ខគម្ពីរពេញនិយមពី Аләмниң яритилиши 2

ចែក​រំលែក

Бир адәмниң ата-анисидин айрилип, аяли билән бирлишип бир тән болуши, әйнә шу сәвәптиндур.

Кейин Пәрвәрдигар Худа: «Адәмниң ялғуз яшиши яхши әмәс, униңға лайиқ болғидәк бир ярдәмчи һәмра яритай», деди.

Андин Пәрвәрдигар Худа йәрниң тописидин Адәм атини ясиди вә униң бурнидин һаятлиқ нәпәсини пүвлиди. Буниң билән Адәм атиға һаятлиқ берилди.

Адәм ата хошал һалда мундақ деди: — Мана әнди сүйиги мениң сүйигимдин, гөши мениң гөшүмдин елинған, маңа охшаш хилдики бири болди! У «аял» дәп аталсун, чүнки у әрдин елинған.

У йәттинчи күнни бәхитлик күн қилип, уни «муқәддәс күн» дәп җакалиди, чүнки бу күн Худа яритишни тамамлап, арам алған күн еди.

У чағда Адәм ата билән униң аялиниң һәр иккилиси ялиңач болуп, номус қилишматти.