Łukasza 24
24
Zmartwychwstanie Jezusa
(Mt 28,1‐10; Mk 16,1‐8; J 20,1‐18)
1Pierwszego poranka po szabacie, już o brzasku, przybyły do grobu, przynosząc ze sobą przygotowane wcześniej wonności. 2Tam zobaczyły, że kamień zamykający wejście do grobowca był odtoczony. 3#Mk 16,19; Dz 1,21; Dz 4,33Gdy weszły do środka, nie znalazły w nim ciała PANA, to znaczy Jezusa. 4#Dz 1,10Gdy tak stały bezradne, zupełnie nie wiedząc, co począć, nagle pojawili się przy nich dwaj mężczyźni w lśniących szatach. 5#Łk 2,9Przerażone kobiety złożyły im pokłon aż do ziemi. Oni zaś tak się odezwali:
— Dlaczego szukacie Żyjącego w miejscu przeznaczonym dla umarłych? 6#Mt 16,21; Łk 9,22Nie ma Go tutaj, gdyż zmartwychwstał! Przypomnijcie sobie, jak jeszcze w Galilei mówił wam, 7#Ps 22,7‐19; Iz 53,1‐12; Mt 20,18‐19; Łk 18,32‐33; Dz 17,3że potrzeba, aby – jako Syn człowieczy – poddał się władzy grzeszników, przyjął z ich rąk ukrzyżowanie i zmartwychwstał trzeciego dnia#Zob. Łk 9,22..
8 # J 2,22 Wtedy przypomniały sobie słowa Jezusa.
9Gdy wróciły od grobowca, opowiedziały o tym Jedenastu#Jedenastu – określenie grona Apostołów (bez Judasza). i wszystkim pozostałym. 10#Mt 27,56; Łk 8,1‐3Tymi kobietami były: Maria z Magdali, Joanna, Maria#Mowa o Marii – żonie Kleofasa, który był bratem Józefa (męża matki Jezusa). – matka Jakuba#Chodzi o Jakuba zwanego Małym (lub Mniejszym). – oraz inne z ich grona. To właśnie one opowiedziały wszystko Apostołom, 11#Mt 8,10; Mk 16,11lecz relacja kobiet wydała się im niedorzeczna i nie uwierzyli im. 12#Łk 24,24; J 20,3‐7Jednak Piotr wstał i na wszelki wypadek pobiegł do grobowca. Gdy zajrzał do jego wnętrza, zobaczył jedynie porzucone płótna pogrzebowe. Wrócił więc do innych zafrasowany, rozważając, co mogło się wydarzyć.
Nauczanie Jezusa w drodze do Emaus
(Mk 16,12‐13)
13Tego samego dnia dwóch innych uczniów Jezusa szło drogą do wioski zwanej Emaus, która położona jest w odległości około jedenastu kilometrów#Dosł. „o sześćdziesiąt stadiów”. Emaus – prawdopodobnie chodzi o dzisiejszą Al‐Kubajbę (arab. El Qubeibeh) leżącą mniej więcej w tej odległości na północny zachód od Jerozolimy. od Jerozolimy. 14Po drodze dyskutowali o wszystkim, co ostatnio się wydarzyło. 15#Mk 16,12Rozmowa pochłaniała ich tak bardzo, że nie zwrócili uwagi na Jezusa, który się do nich przyłączył. 16#J 20,14; J 21,4Oczy ich były jakby zasnute mgłą, tak iż Go nie rozpoznali. 17On zaś ich spytał:
— O czym tak dyskutujecie?
Wtedy oni, pełni wielkiego smutku, zatrzymali się, 18#J 19,25a jeden z nich, imieniem Kleofas, powiedział:
— Chyba jesteś jedynym człowiekiem, który był w Jerozolimie i nie wie, co się tam ostatnio wydarzyło!
19 # Mt 2,23; Mt 16,14; Mt 21,11 Wówczas Jezus spytał:
— A co takiego tam zaszło?
