पतरस बलणा लगा, “हे हनन्याह! शैतानै तेरै मना मन्ज ऐह गल्ल कजो पाई हा कि तू पवित्र आत्मा सोगी झूठ बला, अतै जिंमी रै दाम थऊँ कुछ रखी लेय्आ? बेचणै थऊँ पैहलै कै सो जमीन तेरी ना थी? अतै जैहणै बिकी गई ता कै तठेरी किमत तेरै हत्थै ना थी? तून्दै मना मन्ज ऐसा बुरी गल्ला रा विचार कजो आ? तैंई मणु सोगी ना पर प्रमात्मैं सोगी झूठ बलूआ।” ऐह गल्ला हुणदै ही हनन्याह धरती पुर पैई गो, अतै मरी गो, अतै सब हुणनैबाळै पुर ड़र छाई गो।