Kumyk - IBT Version (NT)

Он эки де якъчысына насигьат берип битгенден сонг, башгъа шагьарларда Сююнч Хабарны билдирмек учун, Иса ондан гете.
Туснакъдагъы Ягьия, Месигьни ишлерини гьакъында эшитип, якъчыларын Огъар:
– Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми? – деп сорамагъа йибере.
Иса да олагъа булай жавап бере:
– Барып, эшитген ва гёрген затларыгъызны Ягьиягъа айтыгъыз: Сокъурлар гёз ачалар, акъсакълар юрюйлер, яман гён аврувлулар сав болалар, сангыравлар эшителер, оьлюлер тирилелер ва пакъырлагъа Сююнч Хабар билдириле. Насиплидир Магъа шеклик этмейген.
Олар гетгенде, Иса халкъгъа Ягьияны гьакъында айтмагъа башлай:
– Дангылгъа не гёрмеге деп баргъан эдигиз? Ел чайкъайгъан бир къамушну гёрмегеми? Дагъы кимни гёрмеге баргъан эдигиз дагъы? Тизив опуракълар гийген адамны гёрмегеми? Тизив опуракълар гиегенлер пачаланы къалаларында болалар. Кимни гёрмеге деп баргъан эдигиз? Пайхаммарны гёрмегеми? Дюр! Сизге айтаман: сиз гёрген адам пайхаммардан да уллудур. Ягьия пайхаммарны гьакъында Сыйлы Язывларда булай язылгъан:
Муна, Мен Сени алдынга Оьзюмню чавушумну йиберемен.
О Сени алдынгда ёлунгну гьазирлежек.
Гертисин сёйлеймен сизге: инсанланы арасында Ягьиядан оьр болуп дагъы бирев де ёкъдур, амма Аллагьны гьакимлигини тюбюндегилени инг гиччиси де ондан уллудур. Ягьия арагъа чыкъгъан гюнлерден тутуп гьалиге ерли Аллагьны гьакимлигине къаршы ябушув юрюле. Гючлюлер буса ону гюч булан елемеге къаст этелер. Неге тюгюл де, бары да пайхаммарлар да, бютюн Мусаны Къануну да Ягьия арагъа чыкъгъанча не болмагъа тарыгъы гьакъында алданокъ билдире эди. Эгер де сиз шо алданокъ билдирилген затланы къабул этмеге рази бусагъыз, гелмеге герекли болгъан Илияс да Ягьия оьзюдюр. Къулакълары барлар эшитсинлер!
Бу наслуну адамларын Мен ким булан тенглешдирейим? Олар майданларда олтуруп, ёлдашларына: «Биз сизге зурнай сокъдукъ, сиз буса бийимедигиз. Биз сизге мунглу йырлар йырладыкъ, сиз буса тююнюп йыламадыгъыз», – дейген яшлагъа ошайлар. Ягьия гелгенде, ораза тутду ва чагъыр ичмеди, амма адамлар: «О жинли адам», – деп айтдылар. Мен, Инсанны Уланы, гелгенде, ашама да ашадым, ичме де ичдим. Адамлар буса: «Къарагъыз, ашама да, чагъыр ичме де сюеген адам, ясакъчыланы да, гюнагьлыланы да къурдашы!» – деп айтдылар. Амма Аллагьны гьакъылыны гертилиги Ону ёлуна тюшгенлени ишлеринде гёрюнедир.

Сонг Иса Оьзю бир хыйлы аламатлар гёрсетген шагьарланы халкълары товба этмегени саялы, олагъа айып этмеге башлай.
– Адаршай сагъа, гьей Гьоразин! Адаршай сагъа, гьей Байтсайда! Эгер сизде болгъан аламатлар Сурда ва Сайданда болгъан эди буса, олар тезокъ товба этер эди. Шону гёрсетмек учун, кирлер де гийип, кюлню ичинде олтурар эди. Амма сизге айтаман: къыяматгюн Сурда ва Сайданда яшайгъан адамланы гьалы сизинкинден къолай болажакъ. Сен де, Капернагьум, кёклеге ерли гётерилежекмен деп эсинге гелеми? Сен жагьаннемге ерли тёбен тюшюрюлежексен. Неге тюгюл де, сенде болгъан аламатлар Содомда болгъан эди буса, о бугюнге ерли сакъланар эди. Шо саялы сагъа айтаман: къыяматгюн Содомда яшагъан адамланы гьалы сеникинден къолай болажакъ!

Шо заман Иса булай дей:
– Гьей кёкню де, ерни де Раббиси болгъан Атам! Бу затланы гьакъыллылардан ва англавлулардан яшырып, яшлагъа ачгъанынг саялы, Сагъа шюкюр этемен. Дюр, Атам! Сени сюегенинг де тап шолай эди.
Атам Магъа бары да затны инанып тапшурду. Атадан башгъа гьеч бирев Уланын танымас. Атаны да Уланындан ва Уланы Ону оьзюне аян этмеге сюеген гишиден къайры бирев де танымас.
Гьей бары да къавшалгъанлар ва юклери авур болгъанлар! Мени яныма гелигиз, Мен сизге яллыкъ берермен! Мен егилген боюнсаны, Менден алып, оьзюгюз егилигиз. Мен сизин юрютейим. Неге тюгюл де, Мен юваш хасиятлыман, ачыкъ гёнгюллюмен, сиз де жанларыгъызгъа яллыкъ табарсыз. Мен сизге къоягъан боюнсам енгил чи, сизин уьстюгюзге салагъан югюм де авур тюгюл чю.

ស្ដាប់នូវ Маттай 11