لوکا 19
19
زَکّائے مهمانی
1ایسّا اَریهایا آتک و چه شهرئے نیاما گوَزگا اَت. 2اۆدا زَکّا نامێن سێر و هَزگارێن مردے هست‌اَت که مالیاتگیرانی مستر اَت. 3آییا لۆٹت که بچاران ایسّا چۆنێنے، بله مردمانی مُچّی مێڑی#19:3 مێڑی، بزان مزنێن مُچّی و شلوکی. اَت و آییئے جند پَٹَکّ اَت. پمێشکا دیستی نکرت. 4گڑا تچانا دێمترا شت و مزنێن درچکێئے#19:4 اے درچکئے اِلمی نام ”Ficus sycomorus“ اِنت. سرا سر کپت که آییا بگندیت، چێا که ایسّا چه همے راها گوَزگا اَت.
5وهدے ایسّا هما جاگها رَست، بُرزا چارت و گوَشتی: ”او زَکّا! جلدی کن، جَهلا اێر کپ که مرۆچی من تئیی مهمان آن.“ 6آ، دمانا اێر آتک و ایسّایی په گَل و وَشّی وتی لۆگا برت.
7مردمان که دیست، سجّهێن نُرنڈگا لگّتنت و گوَشتِش: ”ایسّا گُنهکارێن مردێئے لۆگا مهمان بوتگ.“ 8بله زَکّا پاد آتک و اۆشتات و گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشتی: ”او هُداوند! وتی سجّهێن مال و هستیئے نێما گریبانَ دئیان و اگن من کَسێئے مال ناهَکّا برتگ، بدلا چار سَری گێشتریَ دئیان.“
9ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”مرۆچی اے لۆگا نجات سر بوتگ، چێا که اے مرد هم چه اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچا اِنت. 10هئو! انسانئے چُکّ په گارێنانی شۆهاز کنگ و رَکّێنگا آتکگ.“
سردارزادگ و ده هِزمتکار
(مَتّا 25:14–30)
11هما وهدا که مردم ایسّائے هبران گۆش دارگا اَتنت، ایسّایا وتی هبرانی تها مِسالے هم دات چێا که آ اورشَلیمئے نزّیکّا رَستگ‌اَت و مردمانی گُمان اِش اَت که هُدائے بادشاهی دمانا گندگَ بیت. 12گوَشتی: ”سَردارزادگے دورێن مُلکێا شت که بادشاهیا بگیپت و نون لۆگا واترّ بکنت. 13گڑا ده هِزمتکاری وتی کِرّا لۆٹاێنت و هر یکّێارا یکّ یکّ اَشرپیے#19:13 اَسلیگێن یونانی زبانا، اے زرّئے نام ”مینا“ اِنت. یکّ میناے یکّ کار کنۆکێئے کِساس سئے ماهئے مُزّ بوتگ. دات و گوَشتنتی: ’تانکه من وتی سپرا جنان و واترَّ بان، شما گۆن اے زَرّان سئوداگری بکنێت.‘ 14بله هما مُلکئے مردمان چه آییا نپْرتَ کرت. آییئے رئوگا رَند کاسِدِش راه دات که ما نلۆٹێن اے مرد مئے سرا بادشاهی بکنت.
15بله آییا بادشاهی رَست و وتی مُلکا پِر ترّت و آتک. گڑا هُکمی دات هما دهێن هِزمتکاران که زَرّی داتگ‌اَتنت، بیارنت تانکه بزانت آیان چه سئوداگریا چینچُک رستگ. 16ائولی هِزمتکار آتک و گوَشتی: ’او واجه! تئیی یکّێن اَشرپی من ده اَشرپی کرتگ.‘ 17بادشاها گوَشت: ’شاباش، او شَرّێن هِزمتکار! نون پمێشکا که تئو گۆن کمّێن بُنمالا تچک و راست بوتگئے، من ترا وتی مُلکئے ده شهرئے هاکمَ کنان.‘
18دومی آتک و گوَشتی: ’او واجه! تئیی یکّێن اَشرپی من پنچ اَشرپی کرتگ.‘ 19بادشاها گوَشت: ’من ترا وتی مُلکئے پنچ شهرئے هاکمَ کنان.‘
20دگه هِزمتکارے آتک و گوَشتی: ’او واجه! اِش اِنت تئیی اَشرپی که من دَزمالێا بستگ و اێر کرتگ، 21چێا که منا چه تئو تُرستگ. تئو تْرندێن مردے ائے، هما چیزّ که تئو جم نکرتگ‌اَنت، آیان چست کنئے و برئے و هما که تئو نکِشتگ‌اَنت، آیانَ رُنئے.‘ 22بادشاها گوَشت: ’او هَبیسێن هِزمتکار! من ترا چه تئیی جندئے هبران مئیاربارَ کنان. تئو زانت که من تْرندێن مردے آن، هما چیزّانَ وتیگَ کنان که من جم نکرتگ‌اَنت و همایانَ رُنان که من نکِشتگ‌اَنت، 23گڑا تئو چێا منی زَرّ تاجرانی کِرّا اێر نکرت که پِر ترّگا رَند منا وتی زرّ گۆن سوتّ برستێن.‘
24گڑا بادشاها گۆن اۆشتاتگێن مردمان گوَشت: ’اَشرپیا چه اِشیا پَچ گِرێت و هماییا بدئیێت که آییئے کِرّا ده اَشرپی اَنت.‘ 25آیان گوَشت: ’واجه! آییئے کرّا وه ده اَشرپی هست.‘ 26بادشاها گوَشت: ’شمارا گوَشان، هرکَسا که چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت، بله هرکَسا که نێست، هرچے که هستی هم پَچ گِرگَ بیت. 27بله هما که منی دژمن اَنت و نلۆٹنت که من آیانی بادشاه ببان، آیان بیارێت و منی دێما بکُشێت.‘“
اورشلیما ایسّایا وشّاتکَ کننت
(مَتّا 21:1–9؛ مَرکاس 11:1–10؛ یوهَنّا 12:12–15)
28چه اے هبران و رَند، ایسّا پێسر بوت و دێم په اورشَلیما شت. مردم آییئے همراه اَتنت. 29وهدے زئیتون نامێن کۆها بئیت‌پاجی و بئیت‌اَنیائے مێتگانی نزّیکّا رَست، وتی دو مُریدی پێسرا دێم دات و 30گوَشتنتی: ”دێمی مێتگا برئوێت و اَنچُش که شما اۆدا رَسێت، هری کُرّگے گندێت که بستگ و تنینگه کَسے آییا سوار نبوتگ. آییا بۆجێت و اِدا بیارێت. 31اگن کَسێا جُست کرت که شما چێا اِشیا بۆجگا اێت، بگوَشێت که واجها پکار اِنت.“
32هما که دێم دئیگ بوتنت، آ شتنت و اَنچۆ که ایسّایا گوَشتگ‌اَت، هما پئیما دیستِش. 33اَنچۆ که کُرّگا بۆجگا اَتنت، کُرّگئے هُدابُندان چه آیان جُست کرت: ”شما چێا اے کُرّگا بۆجگا اێت؟“ 34مُریدان پَسّئو دات: ”واجها پَکار اِنت.“ 35مریدان کُرّگ ایسّائے کِرّا آورت، وتی شال و کباهِش کُرّگئے پُشتا اێر کرتنت و ایسّااِش سوار کرت. 36وهدے ایسّا دێما رئوان اَت، مردمان وتی شال و کباه راهئے سرا چێرگێجان کرتنت.
37وهدے ایسّا زئیتونئے کۆهئے اێرکپئے نزّیکّا رَست، آییئے مُریدانی مُچّیا په اے سجّهێن مۆجزهان که آیان دیستگ‌اَتنت، په گَل و شادِه و گۆن بُرزێن تئوارے هُدا سَتا کرت و گوَشت: 38”مبارک اِنت هما بادشاه که هداوندئے ناما کئیت! آسمانا سُهل و اێمنی، بُرزێن اَرشا شان و شئوکت.“
39چه مردمانی نیاما، لهتێن پَریسیا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او استاد! وتی مُریدان هَکّل کن.“ 40ایسّایا درّاێنت: ”من شمارا گوَشان، اگن اے بێتئوار ببنت، سِنگ و ڈۆک کوکّارَ کننت.“
په اورشلیما ایسّائے اَرس
41وهدے ایسّا اورشَلیما نزّیکّ بوت و شهری دیست، گْرێتی و 42گوَشتی: ”دْرێگتا تئو مرۆچی بزانتێن که کجام چیزّ په تئو سُهل و اێمنیَ کاریت. بله بَژن و اَپسۆز که نون چه تئیی چمّان چێر و اَندێم#19:42 اَندێم، بزان چێر، پۆشیده. اِنت. 43په تئو اَنچێن رۆچَ کاینت که دژمن تئیی چپّ و چاگردا سَنگرَ بندنت و ترا چارێن نێمگان اَنگرَّ کننت و تئیی چاگردا تَنْکَ تَرّێننت. 44ترا و تئیی چُکّان که تئیی پناها اَنت، گۆن هاکان هئوارَ کننت و سِنگے سِنگئے سرا هم پَشتَ نگێجنت، چێا که تئو وتی هُدائے آیگئے وهد و ساهت پَجّاه نئیاورت.“
چه مزنێن پرستشگاها سئوداگرانی در کنگ
(مَتّا 21:12–16؛ مَرکاس 11:15–18؛ یوهَنّا 2:13–16)
45اشیا رَند ایسّا مزنێن پرستشگاها شت و سئوداگران در کنگا لگّت. 46گوَشتی: ”هُدائے کتابا نبشته اِنت: منی لۆگ دْوا کنگئے جاگهَ بیت،#19:46 اِشئیا نبیئے کتاب 56:7. بله شما ڈُنگانی پناه‌گاهے کرتگ.“
47آییا هر رۆچ مزنێن پرستشگاها تالیمَ دات. مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماش آییئے کُشگئے جُهدا اَتنت، 48بله په وتی اے مکسدا هچّ راهے در گێتکِش نکرت، چێا که آییئے هر هبر سجّهێن مردمانی دلا نِشتگ‌اَت.
© 2016-22 Wycliffe Bible Translators, Inc.