Marka 1
1
Zapowiedź przyjścia Jezusa
(Mt 3,1‐12; Łk 3,1‐18; J 1,19‐28)
1 # Ps 2,7; Mt 1,1; J 1,34; 1 J 4,15 Oto Dobra Wiadomość#Inne przekłady używają tu określenia „ewangelia”, które jest transliteracją greckiego słowa euangelion oznaczającego etymologicznie „dobrą wiadomość”, „radosną wieść”. Początkowo słowo euangelion miało pospolite znaczenie, niepowiązane z żadnymi treściami religijnymi, dlatego Redakcja NPD zdecydowała się użyć bardziej współczesnego określenia „Dobra Wiadomość”. Przez zastosowanie wielkich liter pragnęliśmy jednocześnie zaznaczyć, że chodzi tu o jedyny w swoim rodzaju przekaz o dziele, którego dokonał Bóg w Chrystusie, aby umożliwić ludziom wstęp do swej rzeczywistości chwały w odwiecznym i nieskończonym Życiu. o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.
2 # Iz 40,3; Ml 3,1; Mt 11,10; J 1,23; J 3,28 Zgodnie z tym, co zostało zapisane w zwoju proroka Izajasza#Biblia Hebrajska była zbiorem wielu zwojów. Często na jednym zwoju zapisywano wiele ksiąg. Aby łatwiej operować takimi zwojami, nazywano je wg tytułu pierwszej zapisanej tam księgi. Najwyraźniej Marek miał dostęp do zwoju proroka Izajasza, na którym znajdowała się także Księga Malachiasza.:
Oto Ja wysyłam swojego posłańca, by drogę mi przygotował # Por. Ml 3,1a. .
3 # Iz 40,3; J 1,23 oraz:
Słyszę głos wołający na pustkowiu:
„Wyrównajcie swe drogi przed przyjściem PANA!
Uporządkujcie swe sprawy, zanim przyjdzie nasz Bóg!” # Por. Iz 40,3. ,
4 # Mt 3,6; Dz 13,24; Dz 19,4 na pustkowiach Judei rozpoczął działalność Jan, który wzywał Żydów do pełnego wodnego zanurzenia#Inni tłumaczą: „chrzest”. jako wyrazu opamiętania się#Gr. metanoia. Słowo to oznacza całkowitą przemianę sposobu myślenia; zwrot myślowy o 180 stopni., które jest niezbędne do odpuszczenia grzechów. 5Do Jana garnęła się cała Judea. Także wielu mieszkańców Jerozolimy przychodziło do niego. Wszyscy oni byli zanurzani w wodach Jordanu. W trakcie tej ablucji#Ablucja – rytualne obmycie ciała. Jan dokonywał jej przez całkowite zanurzanie przychodzących do niego Żydów. uznawali swoją grzeszność#Inni tłumaczą: „wyznając przy tym swoje grzechy”. Jednak sens greckiego słowa homologeo, tłumaczonego jako „wyznawanie” (grzechów), jest nieco inny. Mówi on o zgodzeniu się z Bogiem w sprawie Jego poglądu na grzech. Więcej w Komentarzu NPD → Wyznanie grzechu.. 6#Kpł 11,22; 2 Krl 1,8Jan był skromnym człowiekiem. Nosił na sobie odzienie z wielbłądziej sierści spięte na biodrach skórzanym pasem i żywił się szarańczą oraz miodem dzikich pszczół. 7#J 1,27; Dz 13,25Niczym herold nawoływał:
— Ktoś potężniejszy ode mnie idzie za mną. Nawet na kolanach nie jestem godzien rozwiązywać rzemieni u Jego sandałów. 8#Jl 2,28; J 1,26.33; Dz 2,4; Dz 10,45; Dz 11,16Ja zanurzam was jedynie w wodę, lecz On, gdy przyjdzie, zanurzy was w Ducha Uświęcenia#Określenie EN PNEUMATI HAGIO występuje tu ogólnie, bez żadnych rodzajników. Więcej w Komentarzu NPD → Duch Świętego Boga.!
