پیدایش 2
2
1به این ترتیب، آسمان‌ها و زمین و همهٔ اجزاء آن تکمیل گردید. 2و خدا تا روز هفتم کار آفرینش را به پایان رسانیده بود، و در روز هفتم#2:2 این آیه به صورت نقل قول در عبرانیان ۴:۴ آمده است. دست از کار کشید و استراحت کرد. 3و خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود، زیرا در آن روز از تمام کارهای آفرینش دست کشید و استراحت نمود. 4این بود شرح آفرینش آسمان‌ها و زمین.
باغ عَدَن
وقتی یَهْوه خدا آسمان‌ها و زمین را ساخت، 5هیچ گیاه یا علف سبزی بر روی زمین نبود، زیرا یَهْوه خدا هنوز باران بر زمین نبارانیده بود و کسی نبود که در زمین زراعت کند. 6امّا مِه از زیر زمین بالا می‌آمد و زمین را سیراب می‌کرد.
آفرینش آدم
7پس از آن یَهْوه خدا از خاک زمین آدم را سرشت و در بینی او نَفَس حیات دمید و آدم یک موجود زنده شد.#2:7 این آیه به صورت نقل قول در اوّل قرنتیان ۱۵:۴۵ آمده است.
باغ عدن
8یَهْوه خدا باغی در عدن که در طرف مشرق است احداث کرد و آدم را که سرشته بود در آنجا گذاشت. 9یَهْوه خدا همه نوع درخت‌های زیبا و میوه‌دار در آن باغ رویانید و درخت حیات و همچنین درخت شناخت خوب و بد را در وسط باغ قرار داد.
10رودخانه‌ای از عدن می‌گذشت و باغ را سیراب می‌کرد و از آنجا به چهار نهر تقسیم می‌شد. 11نهر اوّل، فیشون است که سرزمین حَویلَه را دور می‌زند. 12در این سرزمین طلای خالص و عطر گران‌قیمت و سنگ عقیق وجود دارد. 13نهر دوّم، جیحون است که سرزمین کوش را دور می‌زند. 14نهر سوّم دجله است که از شرق آشور می‌گذرد و نهر چهارم، فرات است.
15سپس یَهْوه خدا آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن زراعت کند و از آن نگاه‌داری نماید. 16یَهْوه، خدا به آدم گفت: «اجازه داری از میوۀ تمام درختان باغ آزادانه بخوری. 17امّا هرگز از میوۀ درخت شناخت خوب و بد نخور، زیرا اگر از آن بخوری، به‌یقین در همان روز خواهی مُرد.»
آفرینش زن
18یَهْوه خدا گفت: «خوب نیست که آدم تنها زندگی کند. پس یاوری مناسب وی بسازم.» 19پس یَهْوه خدا تمام حیوانات و پرندگان را از خاک زمین سرشت و نزد آدم آورد تا ببیند آدم چه نامی بر آن‌ها خواهد گذاشت، و هر نامی که آدم بر آن‌ها گذاشت، همان نام آن‌ها شد. 20بنابراین آدم تمام چهارپایان و پرندگان و حیوانات صحرا را نام‌گذاری کرد، ولی همدم مناسبی برای آدم پیدا نشد تا او را کمک کند.
21پس یَهْوه خدا، آدم را به خواب عمیقی فرو برد و وقتی او در خواب بود، یکی از دنده‌هایش را برداشت و جای آن را به هم پیوست. 22سپس از آن دنده، زنی ساخت و او را نزد آدم آورد. 23آدم گفت:
«سرانجام، این است
استخوانی از استخوان‌هایم،
و گوشتی از گوشتم.
نام او نساء خوانده خواهد شد، زیرا از انسان گرفته شد.»
24به این سبب است که مرد پدر و مادر خود را ترک کرده به زن خود می‌پیوندد و آن دو یک تن خواهند شد.#2:24 این آیه به صورت نقل قول در متّی ۱۹:۵ و مرقس ۱۰:۷-۸ و اوّل قرنتیان ۶:۱۶ و اَفِسُسیان ۵:۳۱ آمده است.
25آدم و زنش هر دو برهنه بودند و از آن شرم نداشتند.
اکنون انتخاب شده:
پیدایش 2: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023