Wtedy powiedzieli:
— Rozmawiamy o Jezusie z Nazaretu, mężu Bożym i proroku, który wobec Boga i całego ludu był potężny w czynie i w słowie. 20#Łk 23,13Nie możemy pojąć, jak mogło się to stać, iż nasi arcykapłani i przywódcy ludu wydali na Niego wyrok śmierci#Najpierw taki wyrok wydał Sanhedryn (por. Mt 26,66; Mk 14,64; J 19,7). Jednak prawo rzymskie zabraniało Żydom rozpoznawania spraw zagrożonych karą śmierci, więc Jezus został postawiony przed namiestnikiem rzymskim, na którym taki wyrok wymusili zebrani arcykapłani i przywódcy ludu wraz ze zgromadzonym tłumem., a następnie doprowadzili do Jego ukrzyżowania. 21#Łk 1,54.68; Łk 2,38; Łk 19,11; Dz 1,6My tymczasem spodziewaliśmy się, iż On będzie tym, który przyniesie wolność Izraelowi. Dzisiaj mija już trzeci dzień, jak to wszystko się dokonało. 22#Mt 28,1‐8; Mk 16,1‐8; Łk 24,1‐11Do tego wszystkiego kilka kobiet zaskoczyło nas dzisiaj informacją, iż wczesnym rankiem udały się do grobowca, 23#Łk 24,9lecz nie znalazły tam ciała Jezusa. Wróciły i opowiedziały, że widziały aniołów, którzy twierdzili, iż On żyje. 24#Łk 24,12; J 20,3‐10Wtedy niektórzy z naszego grona udali się do grobowca i zastali wszystko dokładnie tak, jak zrelacjonowały to kobiety, lecz Jego samego nie widzieli.
25 # Mt 8,10; Mk 4,13; Łk 18,31; Łk 24,44; Dz 3,24 Wtedy Jezus powiedział:
— Ależ wielkimi głupcami jesteście, a wasze serca są bardzo oporne! Dlaczego nie polegacie na tym, co zapowiadali prorocy? 26#Łk 24,7.44; J 17,1.4‐5; Dz 3,13‐15; Hbr 2,9‐10; 1 P 1,11Przecież oni wyraźnie wskazywali, iż jest konieczne, by Mesjasz#Dosł. „Chrystus”.musiał to wszystko wycierpieć, zanim będzie mógł wrócić do swojej chwały.
27 # Pwt 18,15; Ps 22,1‐21; Iz 53,1‐12; Łk 16,29.31 I zaczynając od Mojżesza, poprzez kolejnych proroków, wyjaśniał im wszystko, co w Pismach odnosiło się do Niego#Tradycja żydowska po dzień dzisiejszy twierdzi, że gdy przyjdzie Mesjasz, da pełny wykład Tory. Tutaj widzimy właśnie to nauczanie. Określenie „w Pismach” zostało użyte przez Łukasza (który nie był Żydem) w sensie ogólnym w odniesieniu do pism żydowskich, czyli Biblii Hebrajskiej, która zawiera zarówno Torę (nauczanie Mojżesza), Proroków, jak i Pisma..
28Tak rozmawiając, doszli do Emaus. Jezus chciał iść dalej, 29lecz oni przymusili Go do pozostania z nimi, mówiąc:
— Zatrzymaj się tu z nami! Dzień już się kończy i noc jest blisko.
Wszedł zatem z nimi do izby. 30#Łk 22,19A kiedy spoczęli razem przy stole, On wziął chleb, pobłogosławił go, porozrywał na kawałki i podał im. 31#Łk 24,16Wtedy dopiero otworzyły się im oczy i poznali Go! On jednak zniknął. 32Uczniowie zaś mówili jeden do drugiego:
— Czyż nasze serca nie płonęły, kiedy z nami rozmawiał w drodze i gdy wykładał nam Pisma?
Zlecenie misji uczniom i wniebowstąpienie Jezusa
(Mt 28,16‐20; Mk 16,14‐20; J 20,19‐23)
33Natychmiast więc zebrali się, by czym prędzej wrócić do Jerozolimy. Tam zastali zgromadzonych Jedenastu#Jedenastu – określenie grona Apostołów (bez Judasza). oraz innych uczniów z nimi. 34#1 Kor 15,4‐5Niektórzy z nich relacjonowali, że PAN rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. 35#Łk 24,16; 1 Kor 15,5Uczniowie, którzy wrócili z Emaus, również opowiedzieli, co przytrafiło się im w drodze oraz jak rozpoznali Jezusa przy dzieleniu chleba.
