubhairt cuid de mhuinntir Ierusalem: Nach é seo an té a bhfuilthear i bhfáthach le n-a chur chun báis?
26Féach, tá sé ag cainnt go puiblidhe, agus ní abrann siad dadamh leis. An bhfuil a fhios ag na h-uachtaráin go fíor gurab é seo an Críost?
27Acht tá a fhios againn cá h-as dó seo: acht nuair a thiocfas an Críost, ní bhíonn a fhios ag aoinneach cá h-as dó.
28Ar an adhbhar sin, labhair Íosa de ghuth árd san teampall, agus é ag teagasc, agus dubhairt: Tá aithne agaibh orm-sa, agus tá a fhios agaibh cá h-as damh: agus ní uaim féin a tháinic mé, acht tá an té a chuir uaidh mé fíor, agus ní h-aithnid díbh-se é.
29Is aithnid damh-sa é, óir is uaidh mé, agus is é féin a chuir uaidh mé.
30Ar an adhbhar sin, bhí siad i bhfáthach le breith air: acht níor leag aoinneach lámh air, de bhrígh nach dtáinic a uair go fóill.
31Acht chreid mórán de’n tsluagh ann, agus deireadh siad: Nuair a thiocfas an Críost, an ndéanfaidh sé níos mó míorbhailte ná ghní sé seo?
32Chuala na Fairisínigh an sluagh ag monabhar na neithe seo fá dtaoibh de: agus chuir na h-uachtaráin agus na Fairisínigh oificigh le breith air.
33Dubhairt Íosa leo, dá bhrígh sin: Ar feadh tamaill bhig go fóill tá mé i bhur measc: agus téighim chuig an té a chuir uaidh mé.
34Béidh sibh ar mo lorg, agus ní fhuighidh sibh mé: agus mar a mbím, ní féidir díbh-se teacht.
35Dubhairt na h-Iúdaigh eatortha féin, dá bhrígh sin: Cá bhfuil sé seo ag dul, de bhrígh nach bhfuighimíd é? An bhfuil sé ag dul chuig an mhuinntir atá scaptha imeasc na gCinidheach, agus an bhfuil sé ag dul a theagasc na gCinidheach?
36Cad é is ciall do’n chainnt seo a dubhairt sé: Béidh sibh ar mo lorg, agus ní fhuighidh sibh mé: agus mar a mbím-se, ní féidir díbh-se teacht?
37Agus an lá mór deireannach de’n fhéile,#Leibh. 23, 27. sheasuigh Íosa, agus labhair sé de ghuth árd, ag rádh: Má bhíonn tart ar aoinneach, taradh sé chugam-sa, agus óladh sé.
38An té a chreideas ionnam-sa, mar deir an scrioptúir,#Deut. 18, 15; Ióel 2, 28; Gníomh. 2, 17. gluaisfidh as a bholg srothanna de uisce bheo.
39Agus dubhairt sé seo fá’n Spiorad a gheobhadh an méid a chreidfeadh ann: óir ní raibh an Spiorad bronnta go fóill, de bhrígh nach raibh Íosa go fóill ina ghlóir.
40Ar an adhbhar sin, nuair a chuala cuid de’n tsluagh úd na briathra sin aige, dubhairt siad: Is é seo go deimhin an Fáidh.
41Dubhairt cuid eile: Is é seo an Críost. Acht dubhairt cuid acu: An as an Ghailile a thig an Críost?
42Nach n-abrann an Scrioptúir: Gur de shliocht Dháibhidh agus as Beithil,#Micheas 5, 2; Mait. 2, 6. an baile ina raibh Dáibhidh, a thig an Críost?
43Ar an adhbhar sin, d’éirigh conspóid imeasc an tsluaigh mar gheall air.
44Agus ba mhian le cuid acu breith air: acht níor leag aoinneach lámh air.
45Tháinic na h-oificigh, mar sin de, chuig na sagairt agus na Fairisínigh, agus dubhairt siad-san leo: Cad chuige nach dtug sibh libh é?
46D’fhreagair na h-oificigh: Níor labhair aon duine ariamh mar an duine seo.
47D’fhreagair na Fairisínigh iad, dá bhrígh sin: An féidir gur mealladh sibh-se fosta?
48Ar chreid aon duine de na h-uachtaráin, nó de na Fairisínigh, ann?
49Acht an sluagh seo, nach bhfuil fios an dlighe acu, tá siad malluighthe.
50Dubhairt Nicodemus leo, an té úd a tháinic chuige san oidhche agus ar dhuine acu é:
51An dtabhrann ár ndlighe breitheamhnas ar an duine, gan éisteacht leis féin ar dtús, agus fios d’fhagháil ar cad é bhíos de dhéanamh aige?#Deut. 17, 6, agus 19, 15.
52Dubhairt siad leis, ghá fhreagairt: An féidir gur Gaililéach thusa fosta? Cuartuigh na Scrioptúirí, agus feic nach n-éirigheann fáidh as an Ghailile.