Początek służby Jezusa Chrystusa
(Mt 3,13‐17; Mt 4,1‐22; Mt 8,1‐17; Łk 3,21‐22; Łk 4,1‐44; Łk 5,1‐16)
9 # Łk 2,51 W tym właśnie czasie przybył do Jana Jezus, który pochodził z miasteczka Nazaret, położonego w Galilei, by dać się zanurzyć w wodach Jordanu. 10#J 1,32‐34A wychodząc z wody#Jezus przyjął zanurzenie (chrzest) od Jana, lecz w Jego przypadku sens zanurzenia był inny niż dla wszystkich Żydów. Oni bowiem publicznie uznawali swoją grzeszność, Jezus zaś – będąc bez grzechu – nie musiał niczego takiego uznawać. Celem Jego chrztu było więc: (1) złożenie wyznania przez Ojca z Niebios, który publicznie oświadczył, że Jezus jest prawowitym Synem Bożym i Boskim Wybrańcem; (2) prorockie przedstawienie Chrystusa jako arcykapłana lepszego Przymierza (por. Hbr 3,1; Hbr 4,14‐15; Hbr 7,26; Hbr 8,1), który w sposób doskonały wypełni Prawo Mojżeszowe. Prawo zaś nakazywało kapłanom obmycie się (oczyszczenie, dokonanie ablucji) przed rozpoczęciem służby; (3) zakomunikowanie Janowi, że jego misja zakończyła się, miał on bowiem jedynie przygotować drogę dla Mesjasza, a Ten właśnie przyszedł., natychmiast ujrzał otwierające się nad Nim Niebiosa i Ducha, który łagodnie – niczym synogarlica#Synogarlica to gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, znacznie mniejszy i czystszy od gołębia. Ptaki te, po dobraniu się w pary, zachowują sobie dozgonną wierność. Marek nie mówi, że Duch miał postać synogarlicy, ale jedynie, że łagodnie, NICZYM SYNOGARLICA siadająca na konarach drzew, spoczął na Jezusie. Wielu malarzy, niestety, mocno przesadzało w swych artystycznych wizjach, gdy starali się ilustrować ten fragment Pisma św. – spoczął na Nim. 11#Rdz 22,2; Iz 42,1; Mt 17,5; Hbr 1,5; 2 P 1,16‐21Wtedy także dał się słyszeć z Niebios Głos:
— Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w którym złożyłem całość moich planów.
12Zaraz potem Duch poprowadził Jezusa na pustkowie, 13#Hi 1,6; Ps 91,13; J 1,51gdzie nie było ludzi, tylko dzikie zwierzęta. Tam przez czterdzieści dni był kuszony#W tekście oryginalnym użyte zostało słowo gr. peiradzo, które można tłumaczyć jako „test”, „próba” albo „pokusa” w zależności od tego, kto jest inicjatorem wspomnianego działania. Marek wyraźnie pokazuje, że Duch Boży wyprowadził Jezusa na pustkowie (w domyśle, by Jego zaufanie do Ojca zostało wypróbowane). Tam przystąpił do Jezusa szatan, który kusił Go przez 40 dni. Jest wręcz normą sytuacja, w której, gdy Bóg poddaje wiarę człowieka próbie, natychmiast zjawia się szatan, by w tym samym czasie go kusić. Samo pojawienie się pokusy nie jest grzechem, dopiero uleganie jej jest nieprawością. Przypomina to nieco tzw. egzamin dojrzałości. Młodzi ludzie przychodzą na egzamin maturalny, by udokumentować dojrzałość posiadanej wiedzy, jednak w jego trakcie są kuszeni, by ściągać, co jest przeciwne głównej idei tego sprawdzianu. Stają więc w sytuacji peiradzo, która opisuje zarówno test, jak i pokusę. Do nich samych należy wybór, jak się zachowają. Z analizy biblijnych kontekstów słowa peiradzo wynika ważna nauka dotycząca zachowania w takiej sytuacji. Należy pamiętać, co Jezus czynił i co mówił o prawdzie Bożego Słowa (Mt 4,4; Mt 4,7; Mt 4,10). Pomocne może być również to, co napisał Paweł w 1 Kor 10,13. przez szatana. Potem przystąpili do Niego aniołowie, by Mu usługiwać#Z Mt 4,11 wiemy, że aniołowie przystąpili do Jezusa, by Mu służyć, gdy już przeszedł zwycięsko wszelkie pokuszenia..
14 # Mk 6,17‐18; J 3,24; Rz 1,1 A kiedy Jan został uwięziony, Jezus udał się do Galilei. Tam dalej głosił Bożą Dobrą Wiadomość 15#Dn 7,22; Mt 3,2; Mt 8,10; Ga 4,4; Ef 1,10i nauczał:
— Czas ustalony # „Czas ustalony” – dynamiczny ekwiwalent występującego tu słowa kairos, które oznacza założony wcześniej okres lub specyficzną epokę. Bieżący upływ czasu w sensie mijających kolejnych minut i godzin określany jest w grece słowem chronos. przez Boga dopełnił się. Właśnie przybliżyło się do was Królestwo Boże. Opamiętajcie # Wbrew wielu współczesnym interpretacjom Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie Jezus (podobnie jak i Jan zwany Chrzcicielem) kładł zdecydowany nacisk na opamiętanie się – gr. metanoia (całkowita przemiana sposobu myślenia). Biblia w wielu miejscach pokazuje, że bez opamiętania się (gr. metanoi) nie ma prawdziwego nawrócenia. Więcej w Komentarzu NPD → Opamiętanie się. się więc i zaufajcie Dobrej Wiadomości o Bożym Królestwie!
