យ៉ូប 14

14
1មនុស្ស​ដែល​កើត​ពី​ស្រី​មក
សុទ្ធ​តែ​មាន​អាយុ​ខ្លី​ទាំង​អស់
ហើយ​ក៏​មាន​សេចក្ដី​លំបាក​ជា‌និច្ច
2គេ​ចេញ​មក​ដូច​ជា​ផ្កា រួច​ត្រូវ​កាត់​ដាច់​ទៅ
គេ​រួញ​ថយ​បាត់​ទៅ ដូច​ជា​ស្រមោល
ឥត​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​ឡើយ។
3តើ​ព្រះ‌អង្គ​បើក​ព្រះ‌នេត្រ​ទត​មក​លើ​មនុស្ស
បែប​យ៉ាង​ទូល‌បង្គំ​នេះ
និង​កោះ​នាំ​ទូល‌បង្គំ​ទៅ​ជា​គូ​ក្តី​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ឬ?
4តើ​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ដក​យក​របស់​ស្អាត
ចេញ​ពី​របស់​ស្មោក‌គ្រោក​បាន?
គ្មាន​អ្នក​ណា​ធ្វើ​បាន​ឡើយ។
5បើ​ថ្ងៃ​អាយុ​របស់​មនុស្ស​នោះ​បាន​កំណត់​ស្រេច
ហើយ​ចំនួន​ខែ​នៃ​ជីវិត​របស់​គេ
បាន​កត់​នៅ​នឹង​ព្រះ‌អង្គ
បើ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​តម្រូវ​ព្រំ​ខណ្ខ​របស់​គេ
មិន​ឲ្យ​គេ​រំលង​ហួស​ឡើយ
6សូម​បែរ​ព្រះ‌ភក្ត្រ​ចេញ​ពី​គេ​ទៅ
ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​បាន​រីក​រាយ​នឹង​ថ្ងៃ​របស់​ខ្លួន
ដូច​ជាកូន​ឈ្នួល​ផង។
7ដ្បិត​បើ​ដើម​ឈើ​ត្រូវ​កាប់​រំលំ​ទៅ
នោះ​មាន​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​ពន្លក​ឡើង​ទៀត
ហើយ​ថា​នឹង​មិន​ខាន​មាន​មែក​ខ្ចី​ទៀត​ឡើយ។
8ហើយ​ទោះ​បើ​ឫស​ក្រៀម​ទៅ
ហើយ​គល់​ងាប់​នៅ​ក្នុង​ដី
9គង់​តែ​នឹង​ប៉ិច​ឡើង ដោយ​ធុំ​ក្លិន​ទឹក
ព្រម​ទាំង​បែក​មែក​ដូច​ជា​ដើម​ថ្មី​វិញ។
10ឯ​មនុស្ស​វិញ គេ​ស្លាប់ ហើយ​ក៏​ពុក​រលួយ​ទៅ
មនុស្ស​ប្រគល់​វិញ្ញាណ​ទៅ តើ​គេ​នៅ​ឯ​ណា?
11ដូច​ជា​ទឹក​បឹង​ដែល​ស្រក
ហើយ​ទឹក​ទន្លេ​ក៏​ហូរ​ទៅ ហើយ​រីង​ស្ងួត​យ៉ាង​ណា
12មនុស្ស​ក៏​ដេក
ហើយមិន​ក្រោក​ឡើង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ
រហូត​ដល់​ផ្ទៃ​មេឃ​សូន្យ​បាត់​ទៅ
គេ​ដេក​លក់​មិន​ភ្ញាក់ឡើង​វិញឡើយ។
13ឱ​បើ​ព្រះ‌អង្គ​លាក់​ទូល‌បង្គំ
នៅ​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់
ទុក​ទូល‌បង្គំ​នៅ​ទី​ស្ងាត់​កំបាំង​ដរាប​ដល់
សេចក្ដី​ក្រោធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​កន្លង​បាត់​ទៅ
ហើយ​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ពេល​កំណត់​ដល់​ទូល‌បង្គំ
ហើយ​នឹក​ចាំ​ពី​ទូល‌បង្គំ​ផង។
14បើ​មនុស្ស​ស្លាប់​ទៅ តើ​នឹង​មាន​ជីវិត
រស់​ឡើង​វិញ​ម្ដង​ទៀត​ឬ?
បើ​មាន ទូល‌បង្គំ​នឹង​រង់‌ចាំ​អស់​រវាង
សង្គ្រាម​វេទនា​របស់​ទូល‌បង្គំ
ដរាប​ដល់​កំណត់​ដែល​ទូល‌បង្គំ
បាន​រអិល​ចេញ​ទៅ។
15ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ហៅ ហើយ​ទូល‌បង្គំ​នឹង​ទូល​តប
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​មាន​បំណង​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
ដល់​ស្នា​ដៃ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ។
16ដ្បិត​យ៉ាង​នោះ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​មិន​រាប់
អស់​ទាំង​ជំហាន​របស់​ទូល‌បង្គំ​ទេ
ហើយ​ក៏​មិន​ត្រួត​មើល​អស់​ទាំង​អំពើ​បាប
របស់​ទូល‌បង្គំ​ដែរ។
17អំពើ​រំលង​របស់​ទូល‌បង្គំ​បាន​ខ្ចប់​បិទ​ត្រា​ទុក
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​បិទ​ភ្ជាប់​អំពើ​អាក្រក់
របស់​ទូល‌បង្គំ​ផង។
18ឯ​ភ្នំ​ដែល​រលុះ​បាក់​ចុះ នោះ​ត្រូវ​ខ្ទេច‌ខ្ទី
ហើយ​ថ្ម​ត្រូវ​ខ្ចាត់​ចេញ​ពី​កន្លែង​ទៅ
19ឯ​ទឹក​ក៏​ហូរ​បន្សឹក​ថ្ម ហើយ​ជំនន់​ក៏​ហូរ​ចម្រោះ​ដី
គឺ​យ៉ាង​នោះ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បំផ្លាញ
សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​មនុស្ស​ទៅ
20ព្រះ‌អង្គ​កំរាប​គេ​ជា​ដរាប រួច​គេ​បាត់​ទៅ
ព្រះ‌អង្គ​បំផ្លាស់​បំប្រែ​ភាព​របស់​គេ
ហើយ​កម្ចាត់​គេ​ទៅ។
21កូន​ចៅ​របស់​គេ​មាន​កិត្តិ‌យស តែ​គេ​មិន​ដឹង​ទេ
វា​ត្រូវ​បន្ទាប​ចុះ តែ​គេ​មិន​សម្គាល់​ដឹង​អ្វី​សោះ។
22គេ​ដឹង​តែឈឺចាប់លើ​ខ្លួន​គេ
ហើយ​មាន​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ព្រួយ​តែ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង»។

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

យ៉ូប 14: គកស១៦

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល