Iivan 8
8
Karguaju naine
2Aijoi huondeksel Iisus tuli tuaste jumalankodih. Hänes ymbäri rahvastu kerävyi suurin joukkoloin, i Häi istuihes da opasti heidy.
3Silkeskie zakonanopastajat da fariseit tuodih Hänen luo naine, kudai tavattih vierahan mužikanke maguamas. Hyö pandih händy kaikkien nägevih 4i sanottih Iisusale: «Opastai, tämä naine tavattih vierahan mužikanke maguamas. 5Moisei on Zakonas andanuh meile käskyn: tämänmoizii pidäy kivittiä surmah suate. Midäbo sinä sanot?» 6Hyö paistih nenga, ku tahtottih oppie Iisusan mielii da löydiä midätahto, mis viärittiä Händy.
No Iisus kumardui da kirjutti sormel muah. 7Konzu hyö prižmittih Hänes vastavustu, Häi oigeni i sanoi: «Se teis, ken ei luadinuh riähkiä, lykäkkäh enzimäzen kiven.» 8Häi uvvessah kumardui da kirjutti muah. 9Ku viärittäjät kuultih Iisusan sanat, hyö lähtiettih iäres toine toizen jälles, vahnimat enzimäzinny [, ku sydämeči tunnustettih oma viärys]. Sih jäi vai Iisus da naine. 10Iisus oigeni da kyzyi hänel: «Naine, kusbo ollah sinun viärittäjät? Eigo niken suudinuh sinuu?» 11«Ižändy, ei niken», vastai naine. Iisus sanoi: «En minägi suudi sinuu. Mene da enämbi älä luaji riähkiä.»]
Muailman valgei
12Iisus tuaste pagizi rahvahanke da sanoi: «Minä olen muailman valgei. Ken noudau minuu, se ei astu pimies, hänel on eloksen valgei.» 13Fariseit sanottih Hänele: «Sinä iče tovestat iččeh näh, ei sinun sanat olla pädijät.» 14Iisus vastai: «Hos minä iče tovestan iččeh näh, minun sanat ollah tovet, ku tiijän, kuspäi olen tulluh da kunne menen. A työ etto tiijä, kuspäi minä tulen da kunne menen. 15Työ suuditto kui ristikanzat, minä en suudi nikedä. 16A ku suudinen, minun suudo on oigei, enhäi minä ole yksin, minunke on Tuatto, kudai minuu työndi. 17Sanotahhäi teijän Zakonasgi, kahten hengen tovestus on pädii. 18Minä sanon toven iččeh näh, dai Tuatto, kudai työndi minuu, sanou toven minuh näh.» 19«Kusbo sinun Tuattas on?» kyzyttih hyö. Iisus vastai: «Työ etto tunne minuu, ettogo minun Tuattua. Ku tundizitto minuu, tundizitto Tuatangi.»
20Tämän paginan Iisus pidi konzu opasti rahvastu jumalankoin pihal d՚engankeriändylippahan luo. Niken ei ottanuh Händy kiini, ku Hänen aigu ei vie tulluh.
«Minä lähten iäre»
21Toizen kerran rahvahanke paistes Iisus sanoi: «Minä lähten iäre. Sit työ ečittö minuu, no kuoletto omih riähkih. Kunne minä menen, sinne työ etto piäze.» 22Jevreilöin vahnimat diivuittihes: «Ei taki häi šuorie iččiedäh tappamah, ku sanou: ‘Kunne minä menen, sinne työ etto piäze’?» 23Iisus sanoi heile: «Työ oletto lähtenyh alahanpäi, minä – ylähänpäi. Työ kuulutto täh muailmah, no minä en kuulu täh muailmah. 24Sendäh sanoin teile: työ kuoletto omih riähkih. Minä olen se, ken olen#8:24 Tekstan sanondu «minä olen se, ken olen» vihjuau Jumalan nimeh ‘Minä-olen’. 2 Moisein kniigu 3:14. – ku etto uskone, kuoletto omih riähkih.» 25«Kenbo sit olet?» kyzyttih hyö. Iisus vastai: «Se, kenekse teile olen sanonuh iččie alguu myö. 26Minul on teis äijy sanottavua da suudittavua. No minun Työndäi pagizou tottu, a minä vai sanon muailmale sen, min minä olen kuulluh Hänespäi.»
27Iisus pagizi Tuattah näh, ga hyö ei ellendetty. 28Sikse Iisus jatkoi: «Konzu työ ylendättö Ristikanzan Poijan, sit työ ellendättö – minä olen se, ken olen, engo nimidä luaji omas ičespäi, a pagizen muga, kui Tuatto on opastannuh minuu. 29Häi, kudai työndi minuu, on minunke. Häi ei jättänyh minuu yksin, ku minä luajin kai Hänen mieldy myö.»
