Ioan 17

17
PEN. XVII.
Gweddi Crist at Dduw Tad yn gyntaf am ogoniant iw enw. 9 Yna dros ei ddiscyblion. 20 A thros yr holl eglwys.
1Y Pethau hyn a lefarodd yr Iesu, ac efe a gododd ei lygaid i’r nef, ac a ddywedodd. Y Tâd, daeth yr a wr, gogonedda dy Fab, fel y gogoneddo yr Fab dithe.
2Fel y rhoddaist iddo feddiāt ar bôb cnawd, i roddi o honaw ef fywyd tragywyddol i bôb vn a’r a roddaist iddo.
3A hyn yw’r bywyd tragywyddol, dy adnabod ti yn vnic wîr Dduw, a’r hwn a anfonaist ti, Iesu Crist.
4Mi a’th ogoneddais di ar y ddaiar, mi a gwblheais y gwaith a roddaist i’m iw wneuthur.
5Ac yr awron gogonedda fi (ô Dâd) gyd â thi dy hun, â’r gogoniant yr hwn oedd i mi gyd â thi cyn bôd y bŷd.
6Eglurais dy enw i’r dynion, a ddodaist i mi o’r byd: eiddot ti oeddynt, ac i mi y dodaist hwynt, a hwy a gadwasant dy air di.
7Yr awr hon y gwyddant, fod y pethau oll a roddaist i mi oddi wrthit ti.
8Canys y geiriau a roddaist i mi a roddais iddynt, y rhai a gymmerasant hwy, ac a ŵyddant yn wîr ddyfod #Ioan.16.27.o honof oddi wrthit ti, ac a gredâsant mai tydi a’m hanfonodd.
9Trostynt hwy yr ŵyf fi yn gweddio, nid tros y bŷd yr wyf yn gweddio, ond tros y rhai a roddaist i mi, canys eiddot ydynt.
10A’r eiddofi oll sydd eiddot ti, a’r eidot ti sydd eiddofi, ac mi a ogoneddwyd ynddynt.
11Ac nid ŵyf mwyach yn y bŷd, ond y rhai hyn sydd yn y bŷd, a myfi sydd yn dyfot attat y Tâd sancteiddiol, cadw drwy dy enw, y rhai a roddaist i mi, fel y byddont vn megis ninnau.
12Tra fum gyd â hwynt yn y bŷd, mi a’u cedwais yn dy enw: y rhaî a roddaist i mi a gedwais, #Ioan.18.9.ac ni chollwyd vn o honynt, ond mab y cyfyrgoll, er cyflawni yr scrythur.
13Yr awr hon yr ydwyf yn dyfod attat, #Psal.109.8. act.1.1,16.a’r pethau hyn yr wyf yn eu llefaru yn y byd, i gael o honynt fy llawenydd yn gyflawn ynddynt.
14Dodais iddynt dy air, a’r bŷd ai casâodd, am nad ydynt o’r bŷd, fel nad wyf finne o’r býd.
15Nid wyf yn gweddio ar i ti eu tynnu hwynt o’r bŷd, eithr ar i ti eu cadw hwynt rhag y Drwg.
16Nid ynt hwy o’r bŷd, megis ac nid wyf finne o’r bŷd.
17Sancteiddia hwynt â’th wirionedd, dy air yw’r gwirionedd.
18Fel yr anfonaist fi i’r bŷd, felly yr anfonais i hwythau i’r bŷd.
19Ac er eu mwyn hwy yr wyf yn fy sancteiddo fy hun, fel y byddo hwynt wedi eu sancteiddio yn y gwirionedd.
20Nid trostynt hwy yn vnic yr wyf yn gweddio, eithr tros y rhai hefyd a gredant ynof trwy eu hymmadrodd hwynt.
21Fel y byddant oll yn vn, fel yr wyt ti y Tâd ynof fi a minne ynot ti, fel y byddont hwythau yn vn ynom ni, fel y credo y bŷd mai dy di a’m hanfonodd i.
22Ac mi a roddais iddynt hwy y gogoniant a roddaist i mi, fel y byddont vn megis yr ydym ni vn.
23Myfi ynddynt hwy, a’ thithe ynof fi, fel y bônt berffaith yn vn: fel y gŵybyddo y byd mai tydi a’m hanfonodd: a’th fod ti yn eu caru hwynt, megis y ceraist fi.
24Y Tâd, ewyllysio yr wyf, am y rhai a roddaist ti i mi, eu bôd hwy gyd â mi lle y bwyf fi, fel y gwelant fyng-ogoniant a roddaist i mi, canys ceraist fi cyn seiliad y bŷd.
25Tâd cyfiawn, nid adnabu y bŷd mo honot, eithr mi a’th adnabum, a’r rhai hyn a ŵybuant mai dy di a’m hanfonodd i.
26Mi a yspysais iddynt dy enw, ac a’i yspysaf: fel y byddo y cariad â’r hwn y ceraist fi ynddynt hwy, a minne ynddynt hwy.

اکنون انتخاب شده:

Ioan 17: BWMG1588

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید