روت 2
2
روت و بوعِزِ آشنایی
1بِیت‌لِحِمِ دِله اَتّا سرشناس و پولدارِ مَردی که وِنه نوم بوعِز بی‌یِه زندگی کِرده. وِه نَعومیِ مَردی یعنی اِلیمِلِکِ بستگون بی‌یِه. 2اَتّا روز روتِ موآبی نَعومی ره باته: «اجازه هَده اِسا که جو تاشیِ موقع هسّه، مِن هر زمینی که مِره اجازه هِدائه بورِم و، وِشونِ پِشتِ سر خوشه‌چینی هَکِنِم.» نَعومی باته: «بور دِتِر جان.» 3روت راه دَکِته بورده اَتّا زمینِ دِله کارگِرایِ پِشتِ سر خوشه‌چینی هَکِنه. اتفاقاً اَتّا روز اَت نَفِرِ زمینِ دِله بورده که صاحب زمینِ نوم بوعِز بی‌یِه، و اِلیمِلِکِ فامیل بی‌یِه. 4همون روز بوعِز بِیت‌لِحِمِ جه بیَمو، و کارگِرا ره خِدا قُوِتّی هِدا، و باته: «خِداوند شِمه هِمراه دِواشه.» کارگِرا هِم باتِنه: «خِداوند تِره بَرِکِت هَده.» 5وقتی بوعِز، روت ره بَدیه، شه سرکارگِرِ ره باته: «اون جِوونِ زِنا کی هسّه؟» 6سرکارگِر باته: «وِه همون موآبی زِنا هسّه که نَعومیِ هِمراه موآبِ جا بیَمو، 7وِه مه جا اجازه بَیته که کارگِرای پِشتِ سر خوشی‌چینی هَکِنه، مِنِم اجازه هِدامه. صِوایی تا اِسا یکسره کار هَکِرده و فِقط اَت کَمِ دم بَزوئه.» 8بوعِز روت ره هارِشیه و باته: «دِتِر، گوش هَکِن، خوشه‌چینیِ وِسّه هیچ جایِ دیگه نَشو، همین جه مه کارگِرایِ زن پَلی بَمون. 9فِقط مه کارگِرا ره هارِش و وِشونِ پِشتِ سر بور. مِن جِوونا ره باتِمه، تِره کار نِدارِن و تِره آزار نَکِنِن، و هر وقت که تِشنا بَیّی، وِشونِ پِر هَکِردۀ کوزۀ دِله او دَره بَخِر.»
10روت قدردونیِ وِسّه بوعِزِ لینگِ بِن دِلّا بَییه و شه سرِ خاکِ رو بِشته، و بوعِز ره باته: «شِما دونّی که مِن بیگانه هسِّمه چی‌شی وِسّه مِره مُحَبِّت کِنّی؟» 11بوعِز باته: «دومّه که وقتی ته مَردی بَمِرده تو شی‌مارِ چِتی مُحَبِّت هَکِردی، شه سرزمین و شه مار و پی‌یِر ره ترک هَکِردی و شی‌مارِ خاطری غریبِ جا بیَمویی، و کَسایی پَلی بیَمویی که قبلاً نِشناختی. 12خِداوند تِره به خاطرِ اَن گَتی مُحَبِّتی که هَکِردی اَجر هَده، خِدایی که اسرائیلی‌ها وِره عِبادِت کِنِّنِه و تو وِره پِناه بیاردی تِه اَن گَتی گِذِشت ره بی‌جِواب نیِله.» 13روت جِواب هِدا: «آقا جان، شِما خَله لطف دارنِنی حتی مِن شِمه کنیزِم نیمه که، اَتَنّه مِره مُحَبِّت هَکِردِنی، امیدوارِمه شِمه سایه همیشه مه سر داوّه.» 14چاشتِ موقع بوعِز روت ره وَنگ هَکِرده و باته: «بِرو غِذا بَخِر، نون و تِرشی هم دَره.» روت کارگِرایِ پَلی هِنیشته، و بوعِز وِنِسّه بوریشته بیِشته و روت بَخِرده و سِر بَییه، و اَت کَمِ غِذام زیاد بیارده. 15وقتی که روت دِواره شه کارِ سر بورده، بوعِز شه کارگِرا ره باته: 16«هیچی وِره ناوّین، بییِلین هر جا که خوانه بوره و خوشه‌جمع هَکِنه، حتی از قصد دستۀ دِله خوشه ره بِنه بَشِنین تا وِه جمع هَکِنه.» 17روت تِمامِ روز خوشه‌جمع هَکِرده و نِماشونِ سر خوشه‌ها ره بِکوبِسّه و حِدود ده کیلو جو جمع هَکِرده. 18روت جو ره و شه ظهرِ غِذایکه زیاد بیارده ره، شی‌مارِ وِسّه شهر بَوِرده. نَعومی وقتی اَتَنّه باره بَدیه، باته: 19«دِتِر اَمروز تو کِجه خوشه‌چینی هَکِردی؟ خِدا اون کسی که تِره هارِشیه ره بَرِکِت هَده.»
روت شی‌مارِ وِسّه همه چی ره تعریف هَکِرده که کینتا مردیِ زمین بورده، و باته که صاحب‌زمینِ نوم بوعِز هسّه. 20نَعومی پِسِرزن ره باته: «خِداوند وِره بَرِکِت هَده، خِدا ته خِدا بیامِرزی مردی ره و اِماره مُحَبِّت هَکِرده و ترک نَکِرده. اون مردی ته شی‌پی‌یِرِ فامیلِ هسّه، وِه گَتِ اَمه فامیل هَسّه.» 21روتِ موآبی شی‌مار ره باته: «اون آقا مِره باته تا آخِرِ تاشی همینجه مِه زمینِ دِله بَمون.» 22نَعومی پِسِرزن ره باته: «دِتِر جان، خار هسّه که وِنه کنیزا و وِنه کارگِرای هِمراه دِواشی، نَکِنه اَتّا زمینِ دیگۀ دِله بوری که، خِدای نَکِرده ته سر بِلایی بیارِن.» 23هَمینِسّه، روتِ موآبی، تا آخِرِ تاشی بوعِزِ کنیزایِ هِمراه بَمونِسّه و جو و گَنِّم جمع هَکِرده و شی‌مارِ پَلی زندگی کِرده.
اکنون انتخاب شده:
روت 2: Maz
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
© Mazanmedia