Łukasza 15
15
Nauczanie faryzeuszy o radości w Niebiosach z powodu opamiętania się grzesznika
(Mt 18,12‐14)
1 # Mt 5,46 Przez cały czas poborcy podatkowi i wszelkiego rodzaju grzesznicy garnęli się do Jezusa, aby Go słuchać. 2#Łk 5,30Z tego powodu faryzeusze i uczeni w Piśmie ciągle Go krytykowali:
— On nie tylko zadaje się z grzesznikami, ale również z nimi jada!
3 # Mt 9,10‐13 Tymczasem Jezus, słysząc, co między sobą rozprawiają, powiedział im taką przypowieść:
— 4#Ez 34,11.16; Łk 19,10Czy któryś z was, mając sto owiec, gdyby zauważył, że jedna z nich zgubiła się gdzieś na pustkowiu, nie pozostawiłby dziewięćdziesięciu dziewięciu pod opieką pasterzy i nie poszedł szukać tej zagubionej? 5A znajdując ją, czyż nie wziąłby jej z radością na ramiona 6i po powrocie do domu nie zwołał przyjaciół i sąsiadów, mówiąc: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją zagubioną owcę!”? 7Zapewniam was, że taka sama radość wypełnia Niebiosa z powodu każdego grzesznika, który się opamiętuje. I jest ona większa niż satysfakcja z owych dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują opamiętania.
8 Gdybyście nadal nie mogli pojąć, na czym polega taka radość, to pomyślcie o kobiecie, której zginęła jedna z dziesięciu ślubnych monet # Dosł. „drachm”. Drachma była monetą o wartości jednej dniówki pracy robotnika rolnego (podobnie jak denar). Drachmy wywodziły się z Grecji, podczas gdy denary z Rzymu. Mężatki w Izraelu nosiły takie monety na przepaskach na czołach. Przepaski te otrzymywały od swoich mężów w dniu ślubu. Opisana sytuacja w naszych czasach podobna jest do zagubienia przez kobietę obrączki ślubnej albo pierścionka zaręczynowego. . Czy nie zapaliłaby lampy i nie przeszukiwała swego domu centymetr po centymetrze tak długo, aż by ją odnalazła? 9A kiedy ją odzyska, czyż nie zwoła swoich przyjaciółek i sąsiadek, mówiąc: „Cieszcie się ze mną, bo odnalazłam monetę, która się zagubiła!”? 10Zapewniam was, że taka sama radość ogarnia Bożych aniołów z powodu każdego grzesznika, który się opamiętuje.
11Ciągnąc ten wątek, Jezus opowiedział im jeszcze jedną przypowieść:
— Pewien człowiek miał dwóch synów. 12Młodszy z nich powiedział: „Ojcze, daj mi już teraz część majątku, która przypadłaby mi w spadku po twojej śmierci!”#Taka prośba (właściwie roszczenie) była w tamtych czasach skrajnie obraźliwa. Oznaczała niemal życzenie, by ojciec już umarł, co było równoznaczne z przekleństwem i przeciwne przykazaniu o szanowaniu rodziców zawartym w Dekalogu.. I ojciec przystał na to. Podzielił swe mienie między synów#Podział ten nie był równy. Zgodnie z Prawem żydowskim oraz tradycją syn pierworodny otrzymywał podwójną część spadku – w tym wypadku 2/3 schedy po ojcu. Młodszemu przypadała tylko 1/3.. 13#Prz 29,3Kilka dni później młodszy syn – po upłynnieniu#Upłynnienie majątku to termin finansowy oznaczający jego sprzedaż za gotówkę.wszystkiego, co otrzymał – wyjechał do dalekiego kraju i tam, żyjąc rozrzutnie, roztrwonił całe swoje dziedzictwo. 14Kiedy już wszystko wydał, popadł w nędzę. Na dodatek w kraju tym nastał straszny głód. 15Zatrudnił się więc do pracy u jednego z lokalnych gospodarzy, a ten wysłał go na pole, by doglądał jego świń. 16Chłopak marzył o tym, by móc zaspokoić głód choćby strąkami, które żarły świnie, lecz zarządca nie pozwalał mu na to.
17 Gdy w końcu przemyślał swe postępowanie, tak rzekł do siebie: „Iluż to robotników u mego ojca ma chleba pod dostatkiem, a ja ginę tu z głodu. 18Ogarnę się i wrócę do mojego ojca. Powiem mu: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko Bogu i względem ciebie. 19Już nie jestem godny nazywać się twoim synem. Uczyń mnie jednak choćby jednym ze swych robotników!»”. 20#Iz 55,7Jak postanowił, tak zrobił. Wyruszył z powrotem do ojca.
