လုကာ 15

ပျောက်သောသိုး

(မဿဲ ၁၈.၁၂–၁၄)

1 # လု ၅.၂၉–၃၀ တစ်နိ့၌ အခွန်ခံသူများနှင့် အပြစ်သားအပေါင်းရို့သည် ယေသျှု၏တရားစကားကို နားထောင်ရန် အထံတော်သို့ လာကြသောအခါ၊ 2ဖာရိယှဲနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က “ဤသူသည် အပြစ်သားတိကို လက်ခံပြီးလျှင် သူရို့တိနှင့်အတူ စားသောက် နိန်ပါသည်တကား” ဟု စတင်၍ ညည်းတွားပြောဆိုကြ၏။ 3ထို့ကြောင့် ယေသျှုသည် သူရို့အား ပုံဥပမာဆောင်လျက် ပြောကြားတော်မူသည်မှာ၊

4“သင်ရို့ထဲက တစ်ယောက်သောသူ၌ သိုးအကောင်တစ်ရာဟိပြီး၊ တစ်ကောင်ပျောက်လားလျှင် ဇာပိုင် လုပ်ကြမည်နည်း။ သူသည် သိုးကိုးဆယ်ကိုးကောင်ကို စားကျက်တွင်ထားခပြီး ပျောက်လားသော သိုးတစ်ကောင်ကို လား၍ ရှာလိမ့်မည်။ 5ထိုသိုးကို တွိ့သောအခါ သူသည် ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မိမိ၏ပခုံးထက်တွင် ထမ်းလာလိမ့်မည်။ 6သူသည် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ မိမိ၏အဆွီခင်ပွန်းတိနှင့် အိမ်နီးချင်းတိကို ခေါ်၍ ‘ငါသည် ပျောက်လားခသောသိုးကို ပြန်တွိ့သည်ဖြစ်၍ ငါနန့်အတူ ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်ကြလော့’ ဟု ဆိုလိမ့်မည်။ 7ယင်းနည်းတူ နောင်တမရသော ဂုဏ်သရေဟိသောလူ ကိုးဆယ်ကိုးယောက်ထက် နောင်တရသော အပြစ်သားတစ်ယောက်အတွက် ကောင်းကင်ဘုံ၌ သာ၍ ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းစရာဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သင်ရို့ကို ငါဆို၏” ဟူ၍ ဖြစ်သတည်း။

ပျောက်သော ဒင်္ဂါး

8“မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ငွီဒင်္ဂါးဆယ်ပြားဟိစွာထဲက တစ်ပြားပျောက်လားခလျှင်၊ သူမသည် ဆီမီးခွက်ထွန်းလျက် မိမိ၏အိမ်ကို လှဲကျင်းကာ မတွိ့မချင်း စိ့စိ့စပ်စပ် ရှာမည် မဟုတ်လော။ 9သူမသည် ဒင်္ဂါးပြားကို တွိ့သောအခါ မိမိ၏အဆွီခင်ပွန်း၊ အိမ်နီးချင်းတိကို ခေါ်၍ ‘ပျောက်လားခသောဒင်္ဂါးကို ငါပြန်တွိ့ဗျာယ်၊ ငါနန့်အတူ ဝမ်းမြောက်ကြလော့’ ဟု ဆိုလိမ့်မည်။ 10ယင်းနည်းတူ အပြစ်သားတစ်ယောက် နောင်တရခြင်းသည် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန်ရို့ရှိ့၌ ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းစရာဖြစ်၏ဟု သင်ရို့ကို ငါဆိုသတည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ပျောက်သောသား

11ယေသျှုက “လူတစ်ယောက်မှာ သားနှစ်ယောက် ဟိ၏။ 12သားငယ်က မိမိ၏ဖခင်အား ‘အဘာ၊ အကျွန်၏ အမွီရပိုင်ခွင့်ကို ခွဲဝီပီးပါ’ ဟု ဆို၏။ ထို့ကြောင့် ဖခင်က မိမိ၏ဥစ္စာကို သားနှစ်ယောက်အား ခွဲဝီပီးလိုက်၏။ 13ထို့နောက် ရက်အနည်းချေ ကြာသောအခါ သားငယ်သည် မိမိဥစ္စာပစ္စည်းအားလုံးကို ရောင်းချပြီးလျှင် ရသောဖဲသာတိကို ယူ၍ ဝီးသောတိုင်းပြည်သို့ ထွက်လားလေ၏။ သူသည် ထိုပြည်တွင် အပျော်အပါးလိုက်စားကာ ဖဲသာတိကို ဖြုန်းတီးပစ်၏။ 14ဟိသမျှဖဲသာ ကုန်လားသောအခါ ထိုတိုင်းပြည်တစ်ပြည်လုံး၌ အလွန်အစာခေါင်းပါးခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူလည်း ငတ်ပြတ်လေ၏။ 15ထိုအခါ သူသည် ထိုပြည်သားတစ်ယောက်ပါးသို့ လား၍ အငှားခံလေ၏။ အလုပ်သျှင်က သူ့အား မိမိ၏လယ်ထဲသို့ ဝက်စာပီးရန် ရွှတ်လိုက်၏။ 16သူသည် ဝက်တိစားနိန်သော ပဲတောင့်ကိုပင် စားချင်လောက်အောင် ငတ်မွတ်သော်လည်း ဇာသူမှလည်း သူအား အစာကို မကျွေးကြ။ 17ထိုအခါ သူသည် အမြင်မှန်ရပြီးလျှင်၊ ‘ငါ့အဖ၏ အငှားသားတိတောင်မှ အစာကို ဝမ်းဝအောင် စားကြရ၏။ ငါမူကား ဤနီရာ၌ သီလောက်အောင် ငတ်မွတ်နိန်ယာ။ 18ငါသည် ဤအရပ်မှ ထွက်ခွါ၍ ငါ့အဖပါးသို့ ပြန်လားပြီးလျှင်၊ အဘာ၊ အကျွန်သည် ဘုရားသခင်ကိုလည်းကောင်း အဖကိုလည်းကောင်း ဆန့်ကျင်၍ ပြစ်မှားမိပါဗျာယ်။ 19အကျွန်သည်ကား အဖ၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းငှာ မထိုက်တန်ယာ၊ အဖ၏အငှားသားတစ်ယောက်ကဲ့သို့ အကျွန့်ကို မှတ်တော်မူပါ’ ဟု ပြောမည့်အကြံဖြင့်၊ 20သူသည် ထ၍ မိမိ၏အဖပါးသို့ ပြန်လားလေ၏။