16Pewnego dnia Jezus, przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, zobaczył Szymona#Imię Szymon (z hebr. Szim'on) znaczy „posłuszny”, „słuchający”. Jest ono derywatem (słowem pochodnym) od hebr. rdzenia szama` (aram. szema`), występującego m.in. w żydowskim wyznaniu wiary „Słuchaj, Izraelu!”. i Andrzeja, jego brata, zarzucających z brzegu do jeziora sieci obręczowe. Byli bowiem rybakami. 17#Mt 13,47Powiedział do nich wówczas:
— Chodźcie ze mną, a ja nauczę was, jak łowić ludzi.
18Oni natychmiast odłożyli swe sieci i poszli za Nim. 19#Mt 10,2; Mk 3,17; Mk 10,35; Łk 5,10Idąc dalej, zobaczył dwóch innych rybaków: Jakuba, syna Zebedeusza, i jego brata Jana układających sieci w łodzi. 20Ich także wezwał, a oni również od razu zostawili łódź oraz swego ojca, Zebedeusza, razem z najętymi przez niego robotnikami, i ruszyli za Nim.
21 # Mt 4,13; Mk 6,2; Łk 4,16; Łk 6,6; Łk 13,10 Gdy przybyli do Kafarnaum#Kafarnaum – miejscowość leżąca na północnym brzegu Jeziora Galilejskiego, około 4 km na zachód od ujścia Jordanu., Jezus w najbliższy szabat udał się do synagogi#Niektórzy tłumaczą „wszedł do ich synagogi”. Greckie słowo synagoge jest jednym z wariantów przekładu słowa hebrajskiego qahal, które w starożytności oznaczało zgromadzenie dowolnej grupy ludzi w jakimkolwiek celu. Zarówno qahal, jak i synagoge były w użyciu w pismach starożytnych do opisywania wszelkich zgromadzeń – nie tylko żydowskich, ale i greckich czy rzymskich., by nauczać. 22#Mt 7,28‐29Zebrani tam Żydzi wprost nie mogli się nadziwić Jego Słowu, gdyż mówił bardzo autorytatywnie#Słowo „autorytet” pochodzi od słowa „autor” i znakomicie opisuje pozycję Jezusa, który jest przecież Autorem Prawa Mojżeszowego., a nie jak uczeni w Piśmie#„Uczeni w Piśmie” – określenie rabinów specjalizujących się w interpretowaniu Biblii Hebrajskiej..
23 # Mt 8,29; Mk 5,2 W synagodze znajdował się pewien człowiek, będący pod wpływem nieczystego ducha. W pewnym momencie zaczął on 24#Ps 16,10; Mt 8,29; Mk 5,7; J 6,69; Dz 3,14wołać:
— Po co wtrącasz się w nasze sprawy, Jezusie z Nazaretu?! Wiem, kim jesteś, Święty Boże#Inni tłumaczą to „Święty Boży” albo „Święty Boga”. Jednak takie przekłady greckiego HO HAGIOS TU THEU są na gruncie polskiej gramatyki i frazeologii językowymi dziwolągami. Z uwagi na to, iż w grece mamy tu do czynienia z dwoma rzeczownikami HO HAGIOS (ten jeden, jedyny ŚWIĘTY) oraz HO THEOS (BÓG), Redakcja NPD uznała, że lepiej swą funkcję odda przekład „Święty Bóg” z uwzględnieniem polskiej fleksji. Takie określenie było klasycznym hebraizmem i stosowano je wyłącznie w odniesieniu do Mesjasza. Jezus jednak skarcił demona i kazał mu zamilknąć, gdyż nie chciał mieć takich głosicieli (por. także J 6,69 oraz Mt 16,16).. Wiem także, iż przyszedłeś, by nas zgubić!
25 # Mk 1,34 Na to Jezus skarcił go słowami:
— Milcz i wyjdź z niego!
26 # Mk 9,20.26 Wtedy duch nieczysty wstrząsnął ciałem owego człowieka, ryknął wielkim głosem, po czym go opuścił. 27#Mt 8,29; Mk 4,41Wszyscy zebrani zaczęli mówić między sobą zdumieni:
— Co się dzieje? Czyżby to była jakaś nowa nauka wspierana wielkim autorytetem, dzięki któremu On wydaje rozkazy nawet nieczystym duchom, a te Go słuchają?
28 # Mt 4,24 Wieść o Jezusie szybko rozeszła się po całej okolicy w tej części Galilei.
29 # Mk 13,3 Po wyjściu z synagogi udali się natychmiast do domu Szymona i Andrzeja. Jakub i Jan również byli z nimi. 30Tam zastali teściową Szymona leżącą w gorączce. Natychmiast powiedziano o tym Jezusowi, 31#Mt 9,25; Mk 5,41; Mk 9,27; Łk 8,54On zaś poszedł do niej, wziął za rękę i podniósł ją. Gorączka opuściła ją natychmiast, tak iż była w stanie im usługiwać.
32 # Mt 4,24 Zaraz po zachodzie słońca#A więc po skończeniu szabatu. ludzie zaczęli znosić do Niego wszystkich chorych i opętanych. 33Całe miasteczko zebrało się u drzwi domu, w którym przebywał. 34#Mk 3,12; Łk 4,41; Dz 16,17‐18Wtedy uzdrowił wielu cierpiących na przeróżne choroby i wypędził mnóstwo demonów. Jednak nie pozwalał przemawiać tym duchom, gdyż nie chciał, by ludzie z ich ust dowiadywali się, kim jest#Nie takich heroldów chciał mieć Jezus..
35 # Mt 14,23; Mt 26,36; Mk 6,46; Łk 3,21; Łk 15,6 Po nocy spędzonej w domu Szymona, wczesnym rankiem, gdy było jeszcze ciemno, Jezus udał się na pustkowie, by się modlić. 36Po jakimś czasie Szymon wraz z innymi poszedł Go szukać. 37A kiedy Go znaleźli, rzekli:
— Wszyscy Cię szukają.
38 # Iz 61,1; J 18,37 Wtedy On powiedział:
— Ruszajmy dalej, do kolejnych miasteczek, aby i tam głosić Dobrą Wiadomość o Bożym Królestwie. Po to bowiem przyszedłem na ten świat.
39 # Mt 4,23; Mt 9,35 I przemierzał całą Galileę, nauczając w żydowskich synagogach i wyrzucając demony.
40Pewnego dnia w jakimś miejscu zbliżył się do Jezusa trędowaty i, klękając, błagał Go z daleka:
— Czy nie zechciałbyś mnie oczyścić?!
41 # Mk 5,30 Jezus zaś, zdjęty litością, podszedł do niego, wyciągnął rękę, dotknął go i powiedział:
— Owszem, chcę, bądź oczyszczony!
42I w jednej chwili trąd opuścił chorego i stał się on czysty. 43#Mk 3,12; Mk 7,36Następnie Jezus polecił mu odejść, surowo przykazując:
— 44#Kpł 13,49; Kpł 14,1‐32; Mk 1,34Pamiętaj, abyś nikomu nic o tym nie mówił, lecz pójdź natychmiast pokazać się kapłanom i złóż ofiarę za swe oczyszczenie#Każdy uzdrowiony z trądu miał, według Prawa, obowiązek pokazać się kapłanowi w celu oficjalnego stwierdzenia ustąpienia choroby i złożenia ofiary (zob. Kpł 13,47‐14,57).zgodnie z tym, co nakazał Mojżesz. Niech twoje oczyszczenie będzie świadectwem dla nich#Jezus miał pełną świadomość, iż kapłani będą poruszeni nie oczyszczeniem tego człowieka z trądu, ale tym, że dopełnił on wymogów Prawa Mojżeszowego..
45Jednak człowiek ten nie posłuchał Jezusa i zaraz po odejściu zaczął wszędzie opowiadać o tym, co się wydarzyło. W rezultacie Jezus nie mógł już zgodnie z Prawem wejść do jakiegokolwiek miasta w tamtej okolicy, lecz musiał zatrzymywać się na zewnątrz w odosobnionych miejscach#Nieposłuszeństwo tego człowieka ograniczyło w jakimś sensie zakres lokalnej służby Jezusa. Skoro bowiem dotknął trędowatego, zanim kapłan orzekł, iż człowiek ten jest czysty i wolny od choroby, to zgodnie z Prawem Mojżeszowym Jezus musiał być uważany za nieczystego (potencjalnego roznosiciela trądu), a tacy ludzie mieli zakaz wchodzenia do miast.. Mimo to ludzie ze wszystkich stron schodzili się do Niego.
Chwazi Kounye ya:
Marka 1: NT NPD
Pati Souliye
Pataje
Kopye
Ou vle gen souliye ou yo sere sou tout aparèy ou yo? Enskri oswa konekte
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.