Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan لوقا 18

Pataje

عیسی بُ شاگِردا مَثَلَگ اینا گو نیشان دَت دِبی هَمِشَ دعایا بِگَن و چه جارا دلسار نَبِن.

نَهَ، ما خدا حَقه اَونه گو بوخو بِژارتیَ و شَو و رُژ بُ درگاهه وی هَوارا خو دِبَن، نادَتَ وان؟ ما وه شُله هَ دیه پاش بِخِنیت؟ اَز بُ وَ دِبِژِم گو گَلَک زو دیه حَقه وان بِدَته. بله دیسا ژی، وقته گو گوره انسان بِت، ایمانه دیه سَر عَردی پَیدا گَت؟»

عیسی گُت: «اَو شُلا گو انسان چه جورا نَشِت بِگَت، گِرِنا وی بُ خدا هِسانَ.»

قاضی مدَتَگه گوهه خو نَدا وی. بله دوماییگه گُتَ خو: ”دوزَ گو اَز نه خدا دِتِرسِم و نه اَرزِشه بُ خلقه خُدان دِگَم، بله دیسا ژی چون گو اَو بِوَژِنَ هَ مُزاحِمه مِن دِبیت، اَزه حَقه وی بِستینِم، نَگو هَمِشَ بِت و بِهنا مِن چِگ گَت!“‌»

بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، هَچی کَسه پادشاهیا خدا وَگو زارویَگه قَبول نَگَت، ناچیتَ ناودا.»

بله عیسی اَو گاز گِرِنَ لاره خو و گُت: «بِهلِن زارو بِنَ لاره مِن؛ پِشیا وان نَگِرِن، چون گو پادشاهیا خدا یا مِرُوه بینا وانَیَ.

عیسی گُتَ وی: «بِلا چاوه تَ وَبِن! ایمانا تَ، شفا دایَ تَ.»

عیسی گُتَ وی: «بُچی تِ دِژی مِن قَنج؟ چه کَس قَنج نینَ خِنجی خدا.