Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Łukasza 17-ից

Կիսվել

Do Samarytanina zaś powiedział: — Wstań już i ruszaj w swoją drogę. Zaufanie, jakie okazałeś Bogu, otworzyło ci drogę zbawienia.

A gdyby ciągle grzeszyła przeciw tobie i w jednym dniu spotkałoby to ciebie siedem razy, lecz ta osoba za każdym razem prawdziwie żałowałaby swego postępowania, przebacz jej!

Wtedy jeden z nich, widząc, iż został uzdrowiony, zawrócił i głośno wielbiąc Boga, padł na twarz u stóp Jezusa, by Mu podziękować. Był to Samarytanin.

Strzeżcie zatem sami siebie. A gdyby ktoś z twoich braci lub sióstr w wierze zgrzeszył przeciw tobie, upomnij taką osobę. Jeśli się opamięta i będzie prawdziwie żałować, wtedy jej przebacz.

Wtedy Jezus spytał uczniów: — Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Jak myślicie, gdzie jest pozostałych dziewięciu?

Lecz On odpowiedział: — Nie jest to kwestia wiary, lecz posłuszeństwa! Kiedy bowiem będziecie mi posłuszni, to wasza wiara, choćby początkowo najmniejsza, będzie wzrastać niczym gorczyca z maleńkiego nasienia. Jeżeli posłusznie pójdziecie za moim Słowem, to nie tylko będziecie w stanie tak przebaczać, ale dokonacie również innych rzeczy, które dziś wydają się wam niemożliwe, jak choćby wezwanie czarnej morwy, by się wyrwała ze swego środowiska i – dla zwiększenia owocu – przeniosła na środek morza. Wiara bowiem wzrasta jedynie przy zachowaniu posłuszeństwa mojemu Słowu.

W czasie mojego powtórnego przyjścia okaże się, gdzie tak naprawdę jest zakotwiczona dusza każdego człowieka. Ci, dla których ten świat miał nadrzędną wartość, nie otrzymają wstępu do Bożego Życia! Ci natomiast, którzy w tym świecie zrezygnowali z jego systemu wartości, otrzymają udział w odwiecznym i nieskończonym Bożym Życiu.

Innym razem Jezus tak przemówił do uczniów: — Nie jest możliwe, by nie przyszedł duchowy zamęt i moralny upadek, jednak straszliwa kara dosięgnie tych, za których przyczyną to się stanie. W perspektywie wieczności lepiej by było takim deprawatorom, gdyby wcześniej każdemu z nich przyczepiono do szyi wielki kamień młyńskii utopiono w morskich odmętach, niż pozwolić im, by doprowadzili do grzechu i upadku choćby tylko jednego człowieka, w którego sercu dopiero co zrodziło się zaufanie do mnie.

Jak bowiem było za dni Noego, tak również będzie w dniu mojegopowtórnego przyjścia. W tamtym czasie ludzie jedli, pili i pobierali się aż do chwili gdy Noe wszedł do arki i rozpoczął się potop, który zniszczył wszystkich.