Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Лукъа 23

Jaa

Иса булай дей: – Атам! Булардан гечип къой. Неге тюгюл де, булар не этегенин билмейлер. Асгерлер чёп салып, Ону опуракъларын пайлап алалар.

– Гертисин сёйлеймен сагъа: бугюн сен Мени булан бирче женнетде болажакъсан, – деп жавап бере Иса огъар.

Сонг Исагъа: – Иса, Сен пача болуп гелген заманда, мени де эсге аларсан, – дей.

Иса гючлю тавуш булан къычырып: – Гьей Атам! Мен ругьумну Сени къолунга беремен, – дей. Шону да айтып, Иса жан бере.

Такъа деп айтылагъан ерге гелген заманда, онда Ону булан бирге, бирин онг ягъында, биревюн де сол ягъында, эки жинаятчыны да хачгъа илелер.

Тюшде сагьат он экиден уьчге ерли бютюн уьлкени къарангылыкъ къуршай. Шо гьал сагьат уьчлер болгъунча узатылып тура. Гюн тутула ва ибадатханадагъы перде ортасындан эки ярыла.

Юз асгерни башчысы буса, болгъан ишлени гёрюп, Аллагьгъа макътав эте ва: – Гертилей де, Бу Адам муъмин адам болгъан, – дей.