“သို့ရာတွင် သူ၏ဖခင်သည် အဝီးကပင် သူ့ကို မြင်လျှင် အလွန်သနားသော စိတ်ဖြင့် မိမိသားပါးသို့ ဗြီးလားပြီးလျှင် သားကို ဖက်၍ နမ်းလေ၏။ 21သားဖြစ်သူက ‘ဘာဘာ၊ အကျွန်သည် ဘုရားသခင်ကိုလည်းကောင်း အဘာကိုလည်းကောင်း ဆန့်ကျင်၍ ပြစ်မှားမိပါဗျာယ်၊ အဘာ၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းငှာ မထိုက်တန်ယာ’ ဟု ဖခင်အား ပြော၏။ 22သို့ရာတွင် ဖခင်က မိမိ၏အခိုင်းအစီတိအား ‘အယင်လာကတ်၊ အကောင်းဆုံးဝတ်ရုံကို ယူလာပြီးလျှင် သူ့အား ဝတ်ပီးကတ်။ သူ့လက်၌ လက်စွပ်ကို ဝတ်ပီးပြီးလျှင် သူ့ခြီထောက်မှာ ဖိနပ်ကိုလည်း စီးပီးကတ်။ 23ပြီးလျှင် ဆူဖြိုးအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို သတ်ပြီးလျှင် ငါရို့တိ ပျော်ပွဲစားကြကုန်အံ့။ 24အကြောင်းမူကား ငါ၏သားသည် သီကျလားပြီး တဖန်ပြန်၍ အသက်ရှင်လာ၏။ ပျောက်ဆုံးလားခပြီး ပြန်တွိ့ရ၏’ ဟု ဆိုလေ၏။ ထို့နောက် သူရို့သည် ပျော်ပွဲစားကြလေ၏။

25“ယင်းအချိန်၌ သားကြီးဖြစ်သူသည် လယ်ထဲ၌ ရောက်နိန်၏။ သူသည် ပြန်လာ၍ အိမ်နားသို့ ရောက်သောအခါ တီးမှုတ် ကခုန်သံကို ကြားရ၏။ 26ထို့ကြောင့် သူသည် အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ‘ဇာတိ လုပ်နိန်ကတ်လဲ’ ဟု သူ့အား မိန်း၏။ 27‘သခင်၏ညီသည် အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာဗျာယ်၊ သို့ဖြစ်၍ သခင်၏အဖသည် ဘေးမသီ ရန်မခ မိမိသားကို ပြန်ရသောကြောင့် ဝအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို ပေါ်လိုက်ပါ၏’ ဟု အခိုင်းအစီက ပြန်ပြော၏။ 28သားကြီးသည် စိတ်ဆိုး၍ အိမ်ထဲသို့ မဝင်ဘဲနိန်၏။ ထို့ကြောင့် သူ၏ဖခင်သည် အပြင်ကို ထွက်လာပြီးလျှင် သားဖြစ်သူကို အိမ်ထဲသို့ဝင်ရန် ဖျောင်းဖျလေ၏။ 29သို့သော်လည်း သားကြီးက ‘စဉ်းစားကြည့်ပါ၊ အကျွန်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာ အဖကို အလုပ်အကျွေးပြုလျက် အဖ၏ စီခိုင်းချက်များကိုလည်း တစ်ခါချေတောင်မှ မလွန်ဆန်ခပါ။ သို့သော်လည်း အဖသည် အကျွန်၏သူငယ်ချင်းတိနှင့်အတူ ပျော်ပွဲစားခြင်းငှာ ဆိတ်တစ်ကောင်တောင် အကျွန့်အတွက် မပီးဖူးပါကား။ 30သို့ရာတွင် အဖ၏ဥစ္စာတိကို မိန်းမပျက်တိနှင့် ပျော်ပါးကာ ဖြုန်းတီးပစ်ခသော အဖ၏သား အိမ်သို့ ပြန်လာသောအခါ အဖသည် သူ့အတွက် ဝအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို ပေါ်ပီးပါသည်တကား’ ဟု ဆို၏။ 31အဖက ‘ငါ့သား၊ သင်သည် ငါနန့်အတူ အမြဲနီ၏။ ငါမှာ ဟိသမျှသောအရာသည် သင်၏ဥစ္စ္စာဖြစ်၏။ 32သို့ရာတွင် ငါရို့မှာ ပျော်ပွဲစား၍ ဝမ်းသာစရာအကြောင်း ဟိ၏၊ အကြောင်းမူကား သင်၏ညီသည် သီကျလားခပြီးလျှင် အသက်ပြန်ရှင်လာ၏။ ပျောက်ဆုံးလားခပြီးလျှင် ပြန်တွိ့ရ၏၊’” ဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏။

اکنون انتخاب شده:

လုကာ 15: NTRKB25

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی