اِرمیا 5:17-6
اِرمیا 5:17-6 Persian Old Version (POV-FAS)
و خداوند چنین میگوید: «ملعون باد کسیکه بر انسان توکل دارد و بشر را اعتماد خویش سازد و دلش از یهوه منحرف باشد. و او مثل درخت عرعر در بیابان خواهد بود و چون نیکویی آید آن را نخواهد دید بلکه در مکان های خشک بیابان در زمین شوره غیرمسکون ساکن خواهدشد.»
اِرمیا 5:17-6 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
«لعنت بر کسی که به انسان تکیه می‌کند و چشم امیدش به اوست و بر خداوند توکل نمی‌نماید. او مثل بوتهای است که در بیابان خشک و سوزان و در شوره‌زارها می‌روید، جایی که هیچ گیاه دیگری وجود ندارد؛ او هرگز خیر و برکت نخواهد دید!
اِرمیا 5:17-6 مژده برای عصر جدید (TPV)
خداوند میگوید: «کسی را که از من روی بگرداند و به انسان -به قدرت انسان فانی- توکّل کند، محکوم خواهم کرد. چنین شخصی مثل بوتهای است که در کویر در بیابان بی‌آب و علف، یا در سرزمین شوره‌زار می‌روید، و خیر و برکتی نخواهد دید.
اِرمیا 5:17-6 هزارۀ نو (NMV)
خداوند چنین می‌فرماید: «ملعون باد آن که بر انسان توکل کند، و بشرِ خاکی را قوّت خویش سازد، و دلش از خداوند برگردد. او همچون بوتهای در بیابان خواهد بود که روی سعادت نخواهد دید. او در مکانهای خشکِ بیابان ساکن خواهد بود، بر زمینِ شوره‌زارِ غیرمسکون.