ខគម្ពីរពេញនិយមពី پیدایش ۳

ចែក​រំលែក

وختی زن بیده کی او درختٚ میوه خوش‌خوراک و چوم‌نوازه، و اونٚ خوردن عاقلترَ بوستنٚ رِه خُبه، پس میوه‌یَ اوسأده بوخورده و خو مردم فأدَه کی اونٚ اَمرأ بو و اون بوخورده.

لأنتی، جٚه تومامٚ جانورأنی کی یهوه، خودا، به وجود بأورده‌بو زیرکتر بو. اون زنَ بوگفته: «رأس رأسی خودا بوگفته: ‹ایجازه نأریدی باغٚ تومامٚ درختأنٚ جأ بوخورید؟›»

تو و زنٚ میأن و شیمی تخم و تَرٚکه میأن دوشمنی نهم، اون تی سرَ کوبأنه، و تو اونٚ پا بوزهَ نیش زنی.»

و خودا زنَ بوگفته: «تی زایمانٚ دردَ خیلی زیاد کونم؛ دردٚ اَمرأ وأ زأی بأوری. مشتاقٚ تی مرد بی، و اون ترَ سروری کونه.»

تی پیشانی عرقٚ اَمرأ وأ نان به دس بأوری، تا وختی کی به خاک وأگردی، کی اونٚ جأ چأکوده بوبوستی، چونکی جٚه خاکی و دوواره خاک بی.»

و خودا آدمَ بوگفته: «چونکی تی زنٚ حرفَ گوش بوکودی و او میوه‌یَ بوخوردی کی ترَ بوگفته‌بوم نوخوری، زیمین تی وأسی نفرین بوبوسته؛ تا وختی کی زنده‌یی رنج و زحمتٚ اَمرأ وأ زیمینٚ جأ نان بوخوری.

خودا بوگفته: «کی ترَ بوگفته کی لُختی؟ جٚه او درختٚ میوه بوخوردی کی من ترَ بوگفته‌بوم نوخور؟»

اون آدمَ جٚه باغٚ عدن بیرونَ کوده و باغٚ عدنٚ طرفٚ شرقی کروبیانَ قرار بدَه، و هَطویم شمشیرٚ آتشینَ، کی هر طرف چرخستی، کی درختٚ حیاتٚ جأ نگهبانی بوکونید.

آدم خو زنَ «حوا» نام بنَه چونکی اون، تومامٚ زنده آدمأنٚ مار به.