36 # 1 Kor 15,5 Nie skończyli jeszcze mówić, gdy sam Jezus stanął pomiędzy nimi i powiedział:
— Pokój wam.
37 # Mt 14,26; Łk 1,12; Łk 24,16 Wszyscy wtedy osłupieli i, przejęci strachem, pomyśleli, iż mają do czynienia z jakimś duchem. 38Lecz On kontynuował:
— Dlaczego jesteście tak poruszeni? Dlaczego w waszych sercach rodzą się wątpliwości? 39Spójrzcie na moje ręce i stopy! Przecież to ja we własnej osobie! Dotknijcie mnie i przekonajcie się o tym! Duch nie ma ciała ani kości, a ja – jak sami widzicie – mam.
40Po tych słowach pokazał im swe ręce i stopy. 41#Łk 1,14Gdy oni, zdumieni, wprost nie mogli uwierzyć i, pełni radości, ciągle jeszcze dziwili się wszystkiemu, Jezus zapytał:
— Czy macie coś do jedzenia?
42Podali Mu więc kawałek pieczonej ryby, 43#J 21,9‐10.13On zaś wziął ją i zjadł przy nich.
44 # Łk 9,22.45; Łk 18,31‐33; Łk 24,25‐27 Następnie powiedział:
— Czy pamiętacie, jak mówiłem wam, gdy razem wędrowaliśmy, iż trzeba, by zrealizowało się wszystko, co zostało o mnie zapisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach?
45 # Mk 4,13; Dz 2,23 Wówczas otworzył ich umysły, tak by rozumieli Pisma. 46#Iz 53,1‐12; Dz 10,40; 1 Tm 3,16I podsumował to w ten sposób:
— W nich jest wprost napisane, że Mesjasz # Dosł. „Chrystus”. doświadczy cierpienia, lecz trzeciego dnia powstanie z martwych, 47#Dz 2,38; Dz 10,43; Dz 13,38; Dz 26,18; 1 Tm 3,16oraz że, poczynając od Jerozolimy, głoszona będzie wszystkim narodom konieczność opamiętania#Gr. metanoia – przemiana myślenia prowadząca do przemiany serca, a więc do pokuty i zmiany stylu życia.się dla odpuszczenia grzechów#A więc nie tylko Żydom, ale wszystkim narodom (por. Rz 1,16; Ga 3,28‐29; Ef 2,13‐22; Kol 1,23; 1 Tm 2,4)., które dostępne jest tylko w Nim#Dosł. „w Jego imieniu”.. 48#J 15,27; Dz 1,8Chcę więc, abyście swoim życiem składali wszystkim świadectwo o tym. 49#J 14,16; J 15,26; Dz 2,1‐4.33; Ga 3,14; Ef 1,13W tym celu ześlę na was Obietnicę#Odniesienie do Ducha Uświęcenia (por. Jr 31,31‐34 oraz Ez 36,25‐27).przygotowaną przez Ojca. Pozostańcie zatem w Jerozolimie do czasu, aż obleczecie się Jego mocą#Kontekst poprzedniego wersetu wskazuje, że owa moc z wysokości miała służyć: (1) składaniu świadectwa własnym życiem oraz (2) ogłaszaniu wszystkim ludziom, że należy się opamiętać, by w Chrystusie otrzymać odpuszczenie grzechów., która zstąpi na was z wysokości.
50 # Mk 16,19; Dz 1,4‐14 Następnie razem wyszli poza miasto, w okolice Betanii#Wieś leżąca około 3 km na wschód od Jerozolimy, na stoku Góry Oliwnej. Por. Mt 28,16.. Tam Jezus podniósł ręce i pobłogosławił ich. 51#Łk 9,51; Dz 1,9W taki oto sposób się rozstali. On bowiem został wzięty w Niebiosa. 52#Łk 1,14; J 14,28; J 16,22; Dz 1,12Uczniowie zaś, po oddaniu Mu hołdu#Dosł. „po złożeniu Mu pokłonu”., pełni radości powrócili do Jerozolimy. 53#Łk 2,20; Dz 2,46; Dz 5,42Tam większość czasu spędzali na terenie świątyni, z serca wielbiąc Boga.
اکنون انتخاب شده:
Łukasza 24: NT NPD
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.