30Konzu Iisus nenga pagizi, äijät uskottih Häneh.
Avraaman lapset
31Niilöile jevreilöile, kudamat uskottih nygöi Häneh, Iisus sanoi: «Ku pyzynettö minun sanas, työ toven oletto minun opastujat. 32Työ opastutto tundemah toven, i tozi piästäy teidy välläle.» 33Hyö vastattih Hänele: «Myö olemmo Avraaman jälgeläzet, emmo nikonzu olluh nikenen orjannu. Kuibo sinä voit sanuo: ‘Työ piäzettö välläle’?» 34Iisus vastai: «Toven, toven sanon teile: jogahine, ken luadiu riähkiä, se on riähkän orju. 35Orju ei pyzy talois ilmastu igiä, a poigu pyzyy. 36Ku Poigu piästäy teijät, työ oletto tovessah välläl. 37Minä tiijän – työ oletto Avraaman jälgeläzet. I yksikai työ tahtotto tappua minuu, ku minun sana ei sua teis sijua. 38Minä pagizen sidä, midä olen nähnyh Tuatan luo – a työ luajitto sidä, midä omas tuatas tiijokse saitto.»
39Hyö vastattih Iisusale: «Meijän tuatto on Avraam.» Iisus sanoi: «Ku olizitto Avraaman lapset, työ ruadazitto Avraaman ruadoloi. 40No nygöi työ tahtotto tappua minuu, miesty, kudai teile sanoi toven, sen, min Jumalas kuuli. Avraam ei luadinuh muga. 41Työ luajitto juuri muga, kui teijän tuatto.»
Hyö sanottih: «Myö emmo ole äbärehet. Meil on yksi tuatto, Jumal.» 42Iisus vastai: «Ku Jumal olis teijän Tuatto, työ suvaiččizitto minuu, ku olen lähtenyh Jumalaspäi da tulluh tänne. En minä omal himol ole tulluh, a Häi työndi minuu. 43Miksebo työ etto ellendä minun paginua? Sendäh, ku etto voi ni kuunnella, midä minä sanon. 44Työ oletto lähtenyh pahalazespäi. Häi on teijän tuatto, i hänen mieldy myö työ tahtotto ruadua. Sattan on alguu myö olluh piäniekku. Häi on loitton tovespäi, sidä häi ei tunne. Konzu häi kielastelou, häi luadiu omua iččie myö, ku on kielastelii da kielastuksen tuatto. 45No minuu työ etto usko, ku minä pagizen tottu. 46Olengo minä luadinuh riähkiä? Voibigo ken teis sen ozuttua? A ku paissen tottu, miksebo etto usko minuu? 47Se, ken on Jumalaspäi, kuulou midä Jumal pagizou. Työ etto kuule, ku etto ole Jumalaspäi.»
Iisus da Avraam
48Jevreit sanottih Iisusale: «Emmogo myö tottu pagize, ku sanommo: sinä olet samarielaine, i sinus on karu. Eigo muga olla dielot?» 49Iisus vastai: «Ei minus ole karuu. Pien kunnivos Tuattua, a työ huiguatto minuu. 50En eči kunnivuo ičele, no on toine, kudai eččiy da suudiu. 51Toven, toven sanon teile: ken noudau minun sanua, se ni igänäh ei näi surmua.»
52Jevreit sanottih Hänele: «Nygöi myö näimmö: sinus on karu. Avraam on kuolluh, dai Jumalan iänenkandajat, a sinä sanot: ‘Ken noudau minun sanua, sille ni igänäh ei tule surmu vastah.’ 53Sinägo sit olet suurembi kui meijän Avraam-tuatto? Häi on kuolluh, kuolluot ollah i Jumalan iänenkandajat. Kenennybo sit iččie piet?»
54Iisus vastai: «Ku minä iče ylendännen omua kunnivuo, se kunnivo ei ole nimittumas hinnas. No minun kunnivuo ylendäy Tuatto, Häi, kudamua työ sanotto omakse Jumalakse. 55Työ etto ole opastunnuh Händy tiedämäh, a minä tiijän Händy. Ku sanozin: ‘En tiijä Händy’, olizin kielastelii kui työ. No minä tiijän Händy da novvan Hänen sanua. 56Teijän tuatto, Avraam, oli ihastuksis, ku roihes nägemäh minun päivän. Häi nägi sen i ihastelih.»
57Jevreit sanottih Hänele: «Et ole ni viijenkymmenen vuvven igäine, a buiteku olet nähnyh Avraamua!» 58Iisus vastai: «Toven, toven sanon teile: enne ku Avraam tuli täh muailmah, minä jo olin.» 59Sit hyö allettih kerätä kivii, ku tahtottih lykkie Häneh, no Iisus vältyi heijän silmispäi i lähti jumalankoispäi.
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003