San Mateu 4
4
CAP. IV.
1’N AQUELLA sazon Xesús fo afaláu pel Espritu de Dios al ermu pa que lu tientás el diablu allí.
2Y dempués d’ ayunar cuarenta dis con cuarenta noches, tevo fame.
3Entós arrimándose á elli ’l tientador díxoi: Si yes el fiu de Dios, dí q’ ises piedres se fagan panes.
4Mas Xesús arrespuendiói: Escrito ’stá: Non de solu pan vive ’l home, sinon de tóa palabra ó mandatu que sal de la boca de Dios.
5Dempués d’ isto arremetió con elli ’l diablu pa la santa ciodá de Xerusalen, y pónxolu so ’l cumbrial del templu,
6Y díxoi: Si ves fiu de Dios tírate dende abaxo. Pos está ’scrito: Que t’ encomiendó á sos ánxeles, que te pornán nes palmes de le’ sos manes, pa que to pié non tropiece contra denguna piedra.
7Arreplicói Xesús: Tamien está ’scrito: Non tientarás al Señor to Dios.
8Entovía lu ’ncaramielló ’l diablu ’n un monte mui empináu: y ensiñói tóos los reinos del mundu, y ’l arrullu d’ illos,
9Y díxoi: Tóes istes coses te daré, si afincándote delantre de min me fexeres acatamientu.
10Arrespuendiói entós Xesús: Quítateme d’inde satanás: porq’ escrito ’stá: Adorarás al Señor Dios tuyu, y á elli solu sirvirás.
11Con iso dexólu ’l diablu; y cata ’quí q’allugáronse los ánxeles, y fin-i los menesteres.
12Oyendo dempués Xesús q’ habín prendío á Xuan, esmucióse pa la Galilea:
13Y dexando la ciodá de Nazaré, fo vivir en Cafarnaun, ciodá de la vera del mar, en los llinderos de Zabulon y Netalin:
14Con lo que vieno á compliése lo que dixo ’l profeta Isaíes:
15La tierra de Zabulon, y la tierra de Netalin, camin de la mar de Tiberíades de la vera d’ allá del Xordan, la Galilea de lo’ xentiles,
16Isti pueblu q’ estaba metíu ’n una escuridá, arrecibió una gran clarencia: lluz que vieno allumar á los que vivín ne’ sombres de la morte.
17De magar fo isto entamó Xesús á pedricar, y dicer: Fei penitencia: porque ’stá cerquillina ’l reinu de los cielos.
18Caminando un día Xesús pe’ la vera del mar de Galilea, vió á dos hermanos, Simon, llamáu Pedru, y Andrés so hermanu, echando la rede na mar, (pos yeren piescadores)
19Y díxoyos: Veníi co’ mió, y yo faré que siáis piescadores d’ homes.
20Y dexando entrambos á dos les redes, antainaron á dir tras d’ elli.
21Diendo mas alantre, aportó á ver utros dos hermanos, Xacobu fiu del Zebedeu, y Xuan so hermanu arremiendando sos redes na barca con so pá ’l Zebedeu: y llamólos.
22Illos tamien dexáes ’n un verbu les redes, colaron con elli.
23Y diba Xesús per tóos los llugares de Galilea, ensiñando ne’ so’ sinagogues, y pedricando l’ evanxeliu ó bona nueva del reinu celestial: y sanando tóa llaceria, y tóa enfermedá nos del pueblu.
24Con lo que ruxó so fama per tóa la Siria, y presentaben-i tóos los q’ estaben amaláos, y tenín enfermedáes y dolores agudos, los espritáos, los allunáos, los tullíos; y curábalos:
25Y diba tras d’ elli un verbeneru de xente de Galilea, y Decápoli, y Xerusalen, y Xudea, y de lʼ utru lláu del Xordan.
Jelenleg kiválasztva:
San Mateu 4: AST1861
Kiemelés
Megosztás
Másolás
Szeretnéd, hogy a kiemeléseid minden eszközödön megjelenjenek? Regisztrálj vagy jelentkezz be
Asturian Gospel of Matthew Portion published 1861.