Iivan 1
1
Sana tuli ristikanzakse
1Allus oli Sana.
Sana oli Jumalan luo,
i Sana oli Jumal.
2Alguu myö Sana oli Jumalan luo.
3Kai on tulluh Sanaspäi.
Ni mi, mi on roinnuhes,
ei ole roinnuhes Hänettäh.
4Hänes oli elos,
i elos oli rahvahan valgei.
5Valgei pastau pimies,
pimei ei voittanuh sidä.
6Tuli ristikanzu, kudaman työndi Jumal, hänen nimi oli Iivan. 7Häi tuli nähtyn sanojakse, sanomah valgieh näh, ku kaikin hänen sanan kauti uskottas sih valgieh. 8Iivan iče ei olluh se valgei, a häi vai tuli ku sanuo tozi sih valgieh näh.
9Tozi valgei, kudai ozuttau tuldu jogahizele ristikanzale, oli tulos muailmah.
10Muailmas Häi oli,
i muailmu oli roinnuhes Hänen kauti,
no se ei tunnustannuh Händy.
11Häi tuli omah muailmah,
no se ei vastannuh Händy.
12No kaikile, ket vastattih Händy,
Häi andoi vallan tulla Jumalan lapsikse,
kaikile, ket uskotah Hänen nimeh.
13Hyö ei olla ristikanzan suavut,
ei rungan himos,
ei miehen tahtos,
a ollah Jumalaspäi tulluot.
14Sana rodih ristikanzakse,
i eli meijän keskes.
Myö kaččelimmo Hänen taivahallistu valgiedu,
valgiedu, kudaman Tuatto andau aino Poijale.
Häi oli täyzi hyvytty da toven tundemistu.
15Iivan saneli Häneh näh da kirgui: «Häi on se, kudamah näh sanoin: Ken tulou jälles minuu, on suurembi minuu, ku Häi on olluh enne minuu.»
16Hänen kyllyhyvyös myö kaikin olemmo suannuh,
hyvytty hyvyön piäle.
17Zakon annettih Moisein kauti,
hyvys da tozi tuldih Iisusan Hristosan kauti.
18Jumalua niken nikonzu ei ole nähnyh.
Aino Poigu, kudai on Tuatan rinnal,
opasti meidy tundemah Händy.
Iivan Ristii sanelou iččeh näh
(Matf. 3:1-12; Mark. 1:1-8; Luk. 3:1-18)
19Tämä on se tozi, kudaman Iivan sanoi, konzu jevreilöin vahnimat työttih Jerusalimaspäi pappiloi da leevieläzii kyzymäh hänel: «Ken sinä olet?» 20Iivan sanoi kohti, ei puččevunnuh. Häi sanoi kohti: «En minä ole Messii.» 21«Kenbo sit olet?» kyzyttih hyö. «Oletgo Il՚l՚u?» «En ole», vastai Iivan. «Oletgo sit se uskaldettu Jumalan iänenkandai?» Häi vastai: «En.» 22Sit hyö sanottih: «Kenbo sit sinä olet? Meil pidäy vediä viesti niilöile, ket meidy työttih. Midäbo sanot iččes näh?» 23Iivan sanoi: «Minä olen se iäni, kudai kirguu elämättömäs muas: ‘Luajikkua oigiekse Ižändän dorogu!’ Nengahäi iänenkandai Isaija on ennustannuh.»
24Niilöin joukos, kudamii oli työtty Iivanan luo, oli fariseidugi. 25Hyö kyzyttih hänel: «Miksebo sit ristit rahvastu, ku et ole Messii, etgo Il՚l՚u, etgo se Jumalan iänenkandai?» 26Iivan vastai: «Minä ristin viel, a teijän keskes on toine, kudamua työ etto tunne. 27Häi on se, kudai tulou jälles minuu. Minä en päi ni Hänen kengien nuorazii kerittämäh.» 28Tämä oli Jordanjoven toizel puolel, Vifanies, kus Iivan oli rahvastu ristimäs.
