Crimean Tatar - IBT Version

РАББИ-Тааля яраткъан бутюн тарла айванларындан энъ айнеджи йылан эди. Йылан апайдан:
– Бу багъчанынъ бир тюрлю махсулыны ашамагъа Алла сизге разылыкъ бермегени догърумы? – деп сорады. Апай:
– Бизге махсулларны ашамагъа мумкюн, – деп джевап къайтарды. – Амма Алла бизге: «Ольмемек ичюн, ялынъыз багъчанынъ ортасында тургъан теректеки махсулларны ашаманъыз, оларгъа токъунманъыз», – деди.
– Олмайджакъ шей! Ольмезсинъиз, – деди йылан. – Анджа Алла биле ки, сиз оларны ашагъан куню козьлеринъиз ачылып, яхшылыкънен яманлыкъны айырып таныгъан Алла дайын оладжакъсынъыз.
Апай бу терекнинъ махсуллары ашкъа ляйыкъ, гузель, козьге яхшы корюнгенини ве бильги ваде бергенини корьди. Махсулны узьди ве ашады. Янында олгъан акъайына да берди. Акъайы да ашады. Оларнынъ козьлери ачылды, ве олар, бири-бирининъ чыплакъ олгъанларыны корип, инджир япракъларындан озьлерине бель къушанмалары яптылар.
Акъшам салкъыны тюшкенинен, Адем апайынен РАББИ-Таалянынъ багъча бойлап юргенини эшиттилер. РАББИ-Тааля оларны корьмесин деп, тереклер артына сакъландылар. РАББИ-Тааля адамны чагъырып, ондан:
– Къайдасынъ? – деп сорады.
– Мен Сенинъ багъча бойлап юргенинъни эшиттим ве, чыплакъ олгъаным ичюн, къоркъып сакъландым, – деп джевап къайтарды адам.
– Сен чыплакъ олгъанынъны санъа ким айтты? – деп сорады РАББИ. – Мен махсулларыны ашамагъа ясакъ эткен теректен ашамадынъмы?
– О махсулларны манъа Сен берген апайынъ берди, ве мен ашадым, – деди адам.
РАББИ-Тааля апайдан:
– Не яптынъ сен?! – деп сорады.
– Мени йылан алдатып ёлдан урды, ве мен ашадым, – деп джевап къайтарды апай.

РАББИ-Тааля йылангъа:
– Япкъан ишинъ ичюн сен лянет оладжакъсынъ, дюньядаки бутюн эв ве кийик айванлардан ред этиледжексинъ! Къурсакъ устюнде сюйрекленеджексинъ ве омюр-билля тоз ашайджакъсынъ.
Сен ве Адемнинъ апайы бири-биринъизни корьмеге козюнъиз олмайджакъ. Сенинъ баланъ ве апайнынъ баласы бири-бирине эр вакъыт душман оладжакълар. Апайнынъ огълу башынъа уджюм этеджектир, сен исе онынъ табанына уджюм этеджексинъ, – деди.
Апайгъа РАББИ:
– Юклю олгъан вакътынъны зияде дертли этеджегим. Къыйналып бала тападжакъсынъ. Сен акъайынъны арзулайджакъсынъ, амма о, сенинъ эфендинъ оладжакътыр, – деди.
Адамгъа исе РАББИ:
– Апайынъны динълединъ; Мен, ондан махсул ашама деп, ясакъ эткен теректен ашадынъ! Шимди сенинъ ичюн ер юзю лянет олсун! Омюр-билля чекишип, махсулларыны дертнен ашайджакъсынъ. Ер юзю санъа тикенли чалы осьтюреджек, ве сен тарладаки отнен кечинеджексинъ. Къан-теринъе батып, озюнъе нимет къазанаджакъсынъ. Ахыр-сонъу, къара ерден алынып, къара ерге кери киреджексинъ. Сен тозсынъ, тозгъа да чевириледжексинъ, – деди.
Адам озь апайына Ава деген ад берди. О, эписи яшагъан адамларнынъ анасы оладжакъ эди.
РАББИ-Тааля териден Адемнен апайы ичюн урба япып, оларны кийиндирди.

РАББИ-Тааля:
– Адам, Мен дайын, яхшылыкънен яманлыкъны айырып таныгъан олды. Барып да, адам къолуны узатып, омюр терегинден махсул ашап, эбедиен яшап башламагъайды, – деди.
РАББИ-Тааля адамны Эдем багъчасындан къувалады. Барсын, озю асыл олунгъан топракъны ишлеп бакъсын. Адамны къувалагъан сонъ, Эдем багъчасынынъ янындаки, шаркътаки омюр терегине алып баргъан ёлны къорчаламакъ ичюн, Керувларны ве эписи тарафларгъа ургъан атешли къылычны къойды.

להקשיב ל Башланув 3