សុភា‌សិត 28

28
1មនុស្ស​អាក្រក់​រត់​ក្នុង​កាល​ដែល
គ្មាន​អ្នក​ណា​ដេញ​តាម​សោះ
តែ​មនុស្ស​សុចរិត​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ដូច​សិង្ហ​វិញ។
2កាល​ណា​មាន​ការ​បះ‌បោរ​កើត​ឡើង​ក្នុង​ស្រុក
នោះ​រមែង​មាន​ចៅ‌ហ្វាយ​ជា​ច្រើន
តែ​បើ​មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​មាន​យោបល់ និងតម្រិះ
នោះ​នគរ​នឹង​ស្ថិត‌ស្ថេរ​នៅ​ត​ទៅ​បាន។
3មនុស្ស​ក្រ​ដែល​ពាន​លើ​មនុស្ស​កម្សត់​ទុគ៌ត
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​ភ្លៀង​យ៉ាង​ខ្លាំង
ដែល​បោស​រំលីង​មិន​ឲ្យ​មាន​អាហារ​សល់​ឡើយ។
4ពួក​អ្នក​ដែល​បោះ​បង់​ចោល​បញ្ញត្តិ​ច្បាប់
គេ​រមែង​សរសើរ​មនុស្ស​អាក្រក់
តែ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាម​បញ្ញត្តិ​ច្បាប់​វិញ
នោះ​តែង​តែ​ត​តាំង​នឹង​គេ។
5មនុស្ស​អាក្រក់​មិន​យល់​សេចក្ដី​យុត្តិ‌ធម៌​ទេ
តែ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ‌យេហូវ៉ា
គេ​យល់​គ្រប់​ទាំង​អស់​វិញ។
6មនុស្ស​ក្រីក្រ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាម
ផ្លូវ​ទៀង​ត្រង់​របស់​ខ្លួន
នោះ​វិសេស​ជាង​មនុស្ស​ក្រវិច‌ក្រវៀន
ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​គេ
ទោះ​បើ​ជា​អ្នក​មាន​ក៏​ដោយ។
7អ្នក​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាម​បញ្ញត្តិ​ច្បាប់
នោះ​ជា​កូន​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ភប់​ប្រសព្វ
នឹង​មនុស្ស​ល្មោភ​ស៊ី​ផឹក
នោះ​នាំ​ឲ្យ​ឪពុក​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​វិញ។
8អ្នក​ណា​ដែល​ចម្រើន​សម្បត្តិ​ទ្រព្យ​ខ្លួន
ដោយ​យក​ការ ហើយ​ដោយ​ដាក់​បុល
នោះ​គឺ​ប្រមូល​ទុក​សម្រាប់​មនុស្ស
ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា​ដល់​មនុស្ស​ទាល់​ក្រ​ទេ។
9អ្នក​ណា​ដែល​បែរ​ត្រចៀក​ចេញ
មិន​ព្រម​ស្តាប់​បញ្ញត្តិ​ច្បាប់
នោះ​ទោះ​ទាំង​ពាក្យ​អធិស្ឋាន​របស់​អ្នក​នោះ
ក៏​ជា​ទី​ស្អប់​ខ្ពើម​ដែរ។
10អ្នក​ណា​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទៀង​ត្រង់
វង្វេង​តាម​ផ្លូវ​អាក្រក់
អ្នក​នោះ​ឯង​នឹង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​រណ្តៅ
ដែល​ខ្លួន​បាន​ជីក​វិញ
តែ​មនុស្ស​ទៀង​ត្រង់
នឹង​គ្រង​បាន​សេចក្ដី​ល្អ​ជា​មត៌ក។
11មនុស្ស​អ្នក​មាន គេ​តែង​ប្រកាន់​ថា
ខ្លួន​មាន​ប្រាជ្ញា
តែ​មនុស្ស​ក្រ​ដែល​មាន​យោបល់
នឹង​ស្ទង់​មើលឲ្យ​ស្គាល់​គេ​បាន។
12កាល​ណា​មនុស្ស​សុចរិត​មាន​ជ័យ​ជម្នះ
នោះ​បណ្ដា‌ជន​មាន​អំណរ​ជា​ខ្លាំង​ក្រៃ‌លែង
តែ​បើ​កាល​ណា​មនុស្ស​អាក្រក់​បាន​តាំង​ឡើង
នោះ​ជន​ទាំង‌ឡាយ​នាំ​គ្នា​ពួន​ខ្លួន​វិញ។
13អ្នក​ណា​ដែល​គ្រប់​បាំង​ការ​រំលង​របស់​ខ្លួន
នោះ​នឹង​មិន​ចម្រើន​ឡើង​ទេ
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​លន់‌តួ ហើយ​លះ‌បង់​អំពើ​នោះ
នឹង​ប្រទះ​បាន​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា​វិញ។
14សប្បាយ​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ចិត្ត
កោត​ខ្លាច​ជា‌និច្ច
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​តាំង​ចិត្ត​រឹង​ទទឹង
នោះ​នឹង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​អន្ត‌រាយ​វិញ។
15មនុស្ស​អាក្រក់​ដែល​គ្រប់‌គ្រង​លើ
ប្រជាជន​ទាល់​ក្រ
នោះ​ធៀប​ដូច​ជា​សិង្ហ​ដែល​គ្រហឹម​គំរាម
