Ewangelia według św. Łukasza 4
4
Kuszenie Jezusa
(Mat. 4,1—11; Mar. 1,12—13)
1A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni,
2I przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód.
3I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby się stał chlebem.
4 #
V Mojż. 8,3
A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie.
5I wyprowadził go na górę, i pokazał mu wszystkie królestwa świata w mgnieniu oka.
6I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę.
7Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie.
8 #
V Mojż. 6,13.14 A odpowiadając Jezus rzekł mu: Albowiem napisano:
Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył.
9Potem zaprowadził go do Jerozolimy i postawił go na szczycie świątyni i rzekł do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół;
10 #
Ps. 91,11.12 Napisano bowiem:
Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,
11I na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej.
12 #
V Mojż. 6,16
A Jezus, odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.
13 #
Hebr. 4,15
A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu.
Początek nauczania Jezusa
(Mat. 4,12—17; Mar. 1,14—15)
14I powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicznej krainie.
15On sam zaś nauczał w ich synagogach, sławiony przez wszystkich.
Jezus wzgardzony w Nazarecie
(Mat. 13,53—58; Mar. 6,1—6)
16I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać.
17 #
Izaj. 61,1.2; 58,6 I podano mu księgę proroka Izajasza, a otworzywszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
18Duch Pański nade mną,
przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę,
posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,
abym uciśnionych wypuścił na wolność,
19 #
III Mojż. 25,10
Abym zwiastował miłościwy rok Pana.
20I zamknąwszy księgę, oddał ją słudze i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były w niego wpatrzone.
21Zaczął tedy mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych.
22 #
Jan 6,42
I wszyscy przyświadczali mu, i dziwili się słowom łaski, które wychodziły z ust jego, i mówili: Czyż ten nie jest synem Józefa?
23 #
Mat. 4,13
I rzekł do nich: Zapewne powiecie mi owo przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tutaj, w ojczyźnie swojej, tych wielkich rzeczy, które, jak słyszeliśmy, wydarzyły się w Kafarnaum.
24 #
Jan 4,44
I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż żaden prorok nie jest uznawany w ojczyźnie swojej.
25 #
I Król. 17,1.9; 18,1; Jak. 5,17 Prawdziwie zaś mówię wam: Wiele było wdów w Izraelu w czasach Eliasza, kiedy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak iż był wielki głód na całej ziemi,
26A do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, tylko do wdowy w Sarepcie Sydońskiej.
27 #
II Król. 5,14
I było wielu trędowatych w Izraelu za Elizeusza, proroka, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk.
28I wszyscy w synagodze, słysząc to, zawrzeli gniewem
29I powstawszy wypchnęli go z miasta, i wywiedli go aż na szczyt góry, na której miasto ich było zbudowane, aby go w dół strącić.
30Lecz On przeszedł przez środek ich i oddalił się.
Uzdrowienie opętanego w Kafarnaum
(Mar. 1,21—28)
31 #
Mat. 4,13; Jan 2,12 I zstąpił do Kafarnaum, miasta galilejskiego. I nauczał ich w sabaty.
32 #
Mat. 7,28.29; Jan 7,46 I zdumiewali się nad nauką jego, ponieważ przemawiał z mocą.
33A w synagodze był człowiek, opętany przez ducha nieczystego, który zawołał głośno:
34Ach, cóż mamy z tobą, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kim Ty jesteś. Święty Boży.
35A Jezus zgromił go, mówiąc: Zamilknij i wyjdź z niego! A demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządziwszy mu żadnej szkody.
36I zdumienie ogarnęło wszystkich, i mówili między sobą: Cóż to za mowa, że mając władzę i moc nakazuję duchom nieczystym, a wychodzą?
37I rozchodziła się wieść o nim po wszystkich miejscowościach okolicznej krainy.
Uzdrowienie teściowej Szymona i wielu innych
(Mat. 8,14—17; Mar. 1,29—39)
38A wyszedłszy z synagogi, wstąpił do domu Szymona. A teściowa Szymona miała wielką gorączkę i wstawiali się u niego za nią.
39I stanąwszy nad nią, zgromił gorączkę, i ta opuściła ją. I zaraz wstawszy, usługiwała im.
40A gdy Słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli u siebie chorych, złożonych różnymi chorobami, przyprowadzali ich do niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich.
41 #
Mat. 8,29; Mar. 3,11.12 Wychodziły też z wielu demony, które krzyczały i mówiły: Ty jesteś Synem Bożym. A On gromił je i nie pozwalał im mówić, bo one wiedziały, iż On jest Chrystusem.
42A gdy nastał dzień, wyszedł stamtąd i udał się na pustkowie. A tłumy szukały go i doszły aż do niego, i zatrzymały go, by nie odchodził od nich.
43 #
Łuk. 8,1
On zaś rzekł do nich: Muszę i w innych miastach zwiastować dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.
44 #
Mat. 4,23
I kazał w synagogach galilejskich.
انتخاب شده:
Ewangelia według św. Łukasza 4: BW1975
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
Ewangelia według św. Łukasza 4
4
Kuszenie Jezusa
(Mat. 4,1—11; Mar. 1,12—13)
1A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni,
2I przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód.
3I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby się stał chlebem.
4 #
V Mojż. 8,3
A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie.
5I wyprowadził go na górę, i pokazał mu wszystkie królestwa świata w mgnieniu oka.
6I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę.
7Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie.
8 #
V Mojż. 6,13.14 A odpowiadając Jezus rzekł mu: Albowiem napisano:
Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu będziesz służył.
9Potem zaprowadził go do Jerozolimy i postawił go na szczycie świątyni i rzekł do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół;
10 #
Ps. 91,11.12 Napisano bowiem:
Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli,
11I na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej.
12 #
V Mojż. 6,16
A Jezus, odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.
13 #
Hebr. 4,15
A gdy dokończył diabeł kuszenia, odstąpił od niego do pewnego czasu.
Początek nauczania Jezusa
(Mat. 4,12—17; Mar. 1,14—15)
14I powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicznej krainie.
15On sam zaś nauczał w ich synagogach, sławiony przez wszystkich.
Jezus wzgardzony w Nazarecie
(Mat. 13,53—58; Mar. 6,1—6)
16I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował, i wszedł według zwyczaju swego w dzień sabatu do synagogi, i powstał, aby czytać.
17 #
Izaj. 61,1.2; 58,6 I podano mu księgę proroka Izajasza, a otworzywszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
18Duch Pański nade mną,
przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę,
posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie,
abym uciśnionych wypuścił na wolność,
19 #
III Mojż. 25,10
Abym zwiastował miłościwy rok Pana.
20I zamknąwszy księgę, oddał ją słudze i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były w niego wpatrzone.
21Zaczął tedy mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych.
22 #
Jan 6,42
I wszyscy przyświadczali mu, i dziwili się słowom łaski, które wychodziły z ust jego, i mówili: Czyż ten nie jest synem Józefa?
23 #
Mat. 4,13
I rzekł do nich: Zapewne powiecie mi owo przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. Dokonaj także tutaj, w ojczyźnie swojej, tych wielkich rzeczy, które, jak słyszeliśmy, wydarzyły się w Kafarnaum.
24 #
Jan 4,44
I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż żaden prorok nie jest uznawany w ojczyźnie swojej.
25 #
I Król. 17,1.9; 18,1; Jak. 5,17 Prawdziwie zaś mówię wam: Wiele było wdów w Izraelu w czasach Eliasza, kiedy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak iż był wielki głód na całej ziemi,
26A do żadnej z nich nie został posłany Eliasz, tylko do wdowy w Sarepcie Sydońskiej.
27 #
II Król. 5,14
I było wielu trędowatych w Izraelu za Elizeusza, proroka, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk.
28I wszyscy w synagodze, słysząc to, zawrzeli gniewem
29I powstawszy wypchnęli go z miasta, i wywiedli go aż na szczyt góry, na której miasto ich było zbudowane, aby go w dół strącić.
30Lecz On przeszedł przez środek ich i oddalił się.
Uzdrowienie opętanego w Kafarnaum
(Mar. 1,21—28)
31 #
Mat. 4,13; Jan 2,12 I zstąpił do Kafarnaum, miasta galilejskiego. I nauczał ich w sabaty.
32 #
Mat. 7,28.29; Jan 7,46 I zdumiewali się nad nauką jego, ponieważ przemawiał z mocą.
33A w synagodze był człowiek, opętany przez ducha nieczystego, który zawołał głośno:
34Ach, cóż mamy z tobą, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kim Ty jesteś. Święty Boży.
35A Jezus zgromił go, mówiąc: Zamilknij i wyjdź z niego! A demon rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządziwszy mu żadnej szkody.
36I zdumienie ogarnęło wszystkich, i mówili między sobą: Cóż to za mowa, że mając władzę i moc nakazuję duchom nieczystym, a wychodzą?
37I rozchodziła się wieść o nim po wszystkich miejscowościach okolicznej krainy.
Uzdrowienie teściowej Szymona i wielu innych
(Mat. 8,14—17; Mar. 1,29—39)
38A wyszedłszy z synagogi, wstąpił do domu Szymona. A teściowa Szymona miała wielką gorączkę i wstawiali się u niego za nią.
39I stanąwszy nad nią, zgromił gorączkę, i ta opuściła ją. I zaraz wstawszy, usługiwała im.
40A gdy Słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli u siebie chorych, złożonych różnymi chorobami, przyprowadzali ich do niego. On zaś kładł na każdego z nich ręce i uzdrawiał ich.
41 #
Mat. 8,29; Mar. 3,11.12 Wychodziły też z wielu demony, które krzyczały i mówiły: Ty jesteś Synem Bożym. A On gromił je i nie pozwalał im mówić, bo one wiedziały, iż On jest Chrystusem.
42A gdy nastał dzień, wyszedł stamtąd i udał się na pustkowie. A tłumy szukały go i doszły aż do niego, i zatrzymały go, by nie odchodził od nich.
43 #
Łuk. 8,1
On zaś rzekł do nich: Muszę i w innych miastach zwiastować dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany.
44 #
Mat. 4,23
I kazał w synagogach galilejskich.
انتخاب شده:
:
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)