ایوب 1:34-9

به اشتراک گذاشتن

ایوب 1:34-9 Persian Old Version (POV-FAS)

پس الیهو تکلم نموده، گفت: «ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، وای عارفان، به من گوش گیرید. زیرا گوش، سخنان را امتحان میکند، چنانکه کام، طعام را ذوق مینماید. انصاف را برای خود اختیار کنیم، و درمیان خود نیکویی را بفهمیم. چونکه ایوب گفته است که بیگناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است. هرچند انصاف با من است دروغگو شمرده شدهام، و هرچند بیتقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است. کدام شخص مثل ایوب است که سخریه را مثل آب مینوشد که در رفاقت بدکاران سالک میشود، و با مردان شریر رفتار مینماید. زیرا گفته است انسان رافایدهای نیست که رضامندی خدا را بجوید.

ایوب 1:34-9 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

ای مردان حکیم و دانا به من گوش دهید. همچنانکه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همان‌گونه نیز گوش سخنان درست را تشخیص می‌دهد؛ پس بیایید آنچه را که خوب و درست است تشخیص داده، آن را اختیار کنیم. ایوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهکار می‌داند. هر چند که تقصیری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اینکه هیچ خطایی نکرده‌ام، اما سخت تنبیه شده‌ام.» ببینید ایوب چه حرفهای توهین‌آمیزی می‌زند! حتماً با بدکاران همنشین بوده است! زیرا می‌گوید: «برای انسان چه فایده‌ای دارد که در صدد خشنود ساختن خدا برآید؟»

ایوب 1:34-9 مژده برای عصر جدید (TPV)

الیهو به کلام خود ادامه داده گفت: ای مردان دانا، به سخنان من گوش بدهید و ای عاقلان بشنوید! همان‌طور که زبان مزهٔ غذای خوب را می‌فهمد، گوش هم سخنان خوب را تشخیص می‌دهد. پس ما باید چیزهای درست و خوب را اختیار نماییم. ایّوب ادّعا کرد: «من بی‌گناه هستم و خدا مرا از حق من محروم کرده است. با وجود اینکه تقصیری ندارم، دروغگو ‌شمرده می‌شوم. هرچند خطایی از من سر نزده، ولی زخمهای علاج ناپذیر در بدن خود دارم.» آیا کسی را دیده‌اید که مثل ایّوب حرفهای مسخره بزند؟ او همنشین مردم شریر است و با اشخاص گناهکار سر و کار دارد. او می‌گوید: «چه فایده که انسان دنبال رضای خدا باشد؟»

ایوب 1:34-9 هزارۀ نو (NMV)

پس اِلیهو در ادامه گفت: «ای حکیمان، سخنان مرا بشنوید، و ای دانایان، به من گوش فرا دهید؛ زیرا گوش، سخنان را می‌سنجد، همچنان که کام، خوراک را می‌چِشَد. بیایید تا آنچه را درست است برای خود اختیار کنیم، و آنچه را نیکوست در میان خود فرا گیریم. «ایوب می‌گوید: ”من بی‌گناهم. خدا حق مرا از من دریغ داشته است. اگرچه حق با من است، دروغگو شمرده شده‌ام؛ هرچند بری از هر نافرمانی‌ام، جراحتم علاج‌ناپذیر است.“ کدام انسان مانند ایوب است، که تمسخر را همچون آب می‌نوشد؟ با بدکاران همراه می‌شود، و با شریران راه می‌رود؟ زیرا گفته است: ”انسان را از خشنود ساختنِ خدا سودی عاید نمی‌شود.“