ហើយ​ដូច​ខ្លា​ឃ្មុំ​ដែល​កំពុង​ស្វែង​រក​អាហារ។
16ចៅ‌ហ្វាយ​ណា​ដែល​ខ្វះ​យោបល់
នោះ​តែង​តែ​សង្កត់‌សង្កិន​ជន​ជា​យ៉ាង​ខ្លាំង
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ស្អប់​សេចក្ដី​លោភ
នោះ​នឹង​បាន​ចម្រើន​អាយុ​យឺន‌យូរ​វិញ។
17ឯ​មនុស្ស​ដែល​មាន​ទោស
ជា​អ្នក​កម្ចាយ​ឈាម​គេ
នោះ​នឹង​រត់​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​រណ្តៅ
កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ឃាត់​វា​ឡើយ។
18អ្នក​ណា​ដែល​ដើរ​ដោយ​ទៀង​ត្រង់
នោះ​នឹង​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​រួច
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​កាន់​តាម​ផ្លូវ​វៀច
នោះ​នឹង​ត្រូវ​ធ្លាក់​ចុះ​ដោយ​ឆាប់​រហ័ស។
19អ្នក​ណា​ដែល​ធ្វើ​ស្រែ​ខ្លួន
នោះ​នឹង​បាន​អាហារ​ជា​បរិបូរ
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ជាប់​តាម​មនុស្ស​ចោល‌ម្សៀត
នោះ​នឹង​បាន​សេចក្ដី​កម្សត់​យ៉ាង​ឆ្អែត​វិញ។
20មនុស្ស​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​បាន​ពរ​ជា​បរិបូរ
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ប្រញាប់‌ប្រញាល់
ឲ្យ​បាន​ជា​អ្នក​មាន
នោះ​នឹង​មិន​រួច​ចាក​ពី​ទោស​ឡើយ។
21ការ​ដែល​យោគ‌យល់​ខាង​មនុស្ស​ណា
នោះ​មិន​ល្អ​ទេ ហើយ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​រំលង​ច្បាប់
ឲ្យ​តែ​បាន​អាហារ​បន្តិច‌បន្តួច
នោះ​ក៏​មិន​ល្អ​ដូច​គ្នា។
22អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ភ្នែក​អាក្រក់
នោះ​កំពុង​តែ​រួស‌រាន់​ដេញ​តាម​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ
ឥត​ដឹង​ឡើយ​ថា
សេចក្ដី​ខ្វះ‌ខាត​នឹង​តាម​ខ្លួន​ទាន់។
23អ្នក​ណា​ដែល​បន្ទោស​ដល់​មនុស្ស
នោះ​នៅ​ជាន់​ក្រោយ​នឹង​មាន​គេ​រាប់​អាន​ខ្លួន
ជា​ជាង​អ្នក​ដែល​បញ្ចើច
ដោយ​អណ្ដាត​ទៅ​ទៀត។
24អ្នក​ណា​ដែល​លួច​យក​របស់​ឪពុក​ឬ​ម្តាយ​ខ្លួន
រួច​ពោល​ថា «មិន​មែន​ជា​បាប​ទេ»
អ្នក​នោះ​ឯង​ជា​សម្លាញ់
នឹង​ពួក​អ្នក​បំផ្លាញ​ហើយ។
25អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ចិត្ត​ធំ
នោះ​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​ទាស់‌ទែង​គ្នា
ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​ទុក​ចិត្ត​ដល់​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​វិញ
នោះ​ទើប​នឹង​បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង​ឡើង។
26អ្នក​ណា​ដែល​ទី​ពឹង​តែ​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង
នោះ​ជា​អ្នក​ល្ងី‌ល្ងើ​ហើយ
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ប្រាជ្ញា​វិញ
នោះ​នឹង​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​រួច។
27អ្នក​ណា​ដែល​ចែក‌ចាយ​ឲ្យ​ដល់​ពួក​ទាល់​ក្រ
អ្នក​នោះ​នឹង​មិន​ខ្វះ​ខាត​ឡើយ
តែ​អ្នក​ណា​ដែល​គេច​ភ្នែក​ចេញ
នោះ​នឹង​ត្រូវ​ពាក្យ​ប្រទេច​ផ្ដាសា​ជា​ច្រើន។
28បើ​កាល​ណា​ពួក​មនុស្ស​អាក្រក់​បាន​តាំង​ខ្លួន​ឡើង
នោះ​មនុស្ស​ទាំង‌ឡាយ​នាំ​គ្នា​ពួន​ខ្លួន​អស់
តែ​កាល​ណា​ពួក​នោះ​វិនាស​បាត់​ទៅ​វិញ
នោះ​មនុស្ស​សុចរិត​រមែង​ចម្រើន​ឡើង​វិញ។

ទើបបានជ្រើសរើសហើយ៖

សុភា‌សិត 28: គកស១៦

គំនូស​ចំណាំ

ចែក​រំលែក

ចម្លង

None

ចង់ឱ្យគំនូសពណ៌ដែលបានរក្សាទុករបស់អ្នក មាននៅលើគ្រប់ឧបករណ៍ទាំងអស់មែនទេ? ចុះឈ្មោះប្រើ ឬចុះឈ្មោះចូល