Gdy był jeszcze daleko, ojciec dojrzał go i wzruszył się ogromnie. Wybiegł mu naprzeciw, wziął w ramiona, przytulił i obsypał pocałunkami. 21Wtedy syn powiedział: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie. Już nie jestem godny nazywać się twoim synem”.
22 Lecz ojciec przerwał mu i polecił niewolnikom: „Przynieście tu szybko najlepszą szatę i godnie go odziejcie! Włóżcie także jeden z moich pierścieni na jego dłoń i obuwie na stopy # Szata, pierścień i obuwie były w tamtych czasach synonimem wysokiej pozycji społecznej i materialnej. ! 23Złóżcie też w ofierze tuczne cielę i przygotujcie ucztę#Tekst wyraźnie podkreśla, że cielę złożono w ofierze (gr. thyo). Praktyka składania ofiar była jednak taka, że część zwierzęcia ofiarnego oddawano ofiarodawcy, który mógł je spożyć wraz z rodziną i przyjaciółmi., bo będziemy świętować to, 24#Ef 2,1.5; Ef 5,14że mój młodszy syn, choć był już jak umarły#Umarły w sensie duchowym., to jednak wrócił do życia, zaginął, a jednak się odnalazł”. I zaczęli się radować.
25 W tym czasie starszy syn owego człowieka był na polu. Gdy wracał po pracy i zbliżał się do domu, usłyszał muzykę i odgłos tańców. 26Przywołał więc jednego z pachołków i spytał, co tam się dzieje. 27Ten zaś odparł: „Twój brat wrócił i ojciec kazał złożyć w ofierze tłuste cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego!”.
28 Słysząc to, starszy syn strasznie się rozgniewał i nie chciał wejść do środka. Wtedy ojciec wyszedł na zewnątrz i nalegał, by wszedł do domu. 29Wówczas on powiedział: „Ojcze, przez całe lata służyłem ci niewolniczo. Ani razu nie złamałem choćby jednego z twoich poleceń! Jednak Ty nigdy nie dałeś mi nawet najmniejszego koźlęcia, bym mógł zabawić się z moimi przyjaciółmi. 30Kiedy zaś wrócił ten obibok, który z dziwkami#Gr. porne – pochodne słowo od porneia. Chociaż starszy syn postawił taki zarzut, to jednak wcześniejszy tekst o tym wcale nie wspominał wprost. Być może tak było, ale mogło to być również pomówienie ze strony brata.przehulał twoje mienie, ty natychmiast poleciłeś, by złożono za niego w ofierze tłustego cielaka”.
31 # Prz 29,3 Wtedy ojciec rzekł: „Synu, przecież ty zawsze byłeś i jesteś ze mną! Wszystko, co moje, jest również twoje! Niczego ci nie brakuje. 32A z tego, że twój umarły brat ożył, to znaczy odnalazł się, chociaż zaginął, trzeba się cieszyć i radować!”#Nie wiadomo, czy starszy syn wszedł do domu ojca. To niedopowiedzenie jest jednym z przesłań komentowanej przypowieści – tym bardziej dramatycznym. Jest to wielkie ostrzeżenie, iż człowiek, który sam siebie uważa za „sprawiedliwego”, w następstwie nieprzebaczenia chowanego w sercu wobec „gorszego” brata sam doprowadza się do sytuacji, w której nie wchodzi do Domu Ojca, mimo iż miał taką możliwość i pełne do tego prawo. Przestroga, jakiej w kwestii braku przebaczenia udzielił tu Jezus, ma wymiar eschatologiczny. Pokazał On, że od ofiarnej miłości Boga można oddzielić się samemu na dwa sposoby. Jeden to porzucenie osobistej relacji z Nim na rzecz relacji ze światem (por. 2 Tm 4,10), drugim zaś jest przechowywanie w sercu urazy czy pretensji, przy jednoczesnym zewnętrznym przestrzeganiu Bożych zasad (postawa faryzejska). Od obydwu tych postaw można jednak się odwrócić (opamiętać się – gr. metanoia), by przyjąć ofiarną miłość Ojca jako Jego łaskawy dar, a nie „należność”. Warto również zauważyć, że młodszy syn odzyskał relację z ojcem, chociaż nie odzyskał już swego utraconego majątku. Przebaczenie grzechu anuluje karę należną za niego. Niestety, zwykle nie jest w stanie usunąć naturalnych konsekwencji, jakie grzech sprowadził..
اکنون انتخاب شده:
Łukasza 15: NT NPD
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.