Mateusza 20
20
Przypowieść o dobroci Króla
1 # Mt 21,28.33 Aby lepiej zrozumieć zasady obowiązujące w Królestwie Niebios, posłuchajcie przypowieści o pewnym właścicielu winnicy, który o świcie # Wg ówczesnej rachuby czasu było to o 6:00 rano. udał się na plac miejski, by zatrudnić robotników do pracy w swoim majątku. 2Umówił się z nimi na denara za dniówkę i posłał ich do swej winnicy. 3Gdy ponownie poszedł na rynek o godzinie dziewiątej rano#W tamtych czasach dzień, podobnie jak noc (zob. przypis do Mt 14,25), dzielono na 4 odcinki czasowe po 3 godziny każdy. Cały dzień miał 12 godzin. Rachubę zaczynano od naszej godziny 6:00. Zatem trzecia godzina dnia była naszą dziewiątą, szósta – dwunastą, dziewiąta – piętnastą, a jedenasta godzina dnia – naszą siedemnastą. O godzinie osiemnastej rozpoczynała się rachuba czasu według tzw. straży nocnych., zobaczył innych wyczekujących na jakąś pracę. 4Tym też powiedział: „I wy także idźcie do mojej winnicy, a co będzie się wam należeć, dostaniecie”.
5 Poszli więc i oni.
Człowiek ten wychodził na rynek jeszcze kilka razy. Był tam w południe, a potem także o piętnastej i, podobnie jak poprzednio, zatrudniał kolejnych pracowników. 6Także o godzinie siedemnastej znalazł jeszcze jakichś robotników. Tych zapytał: „Dlaczego przez cały dzień siedzicie bezczynnie?”.
7 Ci zaś odpowiedzieli: „Bo nikt nas nie zatrudnił”.
Wtedy on rzekł: „Idźcie i wy do mojej winnicy”.
8 # Kpł 19,13Pwt 24,14‐15 O godzinie osiemnastej właściciel winnicy powiedział do zarządcy: „Zwołaj robotników i każdemu, zaczynając od ostatnich, a kończąc na pierwszych, wypłać pełną dniówkę”.
9 Kiedy więc do zarządcy podeszli zatrudnieni o siedemnastej i otrzymali po denarze, 10ci, którzy byli zatrudnieni pierwsi, nabrali przekonania, że otrzymają więcej. Jednak i oni otrzymali po denarze. 11Biorąc swoją zapłatę, niezadowoleni zwrócili się do właściciela, 12mówiąc:
„Ci ostatni pracowali tylko przez jedną godzinę, a zrównałeś ich z nami, chociaż my cały dzień ciężko harowaliśmy, doświadczając wielkiej spiekoty!”.
13 Jednak właściciel każdemu z nich cierpliwie tłumaczył: „Przyjacielu, nie krzywdzę ciebie. Czyż nie umówiłeś się ze mną na denara za dniówkę? 14Weź to, co ci się należy, i odejdź. Jeśli zaś ja chcę dać temu ostatniemu tyle samo, co i tobie, 15#Mt 6,23; Rz 9,16.19‐21to czy nie wolno mi tego uczynić? Czy nie mogę postąpić z tym, co jest moje,
Na koniec Jezus dodał:
— 16#Mt 19,30; Mk 10,31; Łk 13,30Tak właśnie pierwsi będą ostatnimi, a ostatni pierwszymi.
Trzecia zapowiedź męki i zmartwychwstania
(Mk 10,32‐34; Łk 18,31‐34)
17Po tych słowach Jezus wraz z innymi#W tym czasie na święto zmierzało do Jerozolimy wielu pielgrzymów. Prawdopodobnie Jezus poszedł właśnie z taką grupą. pielgrzymami ruszył w kierunku Jerozolimy. W drodze wziął na stronę Dwunastu i powiedział:
— 18#Mt 16,21; Mt 17,22‐23; Łk 9,22; Dz 2,23Zbliżamy się do Jerozolimy, gdzie ja, Syn człowieczy, zostanę wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie, którzy skażą mnie na śmierć. 19#Dz 10,39‐40Następnie zostanę wydany w ręce pogan, a ci mnie wyszydzą, ubiczują i w końcu ukrzyżują. Jednak trzeciego dnia zmartwychwstanę.
Zaślepienie uczniów
(Mk 10,35‐45)
20W tym momencie#Jak dalej pokazuje tekst, szczytem nietaktu i braku zrozumienia ważności chwili było podjęcie rozmowy przez żonę i synów Zebedeusza na temat stanowisk dla nich w przyszłym Bożym Królestwie. podeszła do nich matka synów Zebedeusza i wraz z nimi zbliżyła się do Jezusa. 21#Mt 19,28On zaś zapytał:
— Czego chcesz, kobieto?
Ta zaś poprosiła:
— PANIE, spraw, proszę, by moi dwaj synowie otrzymali w Twoim Królestwie znaczące stanowiska#Dosł. „aby zasiedli jeden po Twej prawej, a drugi po lewej stronie”. Jest to hebrajski idiom mówiący o posiadaniu znaczenia, władzy i mocy..
22 # Mt 26,39.42; Mk 14,36; Łk 12,50; Łk 22,42; J 18,11 Lecz Jezus odrzekł:
— Nie zdajecie sobie sprawy, o co prosicie. Czyżbyście myśleli, że możecie przejść ze mną przez to # Dosł. „wypić puchar”. W oryginalnym tekście mamy do czynienia z metaforą męczeńskiej śmierci (por. także 1 Kor 11,26) Bożego Baranka. W proroctwach biblijnych obraz Bożego Sądu często łączy się z pucharem Bożego gniewu, którego wypicie (jako kara) czeka wszystkich grzeszników (por. Ps 60,5; Ps 75,9; Iz 51,17; Jr 25,15‐29; Ez 23,31‐34; Ab 16; Za 12,2 a także Ap 14,10). Niezwykłą prawdą Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie jest to, że Jezus jako Syn człowieczy zdecydował się na wypicie tego pucharu, biorąc w ten sposób na siebie cały Boży gniew należny grzesznym ludziom wszystkich czasów. Jednak Jego śmierć staje się skuteczna tylko dla tych, którzy w Nim składają swoje zaufanie, tzn. dla tych, którzy w pełnej świadomości są w stanie wznieść „kielich zbawienia'' (toast zbawienia), do czego On sam nawiązuje w wersecie 23. W tradycji żydowskiego sederu tzw. trzeci kielich (trzeci toast), kielich zbawienia (por. Ps 116,13 oraz Ps 16,15; Ps 23,5), wznoszono przez wieki podczas święta Paschy jako wspomnienie śmierci baranka ofiarnego, którego krew na drzwiach i progu domu ratowała wszystko, co było w nim pierworodne. Ta krew ratowała przed śmiercią w noc paschalną, która poprzedzała wyjście Hebrajczyków z niewoli w Egipcie. Pierworodne potomstwo ocalało tylko w tych rodzinach, których domostwa oznakowano krwią baranka paschalnego (por. Wj 12,5‐7; Wj 12,12‐13). Warto jednak zwrócić uwagę na to, że symbolika baranka paschalnego była związana z wyzwoleniem z niewoli grzechu, ale nie oznaczała wejścia do ziemi obiecanej (por. 1 Kor 5,1‐12). , co zostało dla mnie przygotowane?
A oni odpowiedzieli:
— O tak, możemy!
23 # Dz 12,2; Ap 1,9 Lecz Jezus stwierdził:
— Wprawdzie doświadczycie mojego losu # Dosł. „kielich mój pić będziecie”. Metonimiczne określenie mówiące o przyszłym udziale w cierpieniu. Przypuszczalnie uczniowie ci (Jakub starszy i Jan, zwani Synami Gromu – hebr. Boanerges) wyobrazili sobie, iż z uwagi na bliskość z Jezusem mogą liczyć na protekcję i przywileje. Jednak Jezus wyraźnie wyprowadził ich z błędu, wskazując, że decydujące znaczenie ma wola Ojca (por. Mt 7,21). , lecz nie zostaniecie z tego powodu wyróżnieni specjalną pozycją czy stanowiskami # W sensie wyróżnienia przez posadzenie po swej prawicy lub lewicy. . One przypadną tym, którzy – zgodnie z planem mego Ojca – zostali do nich przygotowani # Wypowiedź ta wyraźnie wskazuje, że człowiek nie może liczyć w Bożym Królestwie na jakąkolwiek pozycję dzięki protekcji ani wskutek szczególnych zasług. Pozycja (nagroda), jaką otrzyma każdy zbawiony, zależeć będzie od tego, w jakim stopniu przemienił on swój charakter na wzór Jezusa, co ma realizować się w czasie procesu uświęcenia, jaki dokonuje się podczas doczesnego życia (por. m.in. 1 Kor 2,16; Dz 2,38; Dz 17,31; Dz 20,32; Rz 13,14; Ga 4,19; Ga 5,23‐24; Hbr 1,3; Hbr 12,7). .
24 # Łk 22,24 Dziesięciu pozostałych uczniów, słysząc to, oburzyło się na tych braci. 25#Mk 10,43‐45Wtedy Jezus zebrał ich wszystkich i powiedział:
— Dobrze wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi przemocą, a wielcy tego świata wykorzystują przewagę, jaką mają nad zwykłymi ludźmi. 26#Mt 23,11; Mk 9,35; Łk 9,48; Łk 22,26‐27; J 13,4‐15Jednak pomiędzy wami tak być nie może! Jeśli więc ktokolwiek z was chciałby być kimś prawdziwie wielkim, niech stanie się sługą innych, 27#Mk 9,35a jeśli chciałby mieć znaczenie w Królestwie Niebios, niech na tym świecie zadowoli się pozycją najniższą ze wszystkich – taką, jaką ma niewolnik. 28#Łk 22,27; Flp 2,7‐8; 1 Tm 2,5‐6; 1 P 1,18‐19Zobaczcie, przecież i ja, zjawiając się tu jako człowiek#Dosł. „Syn człowieczy”., nie przyszedłem, aby mnie obsługiwano, lecz by samemu służyć i oddać me życie#Dosł. „duszę” (gr. psyche).jako okup za wielu#„Wielu” – oczywiście Chrystus zapłacił za winy wszystkich, ale nie wszyscy chcą przyjąć Jego ofiarę. Dlatego jedynie „wielu” skorzysta z okupu, który On złożył..
Przykład litościwej postawy Jezusa
(Mk 10,46‐52; Łk 18,35‐43)
29Gdy Jezus opuszczał Jerycho, towarzyszył Mu wielki tłum ludzi. 30#Mt 9,27; Mt 15,22Przy drodze siedziało dwóch niewidomych, którzy – gdy tylko dowiedzieli się, że Jezus przechodzi właśnie w ich pobliżu – zaczęli wołać:
— PANIE, Synu Dawida, zlituj się nad nami!
31Tłum zaczął ich strofować, każąc im się uciszyć. Oni jednak jeszcze bardziej zaczęli się wydzierać:
— PANIE, Synu Dawida, zlituj się nad nami!
32Jezus zatrzymał się, przywołał ich do siebie i spytał:
— Co chcecie, abym dla was uczynił?
33Oni zaś odpowiedzieli:
— PANIE, otwórz nasze oczy!
34 # Mt 8,3 I Jezus użalił się nad nimi. Dotknął ich oczu, a ci z miejsca przejrzeli i poszli za Nim.
اکنون انتخاب شده:
Mateusza 20: NT NPD
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.