Népszerű bibliai igeversek innen: Лк 14

Megosztás

«Кӧ Мый декем толеш, но ачажым, аважым, ватыжым, йочаж-влакым, иза-шольыжым, ака-шӱжаржым, шке илышыжымат ужын кертдыме ок лий гын, тудо Мыйын тунемшем лийын ок керт.

Кӧ шке ыресшым ок нумал да почешем ок кай, тудо Мыйын тунемшем лийын ок керт.

Кеч-кӧат, шкенжым кӱшкӧ шында гын, волтымо лиеш, а шкенжым ӱлыкӧ шындыше нӧлталтеш».

Тендан денат тыгак: кӧ уло погыж деч ок кораҥ гын, Мыйын тунемшем лийын ок керт.

Тендан кокла гыч иктаж-кудыжо башньым ыштынеже гын, чоҥен шукташ мо кӱлешым да окса ситышашым шотлаш ондак ок шич мо? Негызым пыштымеке, башньым ыштен пытарен огеш керт гын, тидым ужшо-влак чылан тудым воштылаш да ойлаш тӱҥалыт: ”Тиде айдеме чоҥаш тӱҥалын, а пытарен кертын огыл”.

Сийым ыштымет годым йорло, чолак, окшак, сокыр-влакым ӱж, тунам тый пиалан лият: нунын тылат тӱлаш нимошт уке. Тыланет чын ыштыше-влакын ылыж кынелмышт годым тӱлалтеш».

Шинчал – сай, но тудо шинчалан лиймым чарна гын, кузе тудым уэш шинчаланым ышташ? Тыгай шинчал мландышкат, терысышкат пышташ ок йӧрӧ, тудым луктын шуат. Кӧн колышташ пылышыже уло, тек колеш!»