Fyrsta Mósebók 17
17
Abram nefndur Abraham
1Þegar Abram var níutíu og níu ára birtist Drottinn honum og sagði við hann:
„Ég er Almáttugur Guð. Gakk fyrir mínu augliti og ver heill. 2Ég mun setja sáttmála milli mín og þín og margfalda þig mikillega.“ 3Féll þá Abram fram á ásjónu sína og Guð sagði við hann: 4„Þessi er sáttmáli minn við þig: Þú munt verða ættfaðir fjölda þjóða. 5Eigi skalt þú lengur nefnast Abram heldur skalt þú Abraham heita því að ég geri þig að ættföður fjölda þjóða. 6Ég mun gera þig mjög frjósaman og láta af þér koma margar þjóðir og út af þér skulu konungar koma. 7Ég set sáttmála minn milli mín og þín og þinna niðja eftir þig, kynslóð eftir kynslóð, eilífan sáttmála. Ég mun vera þinn Guð og þinna niðja eftir þig. 8Landið þar sem þú nú býrð landlaus, allt Kanaansland, gef ég þér og niðjum þínum eftir þig til ævinlegrar eignar. Og ég vil vera þeirra Guð.“
Sáttmáli umskurnarinnar
9Og Guð sagði við Abraham: „Þú skalt halda sáttmála minn, þú og niðjar þínir eftir þig, kynslóð eftir kynslóð. 10Þessi er sáttmálinn milli mín og ykkar og niðja þinna eftir þig, sem þið skuluð halda: Allt karlkyn meðal ykkar skal umskera. 11Þið skuluð umskera hold forhúðar ykkar. Það sé tákn sáttmálans milli mín og ykkar. 12Hvert átta daga sveinbarn skal umskera meðal ykkar, kynslóð eftir kynslóð, þau sem heima eru fædd og líka hin sem keypt eru af útlendingi sem eigi er af þínum ættlegg. 13Þau skal umskera, bæði þau sem heima eru fædd og þau sem keypt hafa verið. Sáttmáli minn á holdi ykkar skal vera eilífur sáttmáli. 14Óumskorinn karlmaður, sem hefur ekki látið umskerast á holdi forhúðar sinnar, hefur rofið sáttmála minn og skal upprættur verða úr þjóð sinni.“
Saraí nefnd Sara. Ísak og Ísmael
15Enn talaði Guð til Abrahams: „Saraí kona þín skal ekki lengur heita Saraí, hún skal heita Sara. Ég mun blessa hana og ég mun einnig gefa þér son með henni. 16Ég mun blessa hana og hún skal verða ættmóðir þjóða. Þjóðkonungar munu af henni koma.“
17Þá féll Abraham fram á ásjónu sína og hló.#17.17 … og hló: orðaleikur hebresku sagnarinnar að hlæja og nafns Ísaks. Hann hugsaði með sjálfum sér: „Getur hundrað ára maður eignast börn og getur Sara níræð alið barn?“ 18Og Abraham sagði við Guð: „Mætti Ísmael lifa frammi fyrir þínu augliti.“
19En Guð sagði: „Nei. Sara, kona þín, mun fæða þér son og þú skalt nefna hann Ísak og ég mun setja honum sáttmála minn, eilífan sáttmála við niðja hans eftir hann. 20En um Ísmael hef ég bænheyrt#17.20 Orðaleikur sagnarinnar að bænheyra við nafn Ísmaels. þig. Ég mun blessa hann, gera hann frjósaman og margfalda hann mikillega. Hann mun verða ættfaðir tólf þjóðhöfðingja og ég mun gera hann að mikilli þjóð. 21En sáttmála minn set ég Ísak sem Sara mun fæða þér um þessar mundir að ári.“
22Er Guð hafði endað tal sitt við Abraham sté hann upp frá honum.
23Abraham tók þá Ísmael, son sinn, og alla sem fæddir voru í húsi hans og alla sem keyptir höfðu verið, alla karlmenn í húsi sínu, og umskar þá á holdi yfirhúðar þeirra á þeim sama degi og Guð hafði boðið honum. 24Abraham var níutíu og níu ára er hann var umskorinn á holdi yfirhúðar sinnar. 25Ísmael, sonur hans, var þrettán ára er hann var umskorinn á holdi yfirhúðar sinnar. 26Á þessum sama degi voru þeir umskornir, Abraham og Ísmael, sonur hans. 27Og allir karlmenn, jafnt þeir sem fæddir voru í húsi hans og hinir sem keyptir höfðu verið af útlendingum, voru umskornir með honum.
Jelenleg kiválasztva:
Fyrsta Mósebók 17: BIBLIAN07
Kiemelés
Megosztás
Másolás
Szeretnéd, hogy a kiemeléseid minden eszközödön megjelenjenek? Regisztrálj vagy jelentkezz be
Icelandic DC Bible © Icelandic Bible Society, 2007