Jumalan Vuonu
29Tossupiänny Iivan nägi Iisusan tulemas hänen luo. Iivan sanoi: «Kačokkua! Jumalan Vuonu, kudai ottau iččeh piäle muailman riähkän! 30Häi on se, keh näh sanoin: ‘Jälles minuu tulou mies, kudai on minuu suurembi, ku on olluh enne minuu.’ 31I minägi en tundenuh Händy, no ku Izrail՚u suas tiediä, ken Häi on, tulin viel ristimäh.»
32Iivan tovesti: «Minä näin, kui Hengi heityi, kui kyyhköi, taivahaspäi da jäi Hänen piäle. 33Minägi en tundenuh Händy. No Häi, kudai työndi minuu ristimäh viel, sanoi minule: ‘Kudaman piäle näit Hengen heittymäs da azettumas, se ristiy Pyhäl Hengel!’ 34Minä näin sen i tovestan – tämä ristikanzu on Jumalan Poigu.»
Iisusan enzimäzet opastujat
35Tossupiänny Iivan myös oli sil samazel kohtal, i hänenke oldih hänen kaksi opastujua. 36Iisus astui siiriči. Iivan nägi sen i sanoi: «Kačokkua: Jumalan Vuonu!» 37Konzu net opastujat kuultih Iivanan sanat, hyö lähtiettih Iisusale peräh. 38Iisus kiändyi, i ku nägi heidy jälles astumas, Häi kyzyi: «Midäbo työ tahtotto?» Hyö vastattih: «Ravvi,» – se on meikse ‘opastai’ – «kesbo Sinä elät?» 39«Läkkiä, sit näittö», sanoi Iisus. Hyö lähtiettih i nähtih, kes Häi eläy, i jiädih lopukse päiviä Hänenke. Silloi oli nenga kymmenes čuassu.#1:39 Se on n՚elli čuassuu jälles puoldupäiviä.
40Yksi niilöis, kudamat kuultih Iivanan sanat da lähtiettih Iisusale peräh, oli Andrei, Simon-Pedrin velli. 41Häi enzimäzekse löydi oman vellen, Simonan, da sanoi hänele: «Myö lövvimmö Messien!» – se on Hristos. 42Andrei vedi hänen Iisusan luo. Iisus kačoi häneh da sanoi: «Sinä olet Simon, Jonan poigu. Sinun nimekse roih Kifa» – se on Kallivo, Pedri.
43Tossupiänny, konzu Iisus šuorii lähtemäh Galileih, häi löydi Hilipän da sanoi hänele: «Läkkä minunke.» 44Hilippy oli Vifsaidaspäi, sit samazes linnaspäi kui i Andrei da Pedri. 45Hilippy löydi Natanailan da sanoi hänele: «Myö lövvimmö sen, kudamah näh Moisei kirjutti Zakonas da kirjutettih Jumalan iänenkandajat! Häi on Iisus, Josifan poigu Nazarietaspäi.» 46Natanailu sanoi: «Voibigo Nazarietaspäi vuottua midätahto hyviä?» «Tule kačo», sanoi Hilippy.
47Konzu Iisus nägi Natanailan tulemas Hänen luo, Häi sanoi: «Kačo, täs on toven izrail՚alaine! Hänes ei ole nimittumua kielahuttu.» 48«Misbo Sinä minuu tunnet?» kyzyi Natanailu. Iisus vastai hänele: «Enne kui Hilippy kučui sinuu, minä näin sinuu smokvupuun al.» 49Natanailu sanoi: «Ravvi, Sinä olet Jumalan Poigu, Sinä olet Izrail՚an suari!» 50Iisus sanoi hänele: «Sendähgo sinä uskot, ku sanoin, kui näin sinun smokvupuun al? Vie suurembua kummua suat nähtä.» 51I Häi jatkoi: «Toven, toven sanon teile: työ roittokseh nägemäh taivahan avvoi da Jumalan anheliloi yläh-alah liikkumas sil kohtua, kus Ristikanzan Poigu on.»
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003