Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta لوکا 22

Jaa

”او منی پت! اگن تئیی رزا اِنت گڑا اے سکّیانی جام و پیالها چه من دور کن و بٹَگلێن، بله نه په منی لۆٹ و واهگا، په تئیی جندئے وَشنۆدیا.“

بله من په تئو دْوا کرت تان تئیی باور و ایمان زئوال مبیت. گڑا، وهدے پِر ترّت و پدا منی راها آتکئے، وتی براتانی دستا بگر و دِلبڈّی بدئے.“

نگنی هم زرت، هُدائے شُگری گپت، چُنڈ چُنڈی کرت، مریدانا دات و گوَشتی: ”اے منی جسم اِنت که په شما کُربانیگَ بیت، اے رسما په منی یات و یاتمانا برجاه بدارێت.“

همے ڈئولا، چه ورگا رَند، جامے زرت و گوَشتی: ”اے جام، منی نۆکێن اَهد و کَرارئے هۆن اِنت که په شمئیگی رێچگَ بیت.

آ، یکّ گران و جان‌سۆچێن رنجێا دُچار اَت، پمێشکا گێشتر دْوایی کرت و آییئے هێد، هۆنئے ترَمپانی ڈئولا زمینئے سرا پِٹِّتنت.

بله شما چُش مکنێت، بِلّێت که شمئے مسترێن، کَسترێنئے ڈئولا ببیت و شمئے هاکم، هِزمتکارئے ڈئولا.

ایسّایا گوَشت: ”او پِتْرُس! من ترا گوَشان که مرۆچی تئو چه کرۆسئے بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رَندا اِنکارَ کنئے.“