53Agus chuaidh gach aon duine acu abhaile chun a thighe féin.
اکنون انتخاب شده:
Eoin 7: ASN1943
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 7
7
Caibidil VII
Téid Críost suas go Féile na mBoth: bheir sé teagasc san teampall.
1Ina dhiaidh seo shuibhaladh Íosa san Ghailile: óir níorbh áil leis siubhal i n-Iudaia, de bhrígh go raibh na h-Iúdhaigh ag iarraidh a mharbhadh.
2Agus bhí Féile na n-Iúdach, Féile na mBoth,#Leibh. 23, 34. ar na gaobhair.
3Agus dubhairt a bhráithre leis: Fág seo, agus imthigh go n-Iudaia, chun go bhfeicidh do dheisciobail fosta na h-oibreacha seo agat a ghní tú.
4Óir ní dhéan aoinneach rud ar bith faoi cheilt, agus é féin ag iarraidh a bheith i mbéal an phobail: má ghní tú na neithe seo, léirigh thú féin do’n tsaoghal.
5Óir níor chreid a bhráithre féin ann.
6Deir Íosa leo, dá bhrígh sin: Ní tháinic mo am-sa go fóill: acht tá bhur n-am-sa i gcómhnaidhe ullamh.
7Ní féidir do’n tsaoghal fuath a thabhairt díbh-se: acht tá fuath aige orm-sa, de bhrígh go dtabhraim-se fiadhnaise air, gurab olc a oibreacha:
8Téighigidh sibh-se suas chun na féile seo, acht ní théighim-se suas chun na féile seo; óir ní fuil mo am-sa cóimhlíonta go fóill.
9Agus nuair a dubhairt sé seo, d’fhan sé féin san Ghailile.
10Agus i ndiaidh dhul suas dá bhráithre, annsin chuaidh sé féin suas fosta chun na féile, ní go puiblidhe, acht amhail faoi cheilt.
11Ar an adhbhar sin, bhí na h-Iúdaigh ghá chuartughadh lá na féile, agus deireadh siad: Cá bhfuil sé siúd?
12Agus bhí monabhar mór imeasc an tsluaigh fá dtaoibh de. Óir deireadh cuid acu: Is duine maith é. Acht deireadh tuilleadh: Ní h-eadh, acht tá sé ag mealladh na ndaoine.
13Acht ní labhradh duine ar bith air ós árd ar eagla roimh na h-Iúdaig.
14Acht nuair a bhí meadhón lae na féile ann, chuaidh Íosa suas chun an teampaill agus thug sé teagasc.
15Agus bhí iongantas ar na h-Iúdaigh, agus dubhairt siad: Cad é mar tá léigheann aige seo, nuair nár fhoghlaim sé?
16D’fhreagair Íosa iad, agus dubhairt: Ní liom féin mo theagasc, acht leis an té a chuir uaidh mé.
17Má’s mian le duine ar bith a thoil-sean a dhéanamh, béidh a fhios aige i dtaoibh an teagaisc, an ó Dhia é, nó an uaim féin a labhraim-se.
18An té a labhras uaidh féin, bíonn sé i bhfáthach le n-a ghlóir féin; acht an té atá i bhfáthach le glóir an té a chuir uaidh é, tá sé sin fírinneach, agus ní fhuil éagcóir ann.
19Nach dtug Maoise an dlighe#Ecs. 24, 3. díbh, agus ní chóimhlíonann aoinneach agaibh an dlighe?
20Cad chuige a bhfuil sibh ag iarraidh mé chur chun báis? D’fhreagair an sluagh, agus dubhairt: Tá deamhan ionnat: cé tá ag iarraidh thú chur chun báis?
21Dubhairt Íosa leo, ghá bhfreagairt: Rinne mé aon obair amháin, agus tá iongantas oraibh uilig.
22Ar an adhbhar sin, thug Maoise an timcheallghearradh díbh,#Leibh. 12, 3. (ní ar son gurab ó Mhaoise é, acht ó na h-aithreacha#Gein. 17, 10.) agus ghní sibh duine a thimcheallghearradh ar an tsabóid.
23Má gheibh duine timcheallghearradh ar an tsabóid, chun nach mbristí dlighe Mhaoise: an bhfuil fearg oraibh liom-sa as siocair go ndearna mé duine uilig a leigheas ar an tsabóid?
24Ná tabhairigidh breitheamhnas#Deut. 1, 16. do réir an deallraimh, acht tabhairigidh breitheamhnas cóir.
25Ar an adhbhar sin, dubhairt cuid de mhuinntir Ierusalem: Nach é seo an té a bhfuilthear i bhfáthach le n-a chur chun báis?
26Féach, tá sé ag cainnt go puiblidhe, agus ní abrann siad dadamh leis. An bhfuil a fhios ag na h-uachtaráin go fíor gurab é seo an Críost?
27Acht tá a fhios againn cá h-as dó seo: acht nuair a thiocfas an Críost, ní bhíonn a fhios ag aoinneach cá h-as dó.
28Ar an adhbhar sin, labhair Íosa de ghuth árd san teampall, agus é ag teagasc, agus dubhairt: Tá aithne agaibh orm-sa, agus tá a fhios agaibh cá h-as damh: agus ní uaim féin a tháinic mé, acht tá an té a chuir uaidh mé fíor, agus ní h-aithnid díbh-se é.
29Is aithnid damh-sa é, óir is uaidh mé, agus is é féin a chuir uaidh mé.
30Ar an adhbhar sin, bhí siad i bhfáthach le breith air: acht níor leag aoinneach lámh air, de bhrígh nach dtáinic a uair go fóill.
31Acht chreid mórán de’n tsluagh ann, agus deireadh siad: Nuair a thiocfas an Críost, an ndéanfaidh sé níos mó míorbhailte ná ghní sé seo?
32Chuala na Fairisínigh an sluagh ag monabhar na neithe seo fá dtaoibh de: agus chuir na h-uachtaráin agus na Fairisínigh oificigh le breith air.
33Dubhairt Íosa leo, dá bhrígh sin: Ar feadh tamaill bhig go fóill tá mé i bhur measc: agus téighim chuig an té a chuir uaidh mé.
34Béidh sibh ar mo lorg, agus ní fhuighidh sibh mé: agus mar a mbím, ní féidir díbh-se teacht.
35Dubhairt na h-Iúdaigh eatortha féin, dá bhrígh sin: Cá bhfuil sé seo ag dul, de bhrígh nach bhfuighimíd é? An bhfuil sé ag dul chuig an mhuinntir atá scaptha imeasc na gCinidheach, agus an bhfuil sé ag dul a theagasc na gCinidheach?
36Cad é is ciall do’n chainnt seo a dubhairt sé: Béidh sibh ar mo lorg, agus ní fhuighidh sibh mé: agus mar a mbím-se, ní féidir díbh-se teacht?
37Agus an lá mór deireannach de’n fhéile,#Leibh. 23, 27. sheasuigh Íosa, agus labhair sé de ghuth árd, ag rádh: Má bhíonn tart ar aoinneach, taradh sé chugam-sa, agus óladh sé.
38An té a chreideas ionnam-sa, mar deir an scrioptúir,#Deut. 18, 15; Ióel 2, 28; Gníomh. 2, 17. gluaisfidh as a bholg srothanna de uisce bheo.
39Agus dubhairt sé seo fá’n Spiorad a gheobhadh an méid a chreidfeadh ann: óir ní raibh an Spiorad bronnta go fóill, de bhrígh nach raibh Íosa go fóill ina ghlóir.
40Ar an adhbhar sin, nuair a chuala cuid de’n tsluagh úd na briathra sin aige, dubhairt siad: Is é seo go deimhin an Fáidh.
41Dubhairt cuid eile: Is é seo an Críost. Acht dubhairt cuid acu: An as an Ghailile a thig an Críost?
42Nach n-abrann an Scrioptúir: Gur de shliocht Dháibhidh agus as Beithil,#Micheas 5, 2; Mait. 2, 6. an baile ina raibh Dáibhidh, a thig an Críost?
43Ar an adhbhar sin, d’éirigh conspóid imeasc an tsluaigh mar gheall air.
44Agus ba mhian le cuid acu breith air: acht níor leag aoinneach lámh air.
45Tháinic na h-oificigh, mar sin de, chuig na sagairt agus na Fairisínigh, agus dubhairt siad-san leo: Cad chuige nach dtug sibh libh é?
46D’fhreagair na h-oificigh: Níor labhair aon duine ariamh mar an duine seo.
47D’fhreagair na Fairisínigh iad, dá bhrígh sin: An féidir gur mealladh sibh-se fosta?
48Ar chreid aon duine de na h-uachtaráin, nó de na Fairisínigh, ann?
49Acht an sluagh seo, nach bhfuil fios an dlighe acu, tá siad malluighthe.
50Dubhairt Nicodemus leo, an té úd a tháinic chuige san oidhche agus ar dhuine acu é:
51An dtabhrann ár ndlighe breitheamhnas ar an duine, gan éisteacht leis féin ar dtús, agus fios d’fhagháil ar cad é bhíos de dhéanamh aige?#Deut. 17, 6, agus 19, 15.
52Dubhairt siad leis, ghá fhreagairt: An féidir gur Gaililéach thusa fosta? Cuartuigh na Scrioptúirí, agus feic nach n-éirigheann fáidh as an Ghailile.
53Agus chuaidh gach aon duine acu abhaile chun a thighe féin.
اکنون انتخاب شده:
:
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
rights held by the Bible Society